Vorige week kwam ik de World on a Plate Challenge van Expedia tegen. Het klonk interessant. Elke maand hebben ze een ander land en bloggers doen mee door een gerecht uit dat land te koken. Voor de maand april is het land dat ze promoten Turkije, dus besloot ik Turkse Pide te maken.
Nu kook ik normaal niet. Ik hoef niet avontuurlijk te zijn in de keuken, want als alleenstaande is het goedkoper om te bestellen of naar de dichtstbijzijnde Turkse lokanta (restaurant met traditionele Turkse keuken) te gaan. Laatst bestelde ik bijvoorbeeld een levering van penssoep. Er zat een groot stuk gesmolten kaasbrood bij en een salade. De totale kosten inclusief bezorging waren slechts 10 lira (3,50 USD of 2,50 GBP.)
Hoewel ik in de loop der jaren talrijke baksuccessen heb gehad, waaronder citroen-merengue taart, fudge en zelfs donuts. Mijn eerste gedachte was dat het niet zo moeilijk kan zijn om van zoetigheid over te stappen op hartig voedsel, en ik vond een recept voor Turkse pide op Ozlem’s Turkish Table.
Wat is Turkse pide?
Het is het equivalent van pizza, maar het deeg is dunner en sommige toppings zoals een ei of gehakt kan vreemd overkomen op buitenlanders. Ik wil niet onbeleefd zijn en Ozlem’s recept stelen voor deze blog, dus als je het eens wilt proberen, ga dan hier naar haar website. Dit is een goede foto van hoe het eruit zou moeten zien.
Turkse pide maken
1e stap: het deeg
Het recept voor het pide-deeg leek vrij eenvoudig. Een combinatie van bloem, zout, water, olijfolie en gist (Maya). Voordat u mij belachelijk maakt omdat ik iets met gist probeer te maken, ik heb het eerder gebruikt en met veel succes, dus ik dacht niet dat het een probleem zou zijn. Na zes pakjes schuimde de gist eindelijk op, maar mijn humeur was al bedorven.
Tweede stap: De topping
Dit was rechttoe rechtaan omdat het gewoon fijngehakte uien en paprika’s waren die gesauteerd moesten worden. Ik heb rode uien gebruikt, omdat de witte uien in de supermarkt in het Verenigd Koninkrijk een gezondheidsinspecteur de winkel zouden doen sluiten!
Nadat de uien en paprika’s zacht waren geworden, heb ik er naar behoefte in blokjes gesneden en ontvelde tomaten aan toegevoegd en vervolgens een theelepel citroensap, voordat ik de ingrediënten mengde met rundergehakt. (Lamsvlees is een typische keuze)
Ik was nogal verbaasd over de toevoeging van citroensap, maar blijkbaar helpt het om de consistentie van het vlees af te breken. Dat bleek wel, want het gehakt had een roze kleur gekregen
3e stap: alles samenvoegen
De rest was gemakkelijk. Ik rolde het deeg uit in de traditionele peddelvorm. Ik vouwde de zijkanten om en kneep de uiteinden dicht.
De topping ging erop
Ik vergat het echter in te strijken met losgeklopt ei!
Het ging vervolgens 30 minuten in de oven op 180 °C/450 °F
Ta da!
Ik heb echt iets gekookt
Maar hoe smaakte het?
Zodra ik de Turkse pide uit de oven haalde, wist ik dat het op geen enkele manier beter zou zijn dan mijn plaatselijke afhaalmaaltijd. Het vlees was gekrompen van de zijkanten, verloor zijn zachte smaak en het deeg smaakte gewoon niet goed. Ik at het met tegenzin op en ging toen mokkend naar de dichtstbijzijnde bar om mijn verdriet te verdrinken, waar de reden voor mijn mislukking duidelijk werd. Terwijl ik de gist de schuld gaf, zei de bareigenaar dat Turken de Pide over het algemeen niet thuis in de oven bereiden.
“Het gaat allemaal om de oven”, zei hij
“Je hebt zo’n grote houtgestookte ouderwetse oven nodig.”
Hij bedoelde de pizza-ovens waar ze het voedsel op houten planken in schuiven. Blijkbaar maken de meeste Turken de vulling alleen thuis klaar en brengen die dan naar de pidewinkel, die het op het deeg legt en het voor 1,50 lira per stuk bakt. Ik leerde iets nieuws en hoewel ik het gevoel had dat ik mijn tijd had verspild, troostte het me te weten dat ik mijn lat gewoon te hoog had gelegd.
Kan dit meisje, dat gewend is donuts en zoete taarten te maken, immers echt tippen aan het werk van een deskundige Pide-maker die zijn hele leven is opgegroeid met het eten ervan?
PS: Als een kanttekening, ik heb nu groot respect voor al jullie foodbloggers die er zijn. Proberen te koken of te bakken, en tegelijkertijd foto’s maken en schrijven is echt hard werken. Petje af voor jullie! Ik laat het aan jullie over, terwijl ik verder ga met mijn reisbloggen!
Afiyet Olsun!
Als je geïnteresseerd bent in de Turkse keuken, kijk dan eens naar deze lijst met de beste foodbloggers van dit land.
- Auteur
- Recent Posts
