Geval
Deze 50-jarige, rechterhand dominante, recreatieve speler presenteerde zich met een drie maanden durende geschiedenis van ulnar-zijdige pijn in haar linkerpols. Ze beschreef een sluipend begin van pijn en symptomen die erger zijn bij het dragen van gewicht door haar armen en bij bewegingen die rotatie met zich meebrengen. Bij onderzoek had zij pijn bij het strekken van de pols en bij ulnaire deviatie. Een slijptest, waarbij de pols ulnair gedivergeerd en geroteerd wordt, lokte haar klachten uit.

Vindingen
Een ware PA röntgenfoto van de pols toont ongeveer 5 mm positieve ulnaire variantie. De röntgenfoto’s zijn verder normaal. Een latere MRI toonde een verdunning van de driehoekige fibrocartilage (TFCC) disc zonder een discrete perforatie of een scheur over de gehele dikte. De proximale en distale lamina leken ook intact. Een groot multiloculeus volair ganglion (van 6 x 7 x 5 mm) werd gezien naast de flexor digitorum profundus pezen en diep bij de ulnaire neurovasculaire bundel.

Discussie
Deze speler werd behandeld met een korte periode van spalking. Gedurende deze periode verdwenen haar symptomen en klinische verschijnselen volledig. Zij kon alle normale activiteiten hervatten zonder pijn of beperkingen. Het is belangrijk te benadrukken dat in sommige situaties, vooral wanneer de variantie aanzienlijk is, een ulnaire verkortingsprocedure nodig is.

Een ‘echte’ PA röntgenopname is nodig om de ulnaire variantie adequaat te beoordelen. Deze opname wordt gemaakt in nul graden met de schouder, elleboog en pols in hetzelfde horizontale vlak. Zorgvuldige plaatsing is belangrijk omdat pronatie de ellepijp langer doet lijken terwijl supinatie hem korter doet lijken. Om de ulnaire variantie te bepalen wordt een lijn getrokken van het ulnaire aspect van het spaakbeen door het styloideus ulnare. Normale variantie wordt over het algemeen beschouwd als neutraal of 1-2mm aan beide zijden van deze lijn.

Lading aan de pols wordt normaal verdeeld tussen het spaakbeen en de ellepijp in een verhouding van 80:20. Ulnaire minus variantie (verkorting van de ulna) met slechts 2,5 mm kan deze belasting tot 4% verminderen en wordt geassocieerd met carpale instabiliteit. Mogelijke complicaties zijn avasculaire necrose van het lunatum (Kienbocks) en ruptuur van het TFCC. Ulnar plus variantie (een langere ulna) met 2,5 mm verhoogt de belasting tot 42%. Complicaties omvatten ulnaris abutment syndroom (of ulnaris impingement), met degeneratieve veranderingen aan het distale ulnare, proximale lunatum en proximale triquetrum en ruptuur van het TFCC.

Belangrijke opmerking
FIFA draagt geen enkele verantwoordelijkheid voor de nauwkeurigheid en volledigheid van enige informatie verstrekt in de “Radiology Review” functies en kan niet aansprakelijk worden gesteld met betrekking tot de verstrekte informatie of enig handelen of nalaten op basis van deze informatie.