Hoewel zowel aambeien als anale abcessen lijken op weefselknobbels die uit het rectum steken, zijn het twee heel verschillende zaken die belangrijk zijn om te onderscheiden.
Aambeien kunnen even pijnlijk zijn als anale abcessen wanneer er trombose ontstaat. Anaalabcessen zijn een infectie rond de opening van de anus of diep in het rectum, waar zich pus bevindt. Een anaal abces wordt vaak verward met een aambei wanneer het voor het eerst wordt opgemerkt; maar uiteindelijk wordt het pijnlijker en leidt het tot koorts.
Aambeien zijn meestal een chronische aandoening, terwijl een anaal abces een acute ziekte is, die ernstige complicaties kan veroorzaken die kunnen leiden tot de dood als ze niet worden behandeld. Als u een van deze symptomen ervaart, moet zo snel mogelijk medische hulp worden gezocht.
ANORECTAAL ABSCESS?
Anorectaal abces is het gevolg van infectie van anaalklieren in de bekleding van het anale kanaal in de buurt van de opening van de anus. De anaalklieren scheiden vocht af in het anale kanaal, dat door een spleet loopt die bekend staat als de anale crypte. De meeste perirectale abcessen ontstaan door obstructie van de anale crypten (ongeveer 90% van de gevallen). Normaal fungeert de inwendige anale sluitspier als barrière tussen de bacteriën in de darm en het weefsel rond het rectum, maar het is mogelijk dat bacteriën deze barrière passeren via de anale crypte. Zodra bacteriën de crypte passeren, kunnen zij zich gemakkelijk naar het omliggende weefsel verplaatsen. Dit resulteert in de vorming van een abces van verschillende ernst en diepte, afhankelijk van hoe diep de infectie zit en waar deze zich verspreidt.
Anorectale abcessen komen het meest voor in het derde en vierde decennium van het leven, en komen vaker voor bij mannen. Sterfgevallen als gevolg van anorectale abcessen zijn zeer zeldzaam.
De meeste abcessen kunnen gemakkelijk worden geïdentificeerd via lichamelijk onderzoek en digitaal rectaal onderzoek. Diepe rectale abcessen zijn moeilijker te vinden en vereisen soms een CT-scan, MRI-scan of echografie ter bevestiging.
In de meeste gevallen kan een perirectaal abces bij het eerste onderzoek worden opgespoord. Digitaal rectaal onderzoek houdt in dat de arts de vinger van zijn gehandschoende hand in het rectum steekt om te voelen of er een abces aanwezig is. Soms wordt een verdoving gebruikt wanneer de pijn van het abces de doeltreffendheid van het onderzoek zou beperken.
Soms kan deze infectie gepaard gaan met de vorming van een fistel (ongeveer 30-60% van de gevallen). 10% van de patiënten lijdt aan recidiverende en chronische anale fistels. Een anale fistel is een abnormale doorgang tussen het anale kanaal en de huid bij de anus.
TREATMENT
De aanwezigheid van een abces rechtvaardigt zo spoedig mogelijk chirurgische insnijding en drainage. Alleen antibiotica zouden in dit stadium van de infectie niet doeltreffend zijn. Uitstel van chirurgisch ingrijpen kan leiden tot weefselvernietiging, fibrose (littekenweefselvorming), en verminderde anale continentie.
Drainage van perianale abcessen omvat een kleine incisie boven het abces die zo dicht mogelijk bij de anus wordt gemaakt. Na 24 uur wordt het gaasje verwijderd. De postoperatieve verzorging bestaat uit driemaal daags een zitbad en na de stoelgang. Pijnstillers en stoelgangverzachters kunnen worden voorgeschreven tegen pijn en constipatie. De patiënt komt 2 tot 3 weken later terug bij de arts. Na de ingreep zijn antibiotica meestal niet nodig bij gezonde volwassenen.