Nauw na de ontdekking door Howard Carter begon het gerucht te groeien dat er een vloek was ontketend. Hoe is dit gerucht begonnen? Is er iets van waar? Hier zijn vijf feiten rond de mysterieuze vloek…

Lord Carnarvon, de amateur-epgyptoloog die de opgraving financierde, overleed vijf maanden na de ontdekking van de tombe. Het veroorzaakte een media razernij, die alleen maar groter werd toen werd gemeld dat, precies op het tijdstip van zijn dood, er een black-out was in Cairo. Geruchten deden de ronde, onder meer dat Susie, Carnarvons hond in Engeland, op de avond van zijn dood een brul liet horen en zelf stierf. Zijn dood werd toegeschreven aan een vloek, maar in werkelijkheid stierf hij aan bloedvergiftiging ten gevolge van een besmette muggenbeet.

De dood van andere leden van de opgravingsploegen in Toetanchamons graftombe hielp het verhaal van de vloek sterker te worden. Maar van de tientallen mensen die bij de opgraving betrokken waren, stierven er slechts acht binnen 12 jaar. Deze omvatten:

– Howard Carter’s persoonlijke secretaris Richard Bethell werd dood aangetroffen in zijn bed in 1929.
– Bethell’s vader pleegde zelfmoord onder verdachte omstandigheden in 1930.
– Sir Archibold Douglas-Reid was een radioloog die röntgenfoto’s maakte van het lichaam van Toetanchamon – hij stierf aan een mysterieuze ziekte in 1924.
– Arthur Mace, een lid van het opgravingsteam, overleed in 1928.
– Zelfs bezoekers waren niet veilig – prins Ali Kemal Fahmy Bey werd in 1923 door zijn vrouw doodgeschoten nadat hij het graf had betreden.

Verschillende mensen, waaronder arts en bioloog Dr Ezzeddin Taha van de Universiteit van Caïro, hebben gesuggereerd dat de mysterieuze ziekten kunnen zijn opgelopen door het inademen van een schimmel die op de muren van het graf leeft. De oude kwaal zou in de verzegelde ruimte duizenden jaren hebben kunnen overleven.

Howard Carter stond sceptisch tegenover een vloek, maar hij was omringd door bijgeloof. Een ander vloekgerucht beweert dat op de dag dat de tombe werd geopend, een cobra de kanarie van Carter had opgegeten. Dit werd gezien als bewijs van de vloek omdat de cobra een symbool is van de godin Wadjet, een beschermer van de koningen en koninginnen van Egypte.

Naar verluidt is boven de ingang van de grafkamer een inscriptie gevonden met de tekst: “De dood zal komen op snelle spelden aan degenen die de rust van de farao verstoren”. Dit lijkt een onheilspellend teken, maar er zijn twee belangrijke problemen. Ten eerste, staat het er echt? Tomben hadden veel hiërogliefen op de muren, maar die waren bedoeld om de overledene in de onderwereld te helpen. Ten tweede, voor wie was het bedoeld? Het is hoogst onwaarschijnlijk dat een geschreven vloek grafrovers zou afschrikken die geen hiërogliefen konden lezen.