Voegen zijn doelbewust aangebrachte onderbrekingen in een harde bestratingslaag. Alle soorten voegen worden gebruikt bij de aanleg van starre wegverhardingen voor alle PCC-verhardingstypen. Bij CRCP wordt in de lengterichting wapeningsstaal gebruikt om het aantal krimpvoegen in de dwarsrichting te beperken, maar er wordt nog steeds gebruik gemaakt van lengtevoegen en periodieke dwarsvoegen.

De voegen kunnen op twee manieren worden gevormd. Krimpvoegen worden meestal na het plaatsen van PCC ingezaagd. Andere, zoals dilatatie-, isolatie- en constructievoegen, worden gemaakt door bekisting voordat de PCC wordt geplaatst. Elk van deze manieren van voegconstructie heeft zijn eigen methode en reeks overwegingen.

Types

Krimpvoegen

Een krimpvoeg is een gezaagde, gevormde of bewerkte groef in een betonnen plaat die een verzwakt verticaal vlak creëert. Het reguleert de plaats van de scheurvorming veroorzaakt door dimensionale veranderingen in de plaat. Ongereguleerde scheuren kunnen groeien en resulteren in een onaanvaardbaar ruw oppervlak en waterinfiltratie in de fundering, ondergrond en ondergrond, waardoor andere soorten verhardingsgebreken kunnen ontstaan. Krimpvoegen zijn het meest voorkomende type voeg in betonverhardingen, de algemene term “voeg” verwijst dan ook meestal naar een krimpvoeg.

Krimpvoegen worden voornamelijk gedefinieerd door hun onderlinge afstand en hun methode van belastingoverdracht. Ze zijn over het algemeen 1/4 – 1/3 van de diepte van de plaat en hebben meestal een tussenruimte van 3,1 – 15 m (12 – 50 ft.), waarbij dunnere platen een kortere tussenruimte hebben (zie figuur 1). Sommige staten gebruiken een semi-willekeurig patroon van voegafstanden om het resonerende effect op voertuigen te minimaliseren. Deze patronen maken meestal gebruik van een zich herhalende opeenvolging van voegafstanden (bijvoorbeeld: 2,7 m (9 ft.) dan 3,0 m (10 ft.) dan 4,3 m (14 ft.) dan 4,0 m (13 ft.)). Dwarsverspringingen kunnen haaks op de verkeersrichting of onder een hoek (een “schuine voeg”, zie afbeelding 3) worden gezaagd. Scheve voegen worden in een stompe hoek ten opzichte van de verkeersrichting gezaagd om de lastoverdracht te bevorderen. Als de voeg goed is afgeschuind, zal het linkerwiel van elke as het eerst de rijbaan verlaten en zal slechts één wiel tegelijk de voeg kruisen, wat resulteert in lagere spanningen bij de lastoverdracht (zie afbeelding 4).

Uitbreidingsvoegen

Een uitzettingsvoeg wordt op een specifieke plaats aangebracht om het wegdek te laten uitzetten zonder schade aan te richten aan aangrenzende constructies of het wegdek zelf. Tot in de jaren 1950 was het in de V.S. gebruikelijk om verhardingen te gebruiken met zowel krimp- als dilatatievoegen (Sutherland, 1956). Uitzettingsvoegen worden tegenwoordig echter niet meer gebruikt omdat hun progressieve sluiting de neiging heeft om de krimpvoegen progressief te openen (Sutherland, 1956). Progressieve of zelfs grote seizoensgebonden krimpvoegopeningen veroorzaken een verlies aan lastoverdracht, vooral bij voegen zonder deuvelstaven.

Isolatievoegen

Een isolatievoeg (zie figuur 5) wordt gebruikt om drukspanningen te verminderen die ontstaan bij T- en onsymmetrische kruispunten, opritten, bruggen, funderingen van gebouwen, drainage-inlaten, mangaten, en overal waar differentiële beweging tussen de verharding en een structuur (of een andere bestaande verharding) kan plaatsvinden (ACPA, 2001). Ze worden meestal opgevuld met een voegvulmateriaal om infiltratie van water en vuil te voorkomen.

Constructievoegen

Een constructievoeg (zie afbeelding 6) is een voeg tussen platen die ontstaat wanneer beton op verschillende tijdstippen wordt geplaatst. Dit type voeg kan verder worden onderverdeeld in dwarse en longitudinale constructievoegen (zie figuur 7). Bij langsvoegen is ook kromtrekken van de platen mogelijk zonder dat er sprake is van een noemenswaardige scheiding of scheurvorming tussen de platen.

Werkers plaatsen handmatig deuvelstaven in de bouwvoeg aan het einde van de werkdag. De constructievoegen moeten zo worden gepland dat ze samenvallen met de afstand tussen de krimpvoegen om extra voegen te voorkomen.