De digitale werkplek versoepelt ons dagelijks werk op kantoor, maar gaat automatisering ten koste van de kosten?
We zijn gewend geraakt aan gestroomlijnde processen, de automatisering van repetitieve taken en eenvoudigere manieren van communiceren. Maar er is groeiende bezorgdheid dat de steeds capabelere machines die we elke dag gebruiken, de kus des doods kunnen zijn voor de kantoormedewerker.
Terwijl de werkplek zich heeft ontwikkeld, is er angst geweest over hoe automatisering industrieën zou kunnen vernietigen, waardoor talloze werknemers hun baan zouden verliezen in de zoektocht naar snellere, goedkopere, minder gecompliceerde methoden. Terwijl het mens versus machine debat is uitgekauwd, heeft een digitale transformatie onze werkplekken overgenomen, langzaam sluipend in de alledaagse banen die we doen.
Het vinden van sneltoetsen, aan de oppervlakte, is geweldig. We kunnen repetitieve taken omzeilen, het doorspitten van dossiers met papierwerk overslaan, en contact opnemen met collega’s overal ter wereld. De digitale werkplek is een essentiële ontwikkeling in kantoren over de hele wereld.
Maar ten koste van wat?
Zijn robots, AI, en digitalisering langzaam onze banen aan het uitfaseren? Kunnen we allemaal het slachtoffer worden van een overname? Krijgen we binnenkort te maken met een economie zonder banen?
Wanneer er sprake is van angstzaaierij, is het altijd een goed idee om na te gaan wat er werkelijk aan de hand is. Hoewel het gemakkelijk is om te concluderen dat de wereldbevolking op een dag zal worden vervangen door computers, wijst onderzoek uit dat technologie, automatisering en transformatie niet alleen dingen beter kunnen maken voor de gemiddelde werknemer, maar ook de banenmarkt kunnen vergroten door nieuwe industrieën, innovaties en ontwikkeling te creëren.
Met bestuurdersloze auto’s, chatbots in de detailhandel die ons de juiste snit jeans aanraden en koelkasten die ons waarschuwen voor bedorven melk – we leven in spannende tijden. Technologie en innovatie hebben de afgelopen 15 jaar een duidelijke piek gekend, waardoor onze werkplekken nu in hoge mate gedigitaliseerd zijn. Maar ondanks de bedwelmende sensatie van nieuwe gadgets en ervaringen, is er ook de ongerustheid dat steeds meer banen verloren zullen gaan naarmate de technologie het overneemt. Combineer dit met een toenemend besef dat er geen duidelijk idee is van welke taken geautomatiseerd zullen worden, en er heerst een lage mate van paniek onder de beroepsbevolking.
We hebben dit natuurlijk al eerder meegemaakt. Er was een soortgelijke angst in de 18e en 19e eeuw, tijdens de Industriële Revolutie. Deze periode markeerde een verschuiving naar aangedreven machines voor speciale doeleinden, fabrieken, en massaproductie in de textiel- en ijzerindustrie. Het verplaatsen van arbeid van huis naar fabrieken, het vervangen van handgereedschap door machines voor speciale doeleinden, en de transformatie van de agrarische samenleving in stedelijke gebieden veroorzaakten hysterie onder de bevolking. De Luddite opstand, protesten tegen arbeidsomstandigheden en de angst dat machines banen wegnamen bij de arbeidersklasse kwamen allemaal voort uit deze paranoia.
Klinkt dat bekend? Een vergelijkbaar voorgevoel is nu aan de gang. Terwijl de automatisering van machines binnensluipt, zijn er generaties van mensen die geïsoleerd zijn van het digitale tijdperk, organisaties van miljarden dollars die bekritiseerd worden om hun gevaarlijke werkomstandigheden en een groeiende angst over onze kwetsbaarheid voor automatisering… Maar hoe bang moeten we zijn?