Hoi, Carolyn: Ik bevind me in een van die surrealistische verhalen waarin ik jaren (zes) geïnvesteerd heb in een relatie met iemand die volhield dat hij niet in het huwelijk geloofde en er uiteindelijk een punt achter zette zodat hij me niet zou ontnemen wat ik wilde, om ongeveer 10 seconden later met iemand anders verloofd te zijn. Ik kwam er via via achter – kleine stad – en hij nam kort daarna contact met me op, wetende dat ik het gehoord zou hebben, om te vragen of ik wilde afspreken en praten over de omstandigheden achter zijn verloving.

Wil ik dat? Ja, ik brand van nieuwsgierigheid over hoe iemand die over elk huwelijk op aarde iets negatiefs te zeggen had, er nu vrijwillig zelf een aangaat. Maar ik ben ook bang voor hoe het zal voelen om alle redenen opgesomd te horen waarom ik me niet kan meten met Toekomstige Mevrouw Ex.

Ga ik op dit aanbod in, of laat ik het liggen?

– Droevig

Droevig: Laat het liggen. Wat hij deed is vreselijk pijnlijk. Het was ook zeer waarschijnlijk onbedoeld. Onbewust ook.

Mensen die iets niet willen doen, vinden manieren om het niet te doen. Als ze denken dat ze het zouden moeten willen doen, of zelfs zouden willen, beginnen ze vaak te rationaliseren. Dus, iemand in een relatie met iemand met wie hij niet wil trouwen, zal vaak een heleboel redenen rationaliseren dat het huwelijk: De Instelling! niet goed voor hem is.

Het klinkt ook vriendelijker, om tegen iemand te zeggen van wie je houdt. “Het huwelijk is niet voor mij” – zacht – in tegenstelling tot “Je bent niet voor mij,” ouch. (Ja, we kunnen van mensen houden met wie we niet willen trouwen.)

Toen, whaddaya know, ontmoet hij iemand met wie hij wel wil trouwen. En pas dan ziet hij alle voorgaande redenen als louter verzonnen om te verklaren wat hij anders niet kon verklaren, omdat hij het zelf nooit echt begreep.

Dit komt eigenlijk best vaak voor. Plus, het is veel beter dan twijfels opzij schuiven en toch trouwen – want dat ontrafelt zich uiteindelijk toch, alleen later en pijnlijker.

Ik weet dat dit nu niet in het minst overtuigend zal zijn, maar misschien voelt het later wel goed voor je: Het gaat niet eens echt om jou, of of je je wel kunt meten. Het gaat helemaal niet om waardigheid. Het gaat over geschiktheid. En jullie twee, om wat voor reden dan ook, pasten niet.

Hij zegt nu dat ik er niet voor hem ben, dat hij niet op me kan rekenen, en dat het een rode vlag is in zijn relatie. Ik ben altijd aanwezig en beantwoord zijn oproepen meestal onmiddellijk – ik weet niet zeker hoe ik moet reageren, en verbaasd dat hij deze ene gebeurtenis verandert in een symptoom en symbool van onze hele relatie. Wat te doen?

– Er voor hem zijn

– Er voor hem zijn: “Als het onschuldig missen van een oproep betekent dat ik niet betrouwbaar ben, dan heb je gelijk. Mijn vermogen om ‘er te zijn’ voor wie dan ook zal altijd onvolmaakt zijn en onderhevig aan willekeurige obstakels. Ik zal je missen, maar je wilt iets wat ik niet kan geven, dus uit elkaar gaan is het beste.”

Hij is straffend en irrationeel. Dus, groene vlag: Gas geven en gaan.