Procedurele programmering is een term die wordt gebruikt om de manier aan te duiden waarop een computerprogrammeur een programma schrijft. Deze methode om software te ontwikkelen, die ook wel een applicatie wordt genoemd, draait om het zo beknopt mogelijk houden van de code. Het is ook gericht op een zeer specifiek te bereiken eindresultaat. Imperatief programmeren is een andere term die wordt gebruikt om dit type ontwikkeling aan te duiden. Wanneer het verplicht is dat een programma bepaalde stappen doorloopt om specifieke resultaten te bereiken, wordt gezegd dat de code is geschreven volgens procedurele programmering.
Procedurele programmering is een term die wordt gebruikt om de manier aan te duiden waarop een computerprogrammeur een programma schrijft.
Software-ontwikkelaars die volgens dit concept programmeren, schrijven meestal een voorlopig plan in gewone taal voordat ze daadwerkelijk code schrijven. Procedurele programmering wordt vaak onderwezen aan beginnende studenten computerwetenschappen vanwege de logica erachter. Zij worden aangemoedigd te denken in termen van een reeks noodzakelijke stappen die moeten worden genomen om een doel te bereiken.
Bij voorbeeld, de professor zou de klas kunnen aanmoedigen om een reeks vereiste acties op te schrijven om een pindakaas en gelei sandwich te maken. Terwijl ze doen alsof ze niet weten hoe ze de boterham moeten maken, proberen alle leerlingen stap voor stap de instructies te volgen. Zij leren dat als er iets wordt weggelaten, zij niet het eindprodukt zullen krijgen dat zij wilden, dus leren zij het belang van nauwkeurige instructies. Dit besef helpt de leerling wanneer hij of zij begint met het schrijven van de eigenlijke code.
Procedurele programmering is niet altijd de voorkeursmethode voor het coderen van toepassingen. Software die zeer complex is, kan letterlijk duizenden regels code vereisen, waardoor het voor een team van mensen wat moeilijker wordt om ermee te werken. Sommige programmeurs zijn van mening dat extreem grote toepassingen moeilijk te onderhouden kunnen zijn door één ontwikkelaar.
Sommige mensen denken ten onrechte dat het onmogelijk is om zeer grote of complexe software te schrijven in een procedurele programmeertaal. Bepaalde programma’s kunnen misschien gemakkelijker worden geschreven met behulp van objectgeoriënteerd programmeren (OOP), maar dat betekent niet dat ze niet procedureel kunnen worden ontwikkeld. De Linux-kernel, die de kern vormt van een open-source besturingssysteem, is geschreven met behulp van procedurele programmering. Andere grote toepassingen zoals de Apache server, het Drupal content management systeem en Samba, zijn allemaal op deze manier geschreven. Deze toepassingen zijn groot en worden door de overgrote meerderheid van de programmeurs als complex beschouwd.
Onder de procedurele programmeertalen die bestaan zijn C, Fortran en Python. Veel belangrijke toepassingen en hulpprogramma’s zijn in dergelijke talen gecodeerd. Zo is Anaconda, het installatieprogramma voor Fedora Linux, geschreven in Python, evenals diverse programma’s voor softwarebeheer.