Wat is zuurstofverzadiging?

, Author

  • Door Dr. Sanchari Sinha Dutta, Ph.D.Reviewed by Emily Henderson, B.Sc.

    Zuurstofverzadiging is een maat voor de hoeveelheid hemoglobine die op een bepaald moment aan moleculaire zuurstof is gebonden. Het is een belangrijke parameter voor het beheer van patiënten in een klinische opstelling.

    Image Credit: Juan R. Velasco/.com

    Wat is zuurstofverzadiging?

    Zuurstofverzadiging meet het percentage oxyhemoglobine (zuurstofgebonden hemoglobine) in het bloed, en het wordt weergegeven als arteriële zuurstofverzadiging (SaO2) en veneuze zuurstofverzadiging (SvO2). Zuurstofverzadiging is een vitale parameter om het zuurstofgehalte in het bloed en de zuurstoftoevoer te bepalen.

    Elke hemoglobinemolecule bevat vier heemgroepen die gemakkelijk moleculaire zuurstof kunnen binden die in het bloed aanwezig is. Dit betekent dat een hemoglobinemolecule tot vier zuurstofmoleculen kan binden tijdens het transport in het bloed.

    Voor volwassenen is het normale bereik van SaO2 95 – 100%. Een waarde lager dan 90% wordt beschouwd als een lage zuurstofsaturatie, waarvoor externe zuurstofsuppletie nodig is.

    Tijdens het aërobe metabolisme gebruikt het lichaam zuurstof om glucose om te zetten in pyruvaat en twee moleculen ATP te genereren. Het zuurstofgehalte in het bloed is afhankelijk van de zuurstof-hemoglobine dissociatiecurve, die een grafiek is om het percentage verzadigd hemoglobine ten opzichte van de partiële druk van zuurstof (PO2) te bepalen. Een hemoglobinemolecule raakt 100% verzadigd met zuurstof (1,34 L zuurstof) bij een PO2 van 100 mmHg.

    Na binding van elke zuurstofmolecule ondergaat hemoglobine een conformatieverandering die zijn affiniteit voor de volgende zuurstofmolecule verhoogt. Door de hoge zuurstofaffiniteit raakt elke hemoglobinemolecule snel verzadigd met zuurstof; de hoeveelheid vrije zuurstof die in het bloed is opgelost, is dus slechts een zeer kleine fractie (2%) van de totale hoeveelheid zuurstof die in het bloed aanwezig is. Daarom wordt het niveau van oxyhemoglobine beschouwd als gelijk aan het zuurstofgehalte in het bloed.

    Image Credit: Alex Mit/.com

    Hoe de zuurstofverzadiging in het bloed te meten?

    De meting van de zuurstofverzadiging is vooral belangrijk voor patiënten met gezondheidsaandoeningen die het zuurstofgehalte in het bloed kunnen verminderen. Deze aandoeningen omvatten chronische obstructieve longziekte (COPD), astma, longontsteking, longkanker, bloedarmoede, hartfalen, hartaanval, en andere cardiopulmonale aandoeningen.

    De meest gebruikelijke methode om de zuurstofsaturatie te meten is pulsoximetrie. Het is een gemakkelijke, pijnloze, niet-invasieve methode waarbij een sonde op de vingertop of oorlel wordt geplaatst om de zuurstofverzadiging indirect te meten.

    De sonde maakt gebruik van 2 lichtbronnen, rood licht, en infrarood licht, die door het bloed worden geabsorbeerd. Een hogere absorptie van infrarood licht wijst op een goede zuurstofverzadiging, terwijl een hogere absorptie van rood licht wijst op een slechte verzadiging. De met een pulsoxymeter verkregen meetwaarden worden uitgedrukt in procenten.

    Een bloedgastest is een andere methode om het zuurstof- en kooldioxideniveau in het bloed nauwkeurig te meten. Voor de test kan het bloed worden afgenomen uit de pols (arteriële bloedgastest) of de oorlel (capillaire bloedgastest). Deze test wordt voornamelijk gebruikt om te bepalen of de longen volledig functioneel zijn om zuurstof en kooldioxide effectief uit te wisselen.

    Voor de test wordt een kleine hoeveelheid bloed afgenomen bij de patiënt en geanalyseerd in een draagbare bloedgasanalysator, die informatie geeft over het zuurstof-, kooldioxide- en pH-niveau in het bloed. Een patiënt met COPD heeft een verlaagd zuurstof- en pH-gehalte en een verhoogd kooldioxidegehalte in het bloed.

    Wat gebeurt er als de zuurstofverzadiging daalt?

    Een lager dan normaal zuurstofgehalte in het bloed wordt gedefinieerd als hypoxemie. Over het algemeen wordt een zuurstofverzadigingsniveau van minder dan 90% beschouwd als hypoxemie, die het gevolg kan zijn van cardiopulmonale complicaties, slaapapneu, bepaalde geneesmiddelen en blootstelling aan grote hoogten.

    De meest voorkomende symptomen van hypoxemie zijn hoofdpijn, snelle hartslag, hoesten, kortademigheid, piepende ademhaling, verwardheid en blauwheid van de huid en slijmvliezen (cyanose).

    Cyanose is een pathologische toestand die wordt gekenmerkt door een extreem lage zuurstofverzadiging. Er zijn twee soorten cyanose: centrale cyanose en perifere cyanose. Bij centrale cyanose daalt de zuurstofverzadiging tot onder 85%, waardoor een blauwachtige tint over de hele huid en zichtbare slijmvliezen verschijnt.

    Bij perifere cyanose, die gewoonlijk optreedt door een verhoogde zuurstofopname door de perifere weefsels, verschijnt een blauwachtige tint alleen op de perifere lichaamsdelen, zoals handen en voeten. De meest voorkomende oorzaken van perifere cyanose zijn veneuze stase, lage cardiale output of extreme blootstelling aan koude.

    Image Credit: Zay Nyi Nyi/.com

    Hoe lage zuurstofsaturatie te verbeteren?

    Een daling van de zuurstofsaturatie onder het kritische niveau moet worden behandeld met zuurstofsuppletie. Afhankelijk van de ernst van de aandoening kan een arts aanvullende zuurstof voorschrijven, die het meest directe effect heeft op het zuurstofsaturatieniveau.

    Maar voor lichte tot matige aandoeningen zijn er natuurlijke manieren om het zuurstofgehalte in het bloed te verhogen. Zo kan een dagelijkse lichaamsbeweging de longcapaciteit voor gasuitwisseling verbeteren en beschermen tegen hypoxemie. Het is echter belangrijk om een arts te raadplegen voordat u begint met een oefeningsregime of wijzigingen aanbrengt in de dagelijkse oefeningsroutines.

    Het eten van een gezond en evenwichtig dieet kan ook helpen de zuurstofverzadiging in het bloed te verbeteren. Aangezien ijzertekort een van de belangrijkste oorzaken van een lage zuurstofverzadiging is, kan het eten van ijzerrijke voedingsmiddelen, zoals vlees, vis, kidneybonen, linzen en cashewnoten, nuttig zijn.

    Verder lezen

    • Alle coronavirusziekte COVID-19 inhoud
    • Welke mutaties van SARS-CoV-2 zijn zorgwekkend?
    • Langetermijneffecten van COVID-19 bij sporters
    • Wat is de klinische impact van COVID-19 op kankerpatiënten?
    • Kunnen huisdieren COVID-19 krijgen?

    Geschreven door

    Dr. Sanchari Sinha Dutta

    Dr. Sanchari Sinha Dutta is een wetenschapscommunicator die gelooft in het verspreiden van de kracht van wetenschap in elke hoek van de wereld. Ze heeft een Bachelor of Science (B.Sc.) graad en een Master’s of Science (M.Sc.) in biologie en menselijke fysiologie. Na haar Master’s degree, ging Sanchari verder met een Ph.D. in menselijke fysiologie. Ze is auteur van meer dan 10 originele onderzoeksartikelen, die allemaal zijn gepubliceerd in wereldberoemde internationale tijdschriften.

    Last bijgewerkt 14 jan 2021

    Citations

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.