Theedrinken is een essentieel onderdeel van het Brits zijn. Het Britse volk consumeert naar verluidt zo’n 60 miljoen kopjes thee per jaar en de gewoonte heeft zich verankerd als onderdeel van de Britse manier van leven, van de gewone theepauze tot de meer traditionele en formele afternoon tea.

Traditionele thee, die om ongeveer 4 uur ’s middags wordt gedronken, gaat meestal vergezeld van gebak en hartige hapjes en is een ritueel in Groot-Brittannië dat gepaard gaat met regels betreffende etiquette die door velen ook vandaag nog worden gevolgd.

Een korte geschiedenis van Britse thee

Thee werd voor het eerst naar Groot-Brittannië gebracht in het begin van de 17e eeuw, maar het was erg duur, zodat alleen de rijken het konden kopen. Het werd gewoonlijk achter slot en grendel bewaard.

Het ritueel van het theedrinken werd aan het Engelse hof geïntroduceerd door de vrouw van Hendrik 11, Catharina van Braganza. Het duurde niet lang of de gewoonte sloeg aan bij de aristocratie.

In 1717 opende Thomas Twining de eerste damestheewinkel en langzamerhand verschenen er meer theewinkels. Ze verspreidden zich over heel Groot-Brittannië en deze traditie van theewinkels bestaat nog steeds en trekt veel toeristen.

Naarmate de populariteit van thee zich verspreidde, werd het een onderdeel van veel activiteiten buitenshuis en overal in het land werden op zaterdag en zondag theetuinen geopend. In deze theetuinen was thee het hoogtepunt en werd er gedanst. Hieruit ontstond het idee van de theedans, die enige tijd zeer populair was in Groot-Brittannië.

In de 19e eeuw begon India op grote schaal thee te verbouwen en de invoer van Indiase thee in Groot-Brittannië overtrof de Chinese invoer. Een andere ontwikkeling die in de 20e eeuw plaatsvond, veranderde de gewoonten om thee te drinken radicaal – het theezakje werd uitgevonden.

Welke thee?

Er zijn momenteel meer dan 1000 theesoorten in Groot-Brittannië, die allemaal verschillen in smaak. De meest populaire in Groot-Brittannië zijn de Indiase theeën – Ceylon, Darjeeling, en Assam. Darjeeling is licht en delicaat, Ceylon heeft een iets scherpere smaak en Assam thee is de sterkste.

Zwarte thee, de gedroogde en gefermenteerde bladeren van de Camellia Sinensus (geen theezakjes), wordt meer dan welke andere soort ook gebruikt om thee van te zetten en het is wereldwijd de populairste soort.

De manier om thee te drinken in het Verenigd Koninkrijk is tegenwoordig zo gevarieerd dat het moeilijk wordt om één bepaalde manier aan te wijzen. Er bestaat zelfs een variant die builders tea wordt genoemd, sterke thee geserveerd in een mok met melk en suiker.

Anthropologen hebben opgemerkt dat sterk gezette zwarte thee gewoonlijk door de arbeidersklasse wordt gedronken en dat naarmate men hoger op de sociale ladder komt, het brouwsel zwakker en delicater wordt.

Hoe zit het met de theezakjes?

In het begin van de jaren zestig maakten theezakjes minder dan 3% van de Britse markt uit. De Amerikanen hadden zich snel aangepast aan het gebruik van theezakjes, terwijl de Britten huiverig waren voor zo’n verandering in hun belangrijke ritueel.

Dit werd niet in de hand gewerkt door verhalen van Britten die Amerika bezochten over kopjes lauw water met aan de zijkant een theezakje om in te dopen. Volgens de Britse Tea and Infusions Association zijn de Britten bijgedraaid en gebruikt nu 96% van de Britten theezakjes in plaats van theeblaadjes.

Het perfecte kopje Britse thee

Iedereen heeft zo zijn eigen ideeën over wat een ‘perfect’ kopje thee is. De meeste mensen zijn het erover eens dat als thee te lang trekt (meer dan 4 minuten), het een gestoofde smaak krijgt. Sommige mensen staan erop de theepot op te warmen voordat ze de blaadjes toevoegen, door een beetje van het kokende water in de pot te roeren en het vervolgens weg te gooien.

Sommige echte theekenners zullen nooit wennen aan het gebruik van theezakjes en staan erop dat er theeblaadjes worden gebruikt – zij gebruiken meestal een theelepel theeblaadjes per persoon en voegen dan een extra theelepel toe. Er zijn mensen die hun thee het liefst uit porseleinen kopjes drinken en anderen die liever uit een mok drinken. Het lijkt erop dat iedereen zijn eigenaardigheden heeft als het gaat om het ritueel van thee zetten en drinken.

Hoe zit het met de melk?

Een kopje thee zonder melk wordt door de Britten als volslagen absurd beschouwd; zij doen bijna altijd melk in hun thee. Dit in tegenstelling tot Europeanen die vaak thee drinken zonder melk of suiker toe te voegen. Een zekere hoeveelheid melk wordt toegevoegd naar persoonlijke smaak, maar alleen beginnelingen drinken een brouwsel dat bestaat uit een verhouding van meer dan 80/20 van thee en melk.

De discussie over het tijdstip waarop de melk aan de thee moet worden toegevoegd, duurt voort. Oorspronkelijk werd de melk vóór de thee toegevoegd omdat de hete thee de broze kopjes van porselein kon doen barsten. Sommige mensen geloven dat wanneer je melk in hete thee giet, dit de smaak verandert. Desondanks voegen de meeste mensen nu melk toe aan hun hete thee, omdat ze zeggen dat het hen helpt precies te beoordelen hoeveel melk ze moeten toevoegen aan de verandering in kleur.

De juiste theepot voor Britse thee

Het soort theepot dat wordt gebruikt, is grotendeels een kwestie van persoonlijke voorkeur. Vroege theepotten werden meestal van massief zilver gemaakt. Sommige mensen geloven nog steeds dat een metalen theepot beter is omdat de thee dan langer heet blijft. Anderen zijn van mening dat een theepot van porselein helpt om de smaak van de thee te behouden zonder een metaalsmaakje.

Lees: Hotel bij Buckingham Palace serveert $200 kopje thee