Achtergronden

Waterhyacint is een vrij zwevende waterplant uit de familie van de pickerelonkruiden (Pontederiaceae spp.) die in 1884 in Noord-Amerika werd ingevoerd voor een expositie in New Orleans. Nieuwe introducties zijn waarschijnlijk het gevolg van onjuiste verwijdering van vijverplanten of wanneer vijvers die grenzen aan plaatselijke waterlichamen onder water komen te staan. Waterhyacint is een gemakkelijk te kopen sierplant die gewoonlijk in vijvers en buitenwatertuinen in Ontario wordt gezet, waar het geen gereglementeerde soort is.

Waaier

Waterhyacint is inheems in het stroomgebied van de bovenloop van de Amazone in Zuid-Amerika, maar zijn verspreiding is nu wijdverspreid in tropische en subtropische gebieden van de wereld. Populaties zijn aangetroffen in het warmere zuiden van de Verenigde Staten, rond de Golf van Mexico en Californië, maar zijn ook gemeld in veel noordelijke staten en op geïsoleerde plaatsen in Ontario (Essex County). Het wordt verondersteld eenjarig te zijn in koelere klimaatomgevingen, zoals Ontario.

Voor een actuele verspreidingskaart van waterhyacint in Ontario, bezoek EDDMapS.org/Ontario/distribution.

Effecten van Waterhyacint

Wanneer de omstandigheden goed zijn, groeit waterhyacint en verspreidt zich snel over grote gebieden in een korte tijd, waarbij het aaneengesloten dichte drijvende matten vormt tot 2 m dik. Deze eigenschappen kunnen leiden tot de volgende effecten:

• Outconcurreert en/of verdringt inheemse soorten voor ruimte, licht en voedingsstoffen.
• Verlaagt het zuurstofgehalte onder waterhyacintmatten, wat de samenstelling van ongewervelde en visgemeenschappen kan veranderen. Dit gebeurt omdat dikke waterhyacintmatten het grensvlak tussen lucht en water blokkeren.
• Vermindert de waterdoorstroming, blokkeert irrigatiekanalen en vertraagt hydro-elektrische en waterzuiveringsinstallaties.
• Hindert recreatieve activiteiten zoals varen, zwemmen en vissen.
• Bedreigt de biodiversiteit en de menselijke gezondheid door de creatie van een uitstekende habitat voor ziekteverspreiders, zoals muggen.

Hoe waterhyacint te herkennen

• Bladen zijn drijvend of opkomend en vormen een rozet.
• Loofbladen zijn heldergroen, dik en glanzend, eivormig tot rond, en op een opgeblazen bladsteel die gevuld is met sponsachtig weefsel.
• Wortels zijn vezelig, donkerpaars/zwart, en hangen onder de rozet.
• Bloemen zijn losjes geclusterd met 4 tot 15 bloemen op een aar boven de rozet. De bloemen hebben zes blauwviolette bloemblaadjes waarvan één bloemblaadje dieper violet is met een gele vlek.
• Vrucht is een capsule met veel zaden.
• Stolonen breiden zich uit van de moederplant naar buiten om nieuwe planten te produceren.

Wat u kunt doen

• Leer hoe u waterhyacint kunt herkennen en hoe u kunt voorkomen dat u deze plant per ongeluk met uw waterscooter verspreidt.
• Plant geen waterhyacint in uw vijver of watertuin. Watertuinders moeten alleen inheemse of niet-invasieve planten gebruiken en worden aangemoedigd om tuincentra te vragen naar planten die niet invasief zijn.
• Laat nooit ongewenste planten los in een natuurlijk waterlichaam. Breng ongewenste planten terug of schenk ze aan een tuincentrum, een school of een vriend, of gooi ze in de vuilnisbak.
• Schoon, laat leeglopen, droog uw boot, trailer, en bootuitrusting. Verwijder alle planten, dieren en/of modder die zichtbaar is voordat u het waterlichaam verlaat.
• Als u waterhyacint of een andere invasieve soort in het wild aantreft, neem dan contact op met de gratis Invading Species Hotline op 1-800-563-7711, bezoek EDDMapS Ontario, of zoek naar het ‘Invasive Species in Ontario’ project op iNaturalist.org om een waarneming te melden.