Werd je als kind overweldigd door felle lichten en harde geluiden? Was je gevoeliger voor kritiek en correctie dan je leeftijdsgenoten? Was je een aanhankelijk kind dat dol was op knuffels?
Als je je kunt vinden in een van deze voorbeelden, ben je misschien een hoogsensitief kind (HSC) geweest. Vaak groeien hoogsensitieve kinderen op tot hoogsensitieve mensen, die ongeveer 15-20% van de bevolking uitmaken. Een hoogsensitief persoon (HSP) is iemand die gevoeliger is voor geluiden, gevoelens, pijn en andere dagelijkse prikkels dan de gemiddelde persoon.
We wilden weten welke “tekens” mensen nu herkennen die hen hielpen te begrijpen dat ze hoogsensitieve kinderen waren, dus vroegen we onze Mighty-gemeenschap om hun ervaringen met ons te delen. Lees hieronder wat zij deelden.
Als je een hooggevoelig kind was (of de ouder bent van), ben je niet alleen. Kinderen met een verhoogde gevoeligheid zijn vaak zeer meelevend en zelfbewust, maar zijn vaak snel overweldigd, en kunnen zich afsluiten of uitvallen als ze het moeilijk hebben. Als je je kunt vinden in onderstaande opmerkingen, willen we je eraan herinneren dat het geen schande is om dingen intens te voelen.
Hier zijn 10 tekenen dat je misschien een hooggevoelig kind bent geweest toen je opgroeide:
Je huilde gemakkelijk
“Ik huilde schijnbaar om de haverklap, en niemand leek te begrijpen dat het zoveel meer was dan het onbelangrijke ding dat het veroorzaakte.” – Sindhu V.
“s Nachts lag ik in bed en huilde hysterisch. Om de zwerfdieren waarvan ik wist dat ze buiten waren, om de daklozen die ik op straat zag, om het regenwoud en alle dieren die door de mens uitgestorven waren. Ik zou moedeloos en ontroostbaar zijn.” – Samantha S.
“Ik zou huilen als iemand schreeuwde. Iedereen. Het hoefde niet eens tegen mij gericht te zijn – alleen al het schreeuwen zelf maakte me van streek. Ik ben er nooit echt achter gekomen waarom, maar zelfs als volwassene ben ik erg gevoelig voor zintuiglijke overbelasting. Als het te luid is of er zijn te veel mensen tegelijk, of harde muziek, het is te veel voor mij om te verwerken.” – Jenn G.
Je raakte overstuur als je een fout maakte in de klas
“Ik moest vaak huilen als ik kritiek kreeg van leraren of als ik iets fout deed.” – Shelby V.
“Ik werd bang en huilde als de leraar me corrigeerde als ik een fout maakte in de klas.” – Genevieve R.
“Ik huilde altijd in de wiskundeles omdat ik het niet begreep. Andere kinderen die het niet begrepen, stelden gewoon vragen. Mijn leraren raakten dan zo gefrustreerd van me dat ze begonnen te schreeuwen, waardoor ik alleen maar meer ging huilen. Tot op de dag van vandaag haat ik wiskunde.” – Annie L.
Je had meer behoefte aan knuffels dan aan je medeleerlingen
“Altijd maar knuffels willen.” – Kelly H.
Je was kieskeurig als het om textuur ging
“Ik kreeg altijd woedeaanvallen als het om kleren ging… Sommige texturen waren overprikkelend en ik kreeg al inzinkingen als de binnenste naad van sokken mijn tenen raakte. (Iedereen zei dat ik een nachtmerrie was om mee te gaan winkelen!) – Miranda K.
“Veel huilen en ruzies over de textuur van eten en het borstelen van mijn haar, waarvan ik later ontdekte dat het logisch was omdat ik een zintuiglijke handicap had.” – Christie J.
Je voelde je erg gehecht aan je ouders
“Ik kon niet loskomen van mijn moeder. Ik kwam thuis van school en vertelde haar meteen alles over mijn dag. Als ik iets miste, voelde ik me slecht over mezelf en mijn relatie met mijn moeder. Heel moeilijk vol te houden. Ik was te gevoelig. Ik kon het leven niet in mijn eentje aan.” – Michelle H.
“Ik zat op school ook veel bij de verpleegkundige omdat ik thuis bij mijn moeder wilde zijn vanwege mijn angst voor alles.” – Miranda K.
Je haalde boos uit als je overmand werd
“Iedereen beschouwde me als een nachtmerriekind. Ik was voortdurend vervuld van woede en haalde voortdurend uit naar de kleinste dingen. Mijn moeder vertelde me dat ze huilend naar haar werk ging omdat ze het niet aankon.” – Bryce A.
Je voelde een ‘behoefte om te bekennen’
“Schuldig voelen voor gedachten en de drang om te ‘bekennen’. Als kind biechtte ik mijn gedachten op, gedachten die me het gevoel gaven een ‘slecht’ mens te zijn… Ik had bevestiging nodig dat ik dat niet was.” – Kirsty M.
Je was een ‘kieskeurige eter’
“Heel kieskeurig zijn over het eten. De geur, de smaak en de ’textuur’ waren echt belangrijk voor me.” – Ola H.
Je had moeite met praten als je angstig was
“Selectief mutisme. Ernstige angst tot het punt dat ik niet kon spreken. ” – Becca R.
Je voelde je diep verbonden met muziek
“Toen ik jonger was, viel ik altijd in slaap als ik luisterde naar onze lokale zachte muziekzender. Ik bleef op tot na mijn bedtijd en luisterde naar speciale liefdesliedjes, en zelfs als ik 7 of 8 was, moest ik huilen als ik naar de instrumentals of songteksten luisterde. Uiteindelijk heb ik 12 jaar viool gespeeld, en omdat ik een HSP ben, was het een geweldige uitlaatklep voor mijn creativiteit. Muziek werd een groot deel van mijn leven, en dat is het nog steeds, nu ik midden 30 ben. Ik huil nog steeds bij liedjes en mijn smaak varieert met mijn stemming. Soms is het HSP-zijn vermoeiend en overweldigend, maar meestal herinnert het me eraan hoe gelukkig ik ben dat ik alles zo diep kan voelen. – Gretchen H.
Als je een van deze kindergedragingen herkent, ben je niet de enige. Hoewel het waar is dat gevoelig zijn en alles aanvoelen soms emotioneel vermoeiend kan zijn, willen we bevestigen dat in contact staan met je emoties iets moois is dat het vieren waard is.
Gerelateerde verhalen uit onze machtige gemeenschap:
- 21 geheimen van ‘hooggevoelige’ mensen
- Hoe het is om ‘hoogfunctionerende’ angst te hebben
- 16 dingen waarvan mensen zich niet realiseren dat je ze doet omdat je emotioneel ‘gevoelloos’ bent