In ons dagelijks leven zijn er zo veel emoties die je ervaart en die uiteindelijk onopgemerkt blijven omdat je gewoon niet de juiste manier kunt vinden om ze te beschrijven. Gevoelens die de kracht hebben om je volledig te verteren; de band die je voelt met een auteur die je leven heeft veranderd, maar die je nooit zult ontmoeten, het besef hoe klein je perspectief in het leven is, de frustratie van het niet in staat zijn om van ervaringen te genieten zoveel als je zou moeten, en nog veel meer.

Vaak geeft het ervaren van deze emoties, zowel de blije als de verdrietige, je het gevoel dat je alleen staat en niet verbonden bent, ‘het niemand snapt me syndroom.’ Gelukkig is dat niet waar en deze keer hebben we bewijs om dat te staven.

We kwamen The Dictionary of Obscure Sorrows tegen en plotseling lijken al die eenzame gevoelens te zijn verdwenen.

Wat begon als een Tumblr-pagina van John Koenig, heeft nu een toegewijd Youtube-kanaal en een zeer trouwe fan-volger. Terwijl je naar beneden scrollt, zul je genoeg deja vu-momenten hebben omdat we, net als maker Koenig, allemaal precies deze emoties eerder hebben gevoeld. Dat is het mooie van deze pagina, waarop mensen nu commentaar geven en gevoelens delen waarvoor ze namen nodig hebben.

We hebben een aantal van onze favoriete woorden uit dit woordenboek gekozen, zodat je ze kunt begrijpen en ermee in verband kunt worden gebracht. De woorden bestaan misschien nog niet, maar wie houdt ons tegen om ze te gebruiken?

Ze zijn nog geen onderdeel van een woordenboek, maar we denken dat ze dat wel zouden moeten zijn. Vindt u ook niet?