Om meer te weten te komen over onze meest gestelde vragen, kunt u onze Speciale Nieuwsbrief – FAQs & Antwoorden gepubliceerd maart 2019 hier lezen. Huisdieren van de Daklozen-enquête FAQ – Speciale Nieuwsbrief
Hoe kan ik helpen fondsen te werven voor Feeding Pets of the Homeless®?
Dank u, we zijn dankbaar dat u ervoor kiest tijd te besteden aan het werven van fondsen voor ons. U bent het hart van onze organisatie. Het is belangrijk dat u weet hoe belangrijk u bent en welke impact u heeft op huisdieren van daklozen.
We wilden even de tijd nemen om te praten over geldinzameling voor Feeding Pets of the Homeless® aka: Huisdieren van de Daklozen. We willen dat onze vrijwilligers en leden van de gemeenschap op een legale en ethische manier fondsen werven.
Er zijn een aantal platforms die kunnen worden gebruikt, maar sommige daarvan gaan naar een individu in plaats van rechtstreeks naar Feeding Pets of the Homeless® dat is waarom we een goedgekeurde lijst met platforms hebben verstrekt.
Kopieer en plak de volgende link voor het fondsenwervingsbeleid van Feeding Pets of the Homeless® – https://www.petsofthehomeless.org/fundraising-policy-for-pets-of-the-homeless/
Waarom Feeding Pets of the Homeless®?
3,5 miljoen* Amerikanen zijn dakloos. Vijf tot tien procent van de daklozen heeft een hond en/of kat. In sommige delen van het land is dit percentage zelfs 24%.
Wie zijn daklozen met huisdieren?
Elke dakloze heeft een uniek verhaal; het zijn mensen. Sommigen hebben hun huis en baan verloren, sommigen hebben psychische stoornissen, sommigen zijn verslaafd, en sommigen zijn voorwaardelijk vrij. Sommigen zijn: gezinnen, gehandicapten, ouderen, mishandelde echtgenoten, tieners, en veteranen.
*National Coalition on Homelessness
Waarom hebben daklozen huisdieren als ze nauwelijks voor zichzelf kunnen zorgen?
Huisdieren bieden een diepe troost. Huisdieren oordelen niet. Ze zijn trouw. Ze geven warmte en geborgenheid. Daklozen krijgen een soort van normaal bestaan door hun huisdieren voedsel en water te geven. In sommige gevallen geven ze hen realiteit.
Sommige daklozen zouden hun eigen voedsel opofferen voor hun huisdieren. Dan is er nog de beschermingsfactor. Leven op straat is gevaarlijk, vooral voor vrouwen en gehandicapten.
Voor velen op straat bieden deze dieren hen veiligheid tegen andere daklozen of tegen degenen die daklozen discrimineren met mishandelingen of tegen anderen die hun bescheiden bezittingen kunnen stelen.
In een artikel van Danielle Wolffe, “8 redenen waarom daklozen het ‘verdienen’ om honden te hebben”:
1. Wie zijn wij om te oordelen?
De financiën geven niet aan wie iemand is, waartoe iemand in staat is, hoeveel liefde iemand verdient of waar die liefde vandaan moet komen. Armoede is geen karaktereigenschap. Iemand die het moeilijk heeft, verdient dezelfde intieme banden als ieder ander.
Meer nog, het hebben van geld geeft ons niet het recht om die beslissingen voor anderen te nemen – geeft ons niet de exclusieve heerschappij over dieren of kinderen. Als iemand dat argument gebruikt, wil ik zeggen dat hij zich moet beheersen. Serieus.
2. Dit is de wereld waarin we leven.
In deze vreemde wereld zien we vaak evenveel mensen op straat leven als er op straat lopen. Het verlichten van problemen die dakloosheid veroorzaken is een goed doel. Maar als deze taferelen zo alledaags zijn, kunnen we ook aanvaarden dat ze ons eigen leven weerspiegelen.
De daklozen naast wie we leven, verdienen het om (net als wij allemaal) vrij van oordeel te leven. Ze zijn daar in het volle zicht, maar dat betekent niet dat ze vrijwillig te gast zijn in een talkshow; dat wij het publiek mogen zijn, schaapachtig ons hoofd schuddend en onze afkeuring naar de camera’s mompelend.
3. Honden zijn hartelijke, veerkrachtige wezens die naar ons toekomen als we ze nodig hebben.
Ik heb één seizoen als sledehondengids in Wyoming gewerkt. Die stoere honden sliepen in huizen gemaakt van enorme, uitgeholde, met stro gevulde kabelklossen. De temperaturen doken regelmatig ver onder nul. De honden waren gebouwd voor dat weer. We waren vaak verbaasd om een paar van hen te zien loungen op de top van hun huizen op de koudste dagen.
Sommige gepensioneerde sledehonden werden huishonden. De huishonden waren verwend en weigerden soms naar buiten te gaan. Toch, als ze buiten in de tuin waren, waren ze in orde. Honden hebben een groot aanpassingsvermogen, en zijn slechts zo kwetsbaar als wij ze doen voorkomen.
De honden van daklozen worden op de juiste manier gekozen. Ik ben er vrij zeker van dat de honden van de meeste straatbewoners niet de miniatuurpoedels zijn die rijke vrouwen aan de Upper East Side in truien hullen en in kinderwagens rondduwen. Het zijn meestal mormels van stevige winterdieren, reusachtige honden die de extra bescherming bieden die mensen op straat nodig kunnen hebben.
4. Mensen die van hun honden houden, vinden manieren om voor ze te zorgen.
Hoewel het waar is dat daklozen moeite kunnen hebben om voedsel te vinden; in dit land sterven mensen over het algemeen niet uitsluitend aan ziekten die verband houden met verhongering. Ik heb persoonlijk een dag of twee in mijn leven honger geleden zodat mijn hond kon eten (ik had toen huisvesting). Ik neem aan dat daklozen hetzelfde doen en even vasthoudend zijn in het vinden van voedsel voor hun honden als voor zichzelf. Evenzo weten ze waarschijnlijk manieren om warm te blijven, en vinden ze goede plekjes om te knuffelen.
Wanneer je van een ander wezen houdt, vind je een manier om voor hen te zorgen. Dat doe je gewoon.
5. De behoefte aan gezelschap is net zo belangrijk als de behoefte aan voedsel of onderdak
Het zorgen voor anderen, versterkt ons doel om te leven, Mensen gaan misschien niet dood aan eenzaamheid, maar in sommige opzichten kunnen ze ophouden te bestaan als ze zich echt van de wereld afsluiten.
Een persoon die een hond heeft om voor te zorgen en lief te hebben, is meer geneigd om gezonder te zijn, om zich meer een deel van de wereld te voelen.
Gezonde mensen hebben niet de neiging om zo’n grote “bedreiging” voor andere mensen te zijn.
6. Huisvesting betekent niet dat een persoon goed of slecht is.
Het is mogelijk dat er mensen zijn die dakloos zijn en een psychische aandoening hebben waardoor ze hun honden verwaarlozen of mishandelen. Er zijn genoeg mensen die in huizen wonen die hetzelfde doen.
7. Dakloze honden zijn werkhonden.
Amerikaanse daklozen verdienen huisdieren, omdat ze deel uitmaken van onze cultuur. Tegelijkertijd verdienen die honden hun brood als waakhonden, therapiehonden en reisgenoten.
8. In plaats van kritiek te leveren, help.
Als je je zorgen maakt over een hond die je op straat ziet, geef zijn baasje dan wat hondenvoer, of een paar hamburgers. Er zijn ook organisaties opgericht om straathonden aan inentingen en voedsel te helpen. Een van deze organisaties is Pets of the Homeless
Ik wil helpen maar praten met een dakloze maakt me bang, wat kan ik doen?
In het algemeen willen mensen helpen maar voelen zich ongemakkelijk en zijn bang omdat ze de benarde situatie van dakloosheid niet begrijpen, dus kiezen ze ervoor om het probleem te negeren. Wij bieden een manier om te helpen die de donor niet tegenover een dakloze plaatst of in een ruig, soms gevaarlijk gebied van hun gemeenschap.
Wat zijn enkele veel voorkomende misvattingen over daklozen?
De belangrijkste misvatting is dat daklozen lui zijn en geen werk willen of de verantwoordelijkheid die bij een baan hoort. Met de huidige economie kan één gemiste looncheque, een medische diagnose of een mishandelende echtgenoot iemand van de ene dag op de andere dakloos maken.
Welke soorten steun bieden de dieren hun dakloze eigenaars?
Hun huisdieren zijn niet oordelend, bieden troost en zorgen voor een emotionele band van loyaliteit. In sommige gevallen bieden ze de daklozen bescherming en houden ze warm. Medische autoriteiten hebben bewezen dat huisdieren op vele manieren van nut zijn.
Hoe zorgen daklozen voor hun huisdieren? Met “verzorgen” bedoelt u medisch, of door het verstrekken van voedsel?
Medisch gezien zijn daklozen niet zo goed in het verstrekken van vaccinaties of sterilisatie of sterilisatie vanwege de kosten en de scheiding die daarvoor nodig is. Mensen hebben mij verteld dat zij hebben geprobeerd om aan te bieden een huisdier naar een dierenkliniek te brengen, maar de daklozen hebben dat geweigerd omdat zij bang zijn dat de persoon het huisdier meeneemt en het nooit meer terugbrengt. Ze zijn wantrouwend en wie kan het hen kwalijk nemen. Ze zijn onzichtbaar in onze samenleving en aan de andere kant worden ze uitgescholden en soms zijn ze het doelwit van haatmisdrijven.
Huisdiervoeding is moeilijk te krijgen en de daklozen bedelen meestal om geld te krijgen om voedsel te kopen voor zichzelf en hun huisdier. Het is een schande als we zien dat iemand zijn hamburger met zijn huisdier deelt. Maar het gebeurt. En meestal wordt het geld gebruikt om menselijk voedsel te kopen dat ze delen met hun huisdier. Dit is een zeer ongezonde praktijk voor huisdieren, het kan braken, diarree en pancreatitis veroorzaken.
Tijdens mijn onderzoek naar huisdieren die toebehoren aan daklozen, was ik verbaasd te ontdekken dat de meeste van de huisdieren vrij goed worden verzorgd.
Natuurlijk hebben velen voedingsbehoeften waaraan niet wordt voldaan, maar ze zijn geliefd en worden verzorgd, zo goed als mogelijk.
In sommige gevallen is het huisdier een link naar de werkelijkheid en zal de persoon alles doen om zijn/haar huisdier te beschermen.
Het is belangrijk om daklozen met huisdieren hun huisdieren te laten steriliseren/castreren en vaccineren, waarom wordt dit niet gedaan?
Je hebt misschien al geraden dat financiën en vervoer bovenaan de lijst staan als het gaat om de reden waarom ze geen beroep doen op dierenartsenzorg. Ons programma helpt hen door het dichtstbijzijnde ziekenhuis te vinden dat met ons wil samenwerken.
Hoe kom je met een huisdier in het openbaar vervoer?
De daklozen met huisdieren lopen overal heen, als ze geen voertuig hebben. Kleine huisdieren in dragers zijn meestal toegestaan in het openbaar vervoer.
Hoe win je vertrouwen zodat je kunt helpen?
Terecht zijn daklozen bang dat mensen hun huisdieren meenemen, denkend dat ze de dakloze en het huisdier een plezier doen, terwijl ze in feite grote schade aanrichten. Er is een band tussen mens en dier ontstaan en die mag niemand scheiden. Sommige daklozen hebben zo’n verlatingsangst dat ze niet naar een ziekenhuis gaan als ze een medische behandeling nodig hebben, omdat ze niemand hebben om voor hun huisdier te zorgen of bang zijn dat de autoriteiten hun huisdier van hen zullen afnemen.
Feeding Pets of the Homeless® biedt sponsoring aan dierenartsen die naar de plaatsen gaan waar daklozen samenkomen of kamperen om deze behandelingen aan te bieden. Vraag uw dierenarts om zich aan te melden.
Hoe bent u in staat om het woord uit te brengen aan de daklozen om hen te laten profiteren van dit programma?
Het woord van mond reist snel in daklozen gemeenschappen. Zodra een voedselbank of gaarkeuken begint met het uitdelen van voedsel voor huisdieren, komen ze. Sommigen weten van het programma via de website in openbare bibliotheken, en via hun telefoon. Sommigen vinden ons via hun maatschappelijk werkers.
Waarom worden mensen gedwongen te kiezen tussen hun huisdier en een dak boven hun hoofd?
Het grootste probleem voor een dakloze persoon is huisvesting. Veel opvanghuizen, motels en andere ondersteunde huisvestingsprogramma’s willen geen huisdieren op hun eigendom, als gevolg van beperkingen van de gezondheidsdienst, en de veiligheid van de anderen die ze dienen. Dus wonen ze in hun auto’s, in campers en in tentenkampen.
In sommige steden, waar dakloosheid toeneemt, houden de autoriteiten “bezemacties” in een gebied om daklozenkampen te verwijderen. Ze schakelen dierencontroleurs in omdat de honden hun eigenaars zullen beschermen. Als hun huisdieren geen vergunning hebben, nemen ze de dieren in beslag en dragen ze over aan plaatselijke dierenasiels en worden velen geëuthanaseerd.
Een andere uitdaging is het vinden van voedsel en water voor henzelf en hun huisdieren. Dierenverzorging is een uitdaging vanwege de kosten en de vervoersproblemen.
Het gedwongen moeten afstaan van een huisdier kan een grote belemmering zijn om daklozen te betrekken bij diensten. Het bereiken van toegang tot daklozen is vaak afhankelijk van het bieden van medeleven met hen en hun huisdieren. Een paar gemeenschappen pakken dit probleem aan door opvang te bieden voor zowel daklozen als hun huisdieren. Pets of the Homeless biedt deze opvangcentra gratis slaapkratten.
Waar halen daklozen telefoons vandaan?
Die vraag wordt vaker gesteld dan je zou denken. Een telefoon is voor de meeste mensen in het huidige Amerika een noodzaak, omdat hij hen met de buitenwereld verbindt. Het hebben van een telefoon is in veel gevallen ook belangrijk voor het vinden van werk. Ten slotte kan een telefoon levens redden omdat het een betrouwbaar communicatiemiddel kan zijn tijdens noodsituaties.
Er zijn veel programma’s en ze gebruiken op inkomen gebaseerde criteria om in aanmerking te komen, waaronder een gezinsinkomen van minder dan 135% van de FPL of hulp ontvangen SSI, TANF, SNAP, LIHEAP, Medicaid, of een ander vergelijkbaar staatshulpprogramma.
Deze programma’s kunnen een grote hulp blijken te zijn voor gezinnen met een laag inkomen en daklozen die worstelen om hun eindjes aan elkaar te knopen. Deze mensen hebben een telefoondienst nodig om verbonden te blijven met de buitenwereld.
Daklozen die een aanvraag willen indienen voor een programma, moeten voldoen aan de vereisten om in aanmerking te komen in hun staat en ze moeten een aanvraag indienen op de manier die wordt voorgeschreven door hun staatsregering.
Nu wat meer Q en A over het onderwerp:
Q: Is er een Amerikaans overheidsprogramma dat gratis of met korting telefoons en draadloze service biedt aan Amerikanen met een laag inkomen?
A: Ja. Het bestaat uit twee delen: “Link-Up,” die inkomensgerechtigde mensen helpt bij het opzetten van een nieuwe thuistelefoondienst, en “Lifeline,” die inkomensgerechtigde mensen helpt hun maandelijkse telefoonkosten te betalen. (Bron: FCC)
Q: Werd dit telefoonprogramma ingesteld door de regering-Obama?
A: Nee. Het programma zoals het vandaag bestaat, werd meer dan tien jaar geleden gecreëerd door een wet van het Congres, de Telecommunications Act van 1996. Een versie van het Lifeline-programma was al in gebruik in de vroege jaren 1980.
Q: Biedt het programma elke bijstandsontvanger een gratis telefoon en 70 minuten draadloze service?
A: Niet noodzakelijk. De specifieke voordelen variëren afhankelijk van de plaats en de dienstverlener. Bovendien is het programma bedoeld om mensen met een laag inkomen in het algemeen te helpen, niet alleen bijstandsontvangers. Voorbeelden: Safelink Wireless | ATT Lifeline en Link-Up | Verizon Lage Inkomens Programma’s. (Bron: FCC)
Q: Is het juist om te zeggen dat belastinggeld wordt “herverdeeld” om deze telefoondiensten te verstrekken?
A: In principe wel, hoewel niet in de zin die men zou kunnen veronderstellen. Afgezien van het feit dat het door de FCC wordt beheerd, is het geen door de federale overheid gefinancierd programma. Vanaf het begin is het programma gefinancierd door de bijdragen van commerciële aanbieders van telefoondiensten, die op hun beurt kleine maandelijkse vergoedingen opleggen aan hun vaste klanten om de kosten terug te verdienen. (Bron: FCC)
Q: Waarom is Feeding Pets of the Homeless® niet beoordeeld op Charity Navigator?
A: Redenen zijn onder andere dat de liefdadigheidsinstelling gedurende twee opeenvolgende jaren ten minste $ 1 miljoen aan inkomsten moet hebben gegenereerd. De liefdadigheidsinstelling moet ten minste $ 500.000 aan overheidssteun hebben en moet ten minste 40% van de totale inkomsten voor ten minste twee opeenvolgende jaren voor zijn rekening nemen. En tenslotte moet de liefdadigheidsinstelling gedurende drie opeenvolgende jaren ten minste 1% van haar uitgaven hebben besteed aan fondsenwerving en administratiekosten. Totdat wij aan de eisen voldoen, staan wij niet vermeld op Charity Navigator. Wij staan vermeld op GuideStar als Platinum, de hoogste rating.