Jeremy Lin is niet klein.

Alleen in het basketbal wordt Lin als klein beschouwd. Daar is hij, een “kleine” 1.90 meter dribbelend door een woud van 1.90 meter, op zoek naar een sprankje zonlicht, dezelfde strijd aan het voeren die een gemiddelde Aziatische man of vrouw zou voeren in een overvolle metro in Manhattan.

Yao Ming daarentegen was langer dan zelfs de 1.90 meter. Met zijn 1m70 torende Yao boven zijn concurrenten uit en was hij het grootste deel van zijn carrière de langste speler in de NBA.

Yao, inderdaad, bezette het penthouse van de toren, gezegend met lengte en atletisch vermogen en een stamboom die Lin op een loopjongen deed lijken.

Ultimately though, Yao was te onbereikbaar, te bovenmenselijk voor de dromen van een Aziatisch kind. Welk Aziatisch kind droomt ervan 1m70 te zijn, zeker als je vader 1m70 is?

Maar 1.90 m? Dat is mogelijk. In feite zijn beide ouders van Lin 1,80 m.

Ergens bidden kleine Aziatische kinderen om een groeispurt.

Ergens denkt een blank, zwart of bruin kind aan een “17” shirt.

Ergens zucht Wilt Chamberlain.

Nog een paar andere redenen: Natuurlijk, Lin is meer toegankelijk voor Aziatische-Amerikanen omdat hij Amerikaans is. Jay Caspian Kang zinspeelt daarop. Hij is ook toegankelijker voor andere Aziaten, want eerlijk gezegd, sommige Aziaten zijn minder ontvankelijk voor de Chinezen (in tegenstelling tot de Taiwanezen), om verschillende sociale en politieke redenen.

De Houston Rockets koos Yao met de eerste algemene keuze van de 2002 NBA Draft, en ze verwachtten dat hij een impact speler te worden. Er was echter een bijzonder gedenkwaardige twijfelaar. Dat ontwerpjaar bleek vrij zwak te zijn, met alleen Amare Stoudemire, Caron Butler, Tayshaun Prince, Carlos Boozer, en Luis Scola als semi-impact of betere spelers.