Inuyasha is altijd al een van mijn favoriete anime geweest. Het is een van die oude klassiekers uit mijn jeugd. De meeste mensen hebben het al uitgespeeld omdat het al zo lang geleden is uitgezonden, maar ik heb de serie onlangs zelf uitgespeeld. De reden hiervoor is dat ik toen ik jong was veel naar Inuyasha keek, maar ik kon het nooit goed kijken omdat de afleveringen willekeurig op tv afspeelden. Dit maakte het moeilijk voor mij om bij het verhaal te blijven dus ik en mijn geweldige vriendin Misaki hebben deze anime sinds het begin van dit jaar aangepakt en eerlijk gezegd was het verdomd goed. Vandaag AA zal ik het hebben over mijn gedachten over het einde van Inuyasha: The Final Act en zoals je kunt zien wordt dit een samenwerking met Misaki, dus ik zal ervoor zorgen dat haar deel hieronder komt te staan. Inuyasha: The Final Act was naar mijn mening behoorlijk ongelooflijk en ik had echt het gevoel dat hoe dichter ik bij het einde kwam, hoe beter de serie werd. Voor de duidelijkheid zal ik een aantal van de belangrijkste delen in de aanloop naar de laatste aflevering in de Final Act opnoemen. Ik zal natuurlijk vertellen wat er gebeurd is, maar ik zal ook mijn persoonlijke gedachten over elk geven. Uiteindelijk zal ik het hebben over mijn persoonlijke gedachten over de laatste aflevering van Inuyasha.

Misaki’s deel

#PlusUltraBlogs

Cover door Misaki

Plot

Door de hele serie heen is het plot hetzelfde geweest. Team Inuyasha moet vechten om Naraku voor eens en voor altijd te vernietigen. We kennen allemaal het verhaal van het heilige juweel en hoe het in meerdere scherven is gesplitst, maar het doel van Naraku is blijkbaar veranderd. Hij wilde een volledig duister en kwaadaardig heilig juweel hebben dat zijn krachten zou vergroten. Hoewel dit de Slotakte was merkte ik dat het plot nog steeds onderbroken werd door dagelijkse tragedies en problemen in deze wereld maar dat was prima naar mijn mening. Het gaf het verhaal een kleine wending maar het had altijd iets te maken met het hoofdplot en dat was het vinden van een manier om Naraku te vernietigen. Hij was een machtige antagonist en eerlijk gezegd was hij de hoofdreden waarom het plot zo goed was. Er was altijd wel iets wat hij deed om het verhaal te laten doorgaan. Het was niet makkelijk om deze demon te doden, waardoor ik soms gefrustreerd was, maar het was nodig. Deze vijand kon niet zomaar sterven door iets simpels het moest speciaal zijn en teamwork zou aanwezig moeten zijn van de hoofdpersonen in de anime. Dat is ook precies hoe het gebeurde. Nu de gebeurtenissen die niet op volgorde staan en leiden tot het einde waar ik zo van hield.

———

Kagura’s dood

– – –

Deze scène wist ik dat zou komen. Ik was er alleen helemaal niet op voorbereid. Iets aan Kagura maakte dat ik van haar karakter hield en ik wilde haar gelukkig zien, ook al diende ze Naraku. In het begin leek het alsof ze het niet erg vond om dit elke dag te doen, maar na verloop van tijd werd ze het beu om het boodschappenmeisje voor deze machtige demon te zijn. Kagura’s droom was om op een dag vrij te zijn van Naraku en een eigen leven te leiden en ik wenste haar dit gedurende de hele serie toe. Ze kon hier niets aan doen omdat Naraku haar hart de hele tijd bij zich had. Het enige wat ze kon doen was zijn bevelen opvolgen. Tijdens de slotakte deed Kagura iets wat ik me nooit had kunnen voorstellen en dat was Inuyasha helpen. Ik was zo geschokt door dit en het zorgde ervoor dat ik op een andere manier naar Kagura keek. Ik zag haar niet meer als een schurk, maar als een personage dat goed wilde zijn. Ik denk dat ze veranderde door haar verborgen gevoelens voor Sesshomaru. Niets in de anime bevestigde dat ze hem leuk vond maar het was vrij duidelijk. Ze zei tegen hem dat hij de sterkste was en dat niemand tegen hem op kon en toen grijnsde Sesshomaru. Dit was de eerste keer dat ik deze twee als een potentieel koppel zag. Helaas kwam Naraku achter Kagura’s verraad en gaf haar haar hart terug, vlak nadat hij haar in de borst had geslagen en haar bijna direct had gedood. Dit brak mijn hart en ik had gehoopt dat deze vrouw in staat zou zijn om het miasma dat uit haar lichaam kwam te bestrijden, maar dat kon ze niet. Ze stierf op dat veld gelukkig omdat ze vrij was en ze Sesshomaru nog een laatste keer kon zien. Eerlijk gezegd, als deze twee geen gevoelens hadden, waarom kwam Sesshomaru dan op haar af en hij zei zelfs dat hij kon zien dat het niet Naraku maar Kagura was. Deze demon was een van mijn favorieten in de anime en ik had haar graag een vredig leven zien leiden.

———

Bakusaiga

Tessaiga & Tenseiga

– – –

Informatie over deze twee krachtige zwaarden werd vroeg in de show vrijgegeven, maar veel nieuwe informatie werd vrijgegeven aan het begin van de Slotakte. Ik ben altijd een grote fan geweest van deze demon zwaarden vanwege hun mysterieuze kracht en potentieel. Tessaiga en Tenseiga waren eens één zwaard met alle vermogens van de twee individuen. Het was een zwaard dat niet te stoppen was en in de handen van de grote hond Demon. Inuyasha en Sesshomaru’s vader wilde dat ze macht zouden hebben als ze eenmaal volwassen waren en dus werden de zwaarden gesplitst zodat ieder van hen een deel van dit grote wapen kon hebben. Dit was naar mijn mening eenvoudig omdat we al wisten dat Inuyasha het machtigste zwaard kreeg terwijl Sesshomaru er een kreeg die iemand weer tot leven kon wekken. Persoonlijk vond ik beide zwaarden behoorlijk krachtig, maar in de tussentijd is Tessaiga behoorlijk krachtig geworden en er werd verteld dat dit zwaard in staat was om demonische energie op te nemen en het als zijn eigen energie te gebruiken.

Dit was de reden waarom Tessaiga zoveel vormen kon hebben in de anime. Ik vond dit geweldig en het liet me denken dat Inuyasha sterker zou worden, maar om de een of andere reden kreeg hij altijd op zijn donder. Dit leek een slechte zaak, maar voor mij was het juist goed, omdat ik het gevoel had dat er meer met de Tessaiga aan de hand was, waardoor Inuyasha uiteindelijk een half-demon zou worden waar je niet mee moet sollen. Blijkbaar wilde Inuyasha’s vader dat de twee zwaarden weer één zouden worden en dat zijn jongste zoon dit machtige zwaard zou hanteren. Ik vond dit ongelooflijk in de slotakte en het stelde Inuyasha in staat om een van de verborgen krachten van de Tenseiga te gebruiken. Voor mij is dit een van mijn favoriete zwaard vaardigheden in de show. Het heet Meidō Zangetsuha. Het stelt het zwaard in staat om iedereen die het snijdt naar de diepste delen van de onderwereld te sturen. Dit is wanneer ik zeker wist dat Inuyasha nu in staat was om Naraku te verslaan. Hoewel deze kracht nu van Inuyasha is, vind ik het goed om het over de laatste eigenaar van Meidō te hebben en dat is de machtige Sesshomaru.

Sesshomaru heeft altijd de Tenseiga aan zijn zijde gehad, maar hij gebruikte het zelden omdat hij zich schaamde dat hij zo’n zwak zwaard had. Dit was de belangrijkste reden waarom hij zo graag het zwaard van zijn kleine broertje wilde stelen, maar na een verandering van hart was zijn Tenseiga klaar om te worden gesmeed op een manier waar het zijn ware kracht kon gebruiken. Ik vond dit geweldig om naar te kijken omdat Sesshomaru de volledige kracht van de Meidō Zangetsuha wilde ontsluiten. In de slotakte kreeg ik hem eindelijk de Meidō onder de knie. Hij was in staat om deze kracht naar zijn tegenstanders te gooien en alles wat hij raakte naar de onderwereld te sturen. Het leek me behoorlijk krachtig, maar zo had het niet moeten zijn. Zoals ik al eerder zei was deze kracht bedoeld voor Inuyasha, dus nadat Sesshomaru het zwaard had weggegooid werden ze één en had hij geen wapen meer. Eerlijk gezegd, ondanks hoe Sesshomaru zich gedraagt, had ik een tijdje medelijden met hem, want het was toch wel een beetje gestoord dat hij niet echt iets van zijn vader had gekregen. Gelukkig was er een wapen dat alleen hij kon hanteren. Het zat de hele tijd in hem en ik kreeg het te zien in de slotakte. Het zwaard heet Bakusaiga. Dit zwaard is gemaakt van Sesshomaru’s eigen lichaam en wat hier zo belangrijk aan was, was dat dit zwaard alleen geboren kon worden als Sesshomaru zijn pogingen opgaf om de Tessaiga van hem te maken. Ik dacht dat er iets meer achter zat, zoals het feit dat hij misschien jaloers was dat zijn broer een sterker wapen had, maar ik kon Sesshomaru’s frustratie begrijpen omdat hij een volledige demoon is en veel sterker is. Ik was blij voor hem omdat hij dit allemaal losliet en voelde dat hij nog steeds kon vechten met alleen zijn klauwen en toen kwam uit het niets de Bakusaiga met zijn linkerarm. Dit zwaard is zo krachtig dat het met slechts één slag alles vernietigt wat los is van wat het snijdt. Dus als je een regeneratieve demoon bent, zal dit zwaard het onmogelijk maken om te regenereren en het zal blijven snijden totdat de demoon volledig vernietigd is. Ik vond dit zwaard zo mooi omdat het letterlijk alles in Naraku’s ware vorm verbrijzelde. Het was zeker een van mijn favoriete wapens in de Slotakte.

———

Kikyo’s dood

– – –

Kikyo’s dood was het meest tragisch voor mij omdat ze mijn favoriete personage in de anime was. Ik heb altijd van haar uiterlijk en persoonlijkheid gehouden. Toen ik haar voor het eerst zag, wist ik dat ze mijn favoriet zou worden. Het feit dat ze een zeer krachtige Shrine Maiden was, maakte dat ik nog meer van haar hield. Het verhaal draaide om het feit dat Naraku de relatie tussen Inuyasha en Kikyo verwoestte en toen de gebeurtenissen tot haar dood leidden, wilde ze dat het heilige juweel met haar mee zou gaan naar het hiernamaals, maar helaas werd het juweel herboren toen Kagome werd geboren. Ik vond dit verbazingwekkend totdat ik me realiseerde wat het heilige juweel werkelijk verlangde. Hoe dan ook, Kikyo was in staat om weer tot leven te komen en gedurende de hele serie heeft ze zielen verzameld om haar in deze wereld te houden. Ze deed dit omdat ze Naraku wilde verslaan voordat ze overleed en ik respecteerde deze keuze. Ik merkte dat Kikyo in de slotakte een van de personages was die Naraku echt kon beschadigen, haar spirituele krachten waren gewoon zo sterk. Zelfs toen ze dood was, had ze nog zoveel kracht… Kikyo was werkelijk voortreffelijk, maar ik wist in mijn achterhoofd dat haar dag zou komen dat ze uiteindelijk zou overlijden. Het deed me pijn om het te zien gebeuren. Een deel van de reden waarom deze geweldige vrouw in de slotakte stierf, kwam door het miasma dat ze van Miroku had geabsorbeerd. Het was zo sterk dat het in principe Kikyo langzaam doodde. Wat ik geweldig vond, was dat ze haar krachten gebruikte om de pijl af te schieten die Kagome op haar afschoot om te proberen Naraku te zuiveren, maar helaas, het werkte niet. Naar mijn mening was ze een van de sterkste en mooiste Shrine maidens in de serie. Ik dacht dat haar krachten misschien wel van hetzelfde niveau waren als die van de vrouw die het heilige juweel heeft gemaakt. Kikyo’s laatste momenten waren erg pijnlijk voor mij, maar ik wist dat ze blij was dat ze eindelijk vrede had. Ze had haar doel gediend en was in staat één leven te redden en dat was dat van Kohaku. Ik was trots op haar om wat ze deed… ze zal altijd mijn favoriete personage in Inuyasha zijn. Kikyo je zal voor altijd herinnerd worden.

———

Sesshomaru en Rin/Inukimi

– – –

Sesshomaru is altijd een erg koude demon geweest maar dit veranderde enigszins toen hij Rin ontmoette en met haar begon te reizen. Rin was gewoon een onschuldig meisje en in de buurt zijn van zo’n krachtige demoon maakte haar helemaal niet bang. Dit vertelde me dat Sesshomaru, ondanks wat hij zegt, een aardig mens is. Soms kan hij eng zijn, maar zijn hart zit op de juiste plaats. In de Slotakte zag ik dit perfect toen Rin werd opgeslokt door een jachthond van de onderwereld en seconden later huppelde het in de Meidō Zangetsuha. Ze zou sterven en in de onderwereld worden geduwd, maar Sesshomaru sprong achter haar aan en vond haar zonder mankeren. Het was alsof er een knop omging en hij helemaal niet meer nadacht. Dit bewijst dat Sesshomaru niet helemaal slecht is. Hij heeft vooral gevoelens voor Rin en dat vond ik geweldig. Ik weet nog dat Rin aan Sesshomaru vroeg of hij aan haar zou denken als ze oud zou worden en zou sterven en Sesshomaru zei dat ze niet aan dat soort stomme dingen moest denken. Hun relatie werd echt sterker in de slotakte.

De persoon die verantwoordelijk is voor het naar elkaar toegroeien van deze twee is Sesshomaru’s moeder Inukimi. Deze vrouw was waanzinnig mooi en ik vroeg me altijd af hoe ze eruit zou zien, maar iets zei me dat ze misschien wel op de vrouwelijke versie van haar zoon zou lijken en ik had gelijk. Ik had niet verwacht dat ze te zien zou zijn maar toen Sesshomaru in de lucht keek en een vos Demon zag die er naast vloog toen wist ik dat het zijn moeder moest zijn. Inukimi voor het eerst zien was schokkend maar tegelijkertijd een eer vanwege haar betoverende verschijning en haar schattige maar dodelijke persoonlijkheid. Ik dacht dat ze streng zou zijn maar ze is verrassend zacht en bezorgd om haar kind wat hilarisch is omdat ze met Rin’s leven speelde en nadat ze hem zag springen in iets dat hem mogelijk kon doden was haar reactie niet die van gewone moeders. Ze hoopte dat haar zoon in orde zou komen en was verward dat hij zijn leven riskeerde voor een menselijk meisje. Ik was blij dat Inukimi wat zachter werd en Rin terugbracht met haar Meido Steen. Het zien van deze vrouw in haar demonische vorm maakte de slotakte echt de moeite waard.

———

The Ending/Final Thoughts

Het was makkelijk te voorspellen wat er in de laatste aflevering zou gaan gebeuren, maar wat je echt moest voorspellen was of er iemand belangrijk zou sterven. Het team versloeg eindelijk Naraku met de hulp van Sesshomaru. Dit gevecht was geweldig en duurde vrij lang, wat begrijpelijk was omdat dit de laatste was. Toen er een einde kwam aan deze demon wist ik dat veel mensen eindelijk gerust gesteld waren want Naraku heeft veel onschuldige mensen vermoord en dus verdiende hij wat er met hem gebeurde. De laatste aflevering was kalm en zoet en de vrede had het land weer bereikt. Miroku en Sango stichtten een gezin en Kagome was na het overwinnen van het juweel eindelijk herenigd met Inuyasha. Rin leefde met Kaede om te voelen hoe het is om met andere mensen te leven. Kagome nam de grootste beslissing van haar leven en dat was om in dat tijdperk te blijven. Ik voelde dat deze plek haar nieuwe thuis zou worden, maar ik wist dat ze van tijd tot tijd terug zou komen om haar broertje en moeder en grootvader te bezoeken. Iedereen was blij met wat er gebeurd was en het leek alsof al het kwaad in de wereld eindelijk verdwenen was. Ik vond het prachtig hoe Kagome op het einde naar Sesshomaru riep en hem grote broer noemde. Dat was hilarisch naar mijn mening. Na het beëindigen van deze anime verklaarde ik het tot een van mijn favoriete aller tijden omdat het dat zeker verdiende. Het plot was geweldig en het einde was goed. Het was misschien een beetje lang maar het was het waard. Mijn favoriete vrouw stierf twee keer, maar op een bepaalde manier vond ik het niet erg op het einde omdat Kikyo gelukkig was en ze vrede had. Zo, nu weten jullie mijn gedachten over het einde van Inuyasha.