DISCUSSION

In deze studie die zich richtte op meervoudige variaties van de anatomische snuifdoos van de pols, vonden we supernumeraire peesslippen van de APL, variërend van 3 tot 14 slippen, in de tien ontleedde preparaten van de bovenste ledematen. Meervoudige variaties van de APL komen vaak voor;(1) vijf,(3) zes(5) en negen(1) APL peesslippen zijn eerder gerapporteerd. Mansur et al hebben gesuggereerd dat deze supernumeraire pezen klinisch belangrijk zijn in de reconstructieve chirurgie.(1) Mehta et al stelden voor dat wanneer supernumeraire pezen aanwezig waren, verwonding van een enkele pees de normale functie van de duim niet zou verstoren, omdat de extra pezen de functionele capaciteit van de APL pezen zouden aanvullen.(6) Volgens Mansur et al. zou de aanwezigheid van meerdere APL-pezen een functionele betekenis kunnen hebben bij het ontstaan van stenoserende tenosynovitis van de Quervain.(1) Zij suggereerden ook dat meerdere pezen van de APL de krachtcomponent zouden kunnen wijzigen, waardoor de mechanica van de duim verandert.(1)

In deze huidige studie bevond de insertie van de APL peesslippen zich in alle bovenste ledematen aan de basis van het eerste middenhandsbeentje, trapezium en fascia van de musculus opponens pollicis. Naast de bovengenoemde aanhechtingen bleken de peesslippen bij zeven specimens ook vast te zitten aan de vlezige buik van het APB. Vergelijkbare bevindingen zijn gerapporteerd door Kocabiyik et al.(7) Evenzo hadden Mansur et al ook APL peesinserties gerapporteerd aan de laterale en anterolaterale zijden van de basis van het eerste middenhandsbeentje, trapezium, opponens pollicis, APB en thenar fascia.(1)

Tijdens de vroege ontwikkelingsperiode is de APL pees verdeeld in drie stroken, waarvan de middelste strook in het trapezium is ingebracht en de dorsale strook aan het eerste middenhandsbeentje is vastgehecht. De palmaire strook, die verbonden is met de opponens pollicis, wordt losgekoppeld wanneer nieuwe verbindingen met de APB tot stand komen.(8) Het is mogelijk dat dergelijke persisterende peespatronen ertoe kunnen leiden dat op latere leeftijd meerdere pezen worden waargenomen.(6)

Wij vonden dubbele pezen van de EPL in het derde extensor compartiment van twee specimens. Nishijo et al hadden ook dubbele EPL pezen gerapporteerd die mediaal van de APL doorliepen en in het interfalangeale gewricht waren ingebracht.(9) Hoewel een normale pees gewoonlijk sterk is, kan de EPL scheuren door de extra wrijving die erop wordt uitgeoefend, bijvoorbeeld bij een Colles fractuur,(10) die gewoonlijk wordt behandeld met een pees transfer operatie.(11) Het is echter mogelijk dat bij individuen die een extra pees hebben, een gescheurde pees feitelijk wordt gecompenseerd door de tweede pees, waardoor de duim goed blijft functioneren.

Het eerste strekcompartiment bevat gewoonlijk de pezen van de EPB en de APL in één compartiment. Bij twee van de preparaten in onze studie was het eerste strekcompartiment door een septum verdeeld in twee afzonderlijke tunnels in plaats van één enkel compartiment. Evenzo werd in een studie van Nayak et al gevonden dat in 34,6% van de bovenste ledematen (n = 54), de pezen van de EPB van de APL pezen gescheiden waren door een osseofibreus septum in het eerste extensor compartiment.(12) Kulthanan en Chareonwat hebben gesuggereerd dat de aanwezigheid van meerdere compartimenten in het eerste extensorcompartiment klinisch significant kan zijn, omdat het kan predisponeren voor het syndroom van de Quervain.(2) De auteurs rapporteerden dat de aanwezigheid van subcompartimenten vaker werd gezien bij patiënten met het syndroom van de Quervain dan bij de normale populatie (58% vs. 37%). 37%).(2) Septatie in het eerste strekcompartiment kan ook van invloed zijn op de niet-operatieve behandeling van de pols, omdat het septum de afgifte van geïnjecteerde steroïden in deze compartimenten kan beperken.(13)

Tot besluit, meerdere variaties, waaronder supernumeraire peesslippen van de APL, insertie van de APL aan de APB, dubbele EPL pezen en de aanwezigheid van fibreus septum in het eerste extensor compartiment, werden gezien in de anatomische snuffbox regio van de bovenste ledematen ontleed in onze studie. Het bestaan van meerdere pezen en de aanwezigheid van septum in het compartiment zou klinisch significant kunnen zijn voor de behandeling van het syndroom van de Quervain. Gedetailleerde kennis van deze variaties zal niet alleen de interventieradiologie helpen (b.v. radiologen helpen bij het diagnosticeren van peesruptuur), maar ook de orthopedische chirurgie (b.v. tijdens peesreconstructieve chirurgie).