Dus, je denkt dat je kind een sociopaat is? Nou, voor je uit je dak gaat, moet je eerst begrijpen wat de term betekent. Hoewel een persoonlijkheidsstoornis een noodlot in het leven lijkt, hoeft dat niet zo te zijn. Dankzij voortdurend onderzoek heeft de medische gemeenschap een beter begrip van hoe geestelijke gezondheidsproblemen individuen beïnvloeden.

De discussie rond sociopathisch gedrag bij kinderen is controversieel. Zo kan het kind dezelfde trekken vertonen als mensen met een gedragsstoornis. Hoewel er veel komt kijken bij een officiële diagnose, zijn hier de vroege waarschuwingssignalen dat uw kind een sociopaat kan zijn.

Onverschilligheid voor consequenties

Onverschilligheid voor consequenties is een teken van sociopathie. | iStock.com/tatyana_tomsickova

Een van de veelbetekenende tekenen van sociopathie, aldus Psychology Today, is een onverschilligheid voor dreigende gevolgen. Net zoals waaghalzen blijkbaar niet in staat zijn om de mogelijke gevolgen van hun risico’s volledig te overzien, geldt dat ook voor sociopaten. Kinderen rebelleren vaak tot op zekere hoogte, maar een kind wiens gedrag op een antisociale persoonlijkheidsstoornis wijst, gaat veel verder dan stiekem weggaan na de avondklok. Een sociopaat registreert consequenties echt niet als een negatief gevolg, wat kan leiden tot slechte keuzes met mogelijk nare gevolgen.

Vaak liegen zonder schuldgevoel

Liegen zonder schuldgevoel is een duidelijk teken. | iStock.com/dolgachov

Het is niet het liegen zelf dat een vroeg vermoeden van sociopathie kan oproepen; het is het feit dat een kind dit kan doen zonder na te denken over repercussies. Volgens The New York Times, “liegen ze ook vaak – niet alleen om straf te vermijden, zoals alle kinderen zullen doen, maar om welke reden dan ook, of geen enkele.” In het artikel gebruikt psycholoog Paul Frick een eenvoudig voorbeeld om de verschillen in kinderen te beschrijven bij het uitvoeren van een oneerlijke daad. Hij zegt dat de meeste kinderen schuldig zullen kijken als ze betrapt worden op het stelen van een koekje uit de koektrommel voor het eten, omdat ze weten dat het iets is wat ze niet zouden moeten doen en hun ouders niet blij met hen zullen zijn. Maar kinderen met sociopatische neigingen tonen geen berouw. Op grotere schaal kan dit soort liegen zonder emotionele binding gevaarlijk zijn.

Tekort aan empathie

Een gebrek aan empathie is een ander teken. | iStock.com

De media heeft het veel over hoe we na verloop van tijd gevoelloos worden, maar het is niet altijd een geleidelijk proces. Het blijkt dat dit gebrek aan emotie ook bij kinderen kan voorkomen. Zoals beschreven door Newsweek, komen bepaalde sociopathische gedragingen voort uit gevoelloze, emotieloze neigingen die al heel jong kunnen beginnen.

Een extreem voorbeeld komt uit een geval uit 1986 beschreven door de Orlando Sentinel, toen een jongen genaamd Jeffrey Bailey een peuter in een motelzwembad duwde. Nadat hij dat had gedaan, trok hij gewoon een stoel en keek hoe de peuter worstelde voordat hij uiteindelijk naar de bodem van het zwembad zonk. Bailey voelde geen enkele emotie of verlangen om de peuter te redden, maar keek stoïcijns toe hoe het proces verliep. Enge dingen.

Heel manipulatief

Kleine kinderen kunnen ook manipulatief zijn. | iStock.com/EvgeniiAnd

Controle over anderen kan gevaarlijk zijn, vooral als een kind zo berekenend is dat je niet eens doorhebt wat het aan het doen is. De DSM-5 zegt dat ze charme, verleiding en slimheid gebruiken om zichzelf sympathieker te maken, zodat ze anderen kunnen manipuleren. Sommige kinderen kunnen volwassenen te slim af zijn, maar sociopatische kinderen geven hun autoriteit op een verontrustend platte toon weer.

Erge vlagen van geweld of woede

Geweld is ook een teken. | Mario Tama/Getty Images

Weliswaar bestaat er een spectrum, maar de ernstigste gevallen van sociopathie bij kinderen komen vaak tot uiting in gewelddaden, die meestal angstaanjagend zijn. In een artikel in The New York Times beschrijft Jennifer Kahn de ervaringen van een gezin met een jongen die door velen als een sociopaat zou worden beschouwd. Michael, de oudste van drie jongens, ging dagelijks door het lint in woede-uitbarstingen, zonder dat hij ook maar in de geringste mate werd geprovoceerd. Volgens de ouders kon een simpele suggestie als het aantrekken van zijn schoenen Michael al in een woedeaanval doen belanden – hij schreeuwde, smeet met voorwerpen en rende urenlang door het huis. Zijn woede werd zo oncontroleerbaar dat hij soms herhaaldelijk met de toiletbril sloeg tot die kapot was.

Dit onderwerp is moeilijk, omdat elke ouder zijn kinderen als perfect wil zien. Wat u ook doet, schrijf verontrustend gedrag niet gewoon af als een fase waar uw kind onvermijdelijk overheen zal groeien. Als u denkt dat uw kind een persoonlijkheidsstoornis heeft, zoek dan hulp bij een deskundige.