Ik heb een halve eeuw (yikes) geschreven voor radio en print – voornamelijk print. Ik hoop nog steeds op de toetsen te kunnen tikken als ik mijn laatste adem uitblaas.
“Weefspinnen komen hier niet” is een citaat uit Shakespeare’s “Een midzomernachtsdroom.”
Publiek domein
De Bohemian Club, opgericht in 1872, was oorspronkelijk een ontmoetingsplaats voor muzikanten, kunstenaars en journalisten – ja, het gebruikelijke gespuis. Het motto op de deur luidt: “Weefspinnen komen hier niet.” Er wordt gezegd dat dit een belofte is dat de leden niet over politiek of zaken praten. Dat duurde niet lang; de Washington Post noemt het nu de plaats “waar de rijken en machtigen zich gaan misdragen.”
Wat is Bohemen?
Mensen die een onconventioneel leven leiden, worden vaak Boheems genoemd. Rebellie, excentriciteit en creativiteit zijn de kenmerken van deze levensstijl.
De dichter George Sterling uit San Francisco beschreef Bohemiens als iemand die “toegewijd of verslaafd is aan een van de zeven kunsten; de andere is armoede …. I like to think of my Bohemians as young, as radical as their outlook on art and life, as unconventional.”
The Oxford English Dictionary offers this definition: someone, “especially an artist, literary man, or actor, who leads a free, vagabond, or irregular life, not being particular as to the society he frequents, and despising conventionalities generally.”
Het waren vrije denkers en liberalen die in 1872 de Bohemian Club oprichtten in de wijk Union Square in San Francisco.
The Bohemian Club Opens
Journalisten van The San Francisco Chronicle richtten de club op en stonden musici en kunstenaars toe om erelid te zijn. Schrijvers als Mark Twain, Jack London, en Ambrose Bierce waren vroege leden. Het doel van de club was gemeenschap gesmeerd door alcohol.
De eigenaar van The Chronicle, Michael Henry de Young, klaagde dat verslaggevers te vaak in de club waren terwijl ze bezig hadden moeten zijn met nieuwsgaring. Dat is een klacht die bekend in de oren klinkt.
Het duurde niet lang voordat de club zijn deuren opende voor mensen met geld. Dat was het einde van het Boheemse aspect van de groep, behalve de naam van de club.
Hoofdkwartier van de Boheemse Club
Publiek domein
De Boheemse Club Vandaag
Sarah Brumble, schrijft voor Atlas Obscura dat de organisatie “een van de meest exclusieve mannenclubs en/of geheime genootschappen in de Verenigde Staten is geworden.” Aspirant-leden kunnen maar beter man, blank, conservatief en machtig zijn; stinkend rijk zijn helpt ook. De schrijver Jay Barmann uit San Francisco zegt dat het “grote historische clubhuis nog steeds op de hoek van Post en Taylor staat, en naar verluidt kost het lidmaatschap $30.000 vooraf en $600 per maand daarna…”
Lidmaatschapslijsten worden zorgvuldig bewaakt, maar het is bekend dat Henry Kissinger, Donald Rumsfeld, George H.W. Bush, Carl Rove, Ronald Reagan, en de CEO’s van Halliburton, Northrup Grumman, en vele andere Fortune 500 bedrijven hebben deelgenomen. Het is de Republikeinse vleugel van de Amerikaanse heersende klasse; een paar voormalige CIA-directeuren en topmensen van het Pentagon ronden het rooster af.
Dit zijn mannen die banden hebben die teruggaan tot de middelbare school, via de universiteit, en tot in exclusieve golf- en countryclubs. De banden zijn verbonden door huwelijken en in elkaar grijpende bedrijfsdirecties.
De éénprocenters worden aangevallen als symbolen van de grote financiële ongelijkheid in de wereld.
Publiek domein
The Bohemian Grove
Naast het oorspronkelijke gebouw beschikt de club over een landgoed van 2700 hectare tussen sequoia’s dat bekend staat als de Bohemian Grove, ongeveer 75 mijl ten noorden van San Francisco. Hier komen jaarlijks zo’n 2.000 movers en shakers bijeen om te relaxen en de zorgen en zorgen van het besturen van de wereld van zich af te schudden.
Het is een geheime aangelegenheid, maar af en toe zijn journalisten door de veiligheidsperimeter heengedrongen en met fascinerende verhalen teruggekomen. Een zo’n onverschrokken verslaggever is Alex Shoumatoff, die over zijn ervaring schreef in Vanity Fair.
Het kampement begint met een ritueel dat bekend staat als de Cremation of Care, dat Shoumatoff beschrijft als een “macabere, hokey ceremonie-met Druïdische, Vrijmetselaars, Ku Klux Klan, en Arische bos-aanbidding boventonen .
Een beeltenis van “zorg” wordt verbrand op een schrijn voor een zeer grote betonnen uil. De kappen helpen de aanwezigen hun zorgen te verdrijven over waar hun volgende miljard vandaan zal komen.
The Bohemian Grove Shrine Deep in the Redwoods
Public domain
Een andere geheime waarnemer was Jon Ronson; hij was niet onder de indruk. In zijn boek Them: Adventures With Extremists uit 2001 schreef hij: “Mijn blijvende indruk was van een allesoverheersend gevoel van onvolwassenheid: de Elvis-imitators, de pseudo-paganistische spookrituelen, het zware drankgebruik. Deze mensen hebben misschien de top van hun beroep bereikt, maar emotioneel leken ze gevangen in hun studentenjaren.”
Ze gaan door met het uitnodigen van artiesten en entertainers om hen te vermaken, en af en toe komen er professoren opdraven om lezingen te geven.
De Financial Times voegt eraan toe dat “Er wordt naakt gedoken en kleiduiven geschoten, marshmallow-geroosterd, en zwaar gedronken. In uitgebreide theatervoorstellingen worden vrouwelijke personages gespeeld door meesters van het universum in travestie.”
Care wordt in 1907 gecremeerd.
Publiek domein
Bohemian Grove Activities
G. William Domhoff is hoogleraar psychologie en sociologie aan de Universiteit van Californië. Hij heeft de Bohemian Club bestudeerd en doet verslag van zijn bevindingen op zijn webpagina “Who Rules America?”
Hij zegt dat de Bohemian Grove “een plaats is waar de machtigen zich ontspannen, van elkaars gezelschap genieten, en kennismaken met sommige van de kunstenaars, entertainers en professoren die zijn opgenomen om de gelegenheid een dunne vernislaag van culturele en intellectuele pretentie te geven.”
Nadat hij heeft gezegd “het is geen plaats van macht,” lijkt hij zichzelf tegen te spreken door toe te voegen dat mensen “er zijn om te laten zien wat voor geweldige menselijke wezens ze zijn, om potentiële financiële geldschieters te cultiveren, of om op te scheppen over hun vroegere heldendaden.”
Domhoff zegt dat de jaarlijkse bijeenkomst onschuldig is en niets meer is dan “een stel kerels die een grapje uithalen, drinken met hun maten en hun jeugd proberen te herbeleven, waarbij ze zich vaak heel onnozel gedragen.”
Natuurlijk worden de niet-bestaande Illuminati ervan beschuldigd zeer betrokken te zijn bij de Boheemse Club.
Michael Knoll op
Er zijn anderen die de functie een minder goedaardig karakter zien hebben, maar we moeten oppassen dat we niet in de wereld van de wilde complottheorieën terechtkomen.
Er zijn rijke mannen, bevrijd van de echtelijke banden, voorzien van onbeperkte voorraden drank, en afgeschermd van de nieuwsgierige ogen van de media – natuurlijk, lugubere verhalen over streken zullen de kop opsteken. Sommige zijn waarschijnlijk waar, maar we kunnen niet weten welke.
Het zou extreem naïef zijn om te geloven dat er geen deals worden gesloten, omdat dergelijke transacties de hele tijd plaatsvinden in achterkamertjes in Washington, New York, Los Angeles, en overal waar de één procent zich verzamelt. Omdat alles geheim wordt gehouden, is het onmogelijk om niet te vermoeden dat er activiteiten plaatsvinden waarvan de leden niet willen dat de buitenwereld er weet van heeft.
Bonus Factoids
- In 1882 bezocht Oscar Wilde de Bohemian Club. Hij zou hebben opgemerkt: “Ik heb nog nooit zoveel goed geklede, goed gevoede, zakelijk ogende Bohemiens gezien.”
- Richard Nixon begon zijn presidentskandidatuur in 1968 met een toespraak in het Bohemian Grove-kampement. In een gesprek in het Oval Office met John Ehrlichman, dat op de beruchte Nixon-tapes is vastgelegd, zei hij: “De Bohemian Grove, die ik van tijd tot tijd bezoek – het is het meest nichterige verdomde ding dat je je ooit kunt voorstellen, met die menigte in San Francisco.”
Bronnen
- “What Is Bohemian?” Andy Walker, BBC, 11 maart 2011.
- “Bohemian Club.” Sarah Brumble, Atlas Obscura, ongedateerd.
- “The Bohemian Club.” Nancy J. Peters, foundsf.org, ongedateerd.
- “Bohemian Tragedy.” Alex Shoumatoff, Vanity Fair, mei 2009.
- “The 9 Coolest Private Clubs in the Bay Area.” Jay Barmann, sfirst.com, 17 november 2016.
- “Sociale cohesie & de Bohemian Grove.” G. William Domhoff, whorulesamerica.ucsc.edu, april 2005.
- “Inside the Bohemian Club: Zomerkamp of Geheim Genootschap?” Horatia Harrod, Financial Times Magazine, 12 juli 2019.
Deze inhoud is nauwkeurig en waarheidsgetrouw naar beste weten van de auteur en is niet bedoeld ter vervanging van formeel en geïndividualiseerd advies van een gekwalificeerde professional.
© 2020 Rupert Taylor
Nathan Bernardo uit Californië, Verenigde Staten van Amerika op 17 juli 2020:
Interesting. Doet me denken aan skull and bones, dat ook een schijnbaar onschuldig vernisje heeft, maar het lijkt duidelijk dat dit de manieren zijn waarop de rijken verbonden en rijk blijven.
John Hansen uit Queensland, Australië, op 17 juli 2020:
Interessant. De oorspronkelijke echte boheemse club zou een prachtige plek zijn geweest voor schrijvers en kunstenaars om te frequenteren. Het is jammer dat de rijken en machtigen het hebben moeten overnemen… het lijkt erop dat ze alles willen hebben. Dank je voor het delen.
Miebakagh Fiberesima uit Port Harcourt, Rivers State, NIGERIA. op 17 juli 2020:
Rupert, interessant en verhelderend, bedankt voor het delen.