Ik schaam me niet om het toe te geven: Ik haat achtbanen. Ik ben er nog nooit in geweest, maar ik haat ze, en ik zal er nooit in gaan zolang ik leef. (Eigenlijk weet ik het niet, misschien doe ik het wel. Misschien om de wereld te redden van het naderende onheil zal Thor onbekwaam zijn geworden en zal hij naar me reiken, mijn gezicht vasthouden en zeggen: “Katherine, aan het einde van die achtbaan ligt de sleutel om de wereld te redden. Ik zal altijd van je houden. Je bent mooi en slim en krachtig en lijkt ook erg op Buffy the Vampire Slayer,” voordat hij dramatisch sterft en ik “Neeeee!” naar de hemel schreeuw voordat ik in de achtbaan spring om de wereld te redden. DAN zal ik er een berijden. Maar alleen dan.)

Wat mij betreft, zijn achtbanen stom en gevaarlijk. Waarom zou ik in hemelsnaam willen betalen om bang te zijn voor mijn leven? Het is waarschijnlijk hetzelfde gen dat me ongeïnteresseerd maakt in horrorfilms: ik wil me niet uitsloven om iets te doen dat me doodsbang lijkt te maken? Of misselijk? Of een van die vreselijke gevoelens die mensen melden nadat ze in een achtbaan zijn geweest? Ik ben perfect tevreden met twee voeten op de grond, en het is niet zo dat ik iemand anders wil tegenhouden om in een achtbaan te gaan. En toch, als ik beleefd weiger om te rollen en te rollen, krijg ik een stortvloed van vermaningen, zoals de volgende:

“Je weet het niet totdat je het probeert!”

Kijk, ik hoef geen stront te eten om te weten dat ik de smaak niet lekker vind. Evenzo hoef ik mijn lichaam niet in een buis te stoppen die me razendsnel in scherpe golvingen rondschiet om te weten dat ik daar niet van hou. Onwetendheid is een zegen, mensen. Ik hoef niet in een achtbaan te zitten om te weten dat ik er een hekel aan ga krijgen, aangezien het elementen heeft van alles wat ik haat: de controle verliezen, te snel gaan, bang zijn, plotseling en snel naar beneden storten, de kans dat ik moet overgeven of dat iemand anders over me heen moet kotsen. “Probeer alles een keer” geldt alleen binnen redelijke grenzen. Ik ben niet verplicht iets te proberen waarvan het lijkt alsof ik er een paniekaanval van krijg of de rest van mijn dag verpest.

“Je bent gewoon bang!”

Ja, ik ben doodsbang. Wat wil je daarmee zeggen? Waarom zeggen mensen altijd dat lichamelijke angst geen geldige reden is om iets niet te doen?

“Dus wat vind je leuk?”

Veel dingen! Ik hou van lezen, wandelen en fietsen en ja, ik heb aan wildwatervaren gedaan en ja, ik heb motor gereden en nee, geen van beide was “praktisch hetzelfde”. Dat achtbanen me niet aanspreken, wil niet zeggen dat ik een saaie, plezierhatende kluizenaar ben die nog nooit iets interessants heeft gedaan.

“Wat deed je eigenlijk als kind?”

Laat me je naar het bovenstaande verwijzen: een heleboel dingen! Ik ben niet van mijn kindertijd beroofd omdat ik niet in een achtbaan ging. Sinds wanneer zijn “pretparken” en “attracties” de ultieme begrenzers van een rijke, bevredigende jeugd? Ik ving kikkervisjes in een vijver en tekende tekeningen voor mijn geïmproviseerde kunstgalerie en schreef verhalen en verzamelde inktvissen op het strand om aan de parkieten van mijn oma te voeren. Mijn kindertijd was best radicaal, ook al heb ik nooit in een achtbaan gezeten. (Kanttekening: ik ben ooit in een attractie gestapt die “The Spider” heet, dat is een ander draaiend, snel ding, en ik kon er niet mee doorgaan dus moesten ze de attractie stoppen om me eruit te halen. Ik schaamde me niet eens.)

“Ben je ooit in een attractie geweest?”

Zucht. Ja, ik heb op ritjes gezeten. Ik ben in de Dodge-em auto’s geweest en in carrousels en in de Indiana Jones-attractie in Disney Land en in een spookhuis (waar ik een hekel aan had; ik heb ook een hekel aan spookhuizen). Het is niet omdat ik één ding niet leuk vind, dat ik ALLES haat. Ik ben in staat om te discrimineren in mijn haat.

6. “Dat is zo raar!”

Echt waar? Wat is het dat je niet leuk vindt? Want misschien vind ik DAT wel raar. Ik begrijp gewoon niet waarom achtbanen zo “alledaags” worden gevonden, alsof het de normaalste zaak van de wereld is om te doen, en al het andere op de een of andere manier abnormaal is. Waar gaat dat over?

Images: Columbia Records; Giphy (6)