Zijn naam was Bob Davis en hij kweekte zonnebloemen van zo’n 15 meter hoog. Ik had verkering met zijn nichtje, Edie May. Ik herinner me haar en de bloemen met genegenheid, hoewel het bijna een halve eeuw geleden is.

Hij slaagde erin deze gigantische bloemen te laten groeien en bloeien in de zeer korte zomer in Maine, die van vorst tot vorst soms minder dan twee maanden kan duren. Ik heb ze zelfs ooit sneeuw zien spuwen op de vierde juli, een belangrijke reden waarom ik sinds 1977 in Florida woon.

Gestreepte-rompzaden zijn om te eten

Ondanks het feit dat zonnebloemen soms een kop van een voet doorsnee hebben, zijn ze niet de grootste inheemse bloesem in Noord-Amerika. Die onderscheiding gaat naar de veel kleinere Amerikaanse lotus. Blijkbaar is de grootte van de bloemblaadjes het probleem, niet het zaadbed. Niettemin zien zonnebloemen eruit alsof ze de grootste bloemen in Noord-Amerika zouden moeten zijn, zeker de hoogste.

Een zomer in Florida kweekte ik een stuk of zeven van deze mammoetplanten en slaagde erin de gigantische koppen lang genoeg bij de vogels weg te houden om ze te oogsten. Ik zette ze in mijn kamer in Florida om te harden. Toen ik ze drie weken later bekeek, waren ze allemaal opgegeten. Eekhoorns, en misschien een paar andere wezens. Ze kwamen binnen door een klein hondenluikje en aten. De zonnebloemen zijn in ieder geval naar een goed doel gegaan.

Zaad met niet-gestreepte schil is voor olie

Zonnebloemen worden al meer dan 4.000 jaar geteeld, misschien beginnend in Centraal-Mexico en zich noordwaarts verplaatsend en nu door heel Noord-Amerika. Hoewel de zaden eetbaar zijn, zijn de wortels van sommige andere zonnebloemen dan de aardpeer ook eetbaar. Zie voor informatie over de aardpeer een apart artikel op deze site.

Oogst je eigen snack of maak olie

Zonnebloemen hebben ook deel uitgemaakt van veel precolumbiaanse zonnegodsdiensten. Dat de jonge planten de zon volgen langs de hemel en dan ’s nachts terugkeren naar het oosten was niet verloren voor oude culturen. De wetenschappelijke naam, Helianthus annuus (heel-ee-ANTH-us AN-yoo-us betekent eenjarige zonnebloem. Rusland is de grootste producent van commerciële zonnebloemen, Argentinië komt op de tweede plaats en de Verenigde Staten op de derde. Er zijn dus twee soorten wilde zonnebloemen: zonnebloemen die lang geleden aan de teelt zijn ontsnapt en nu weer kleinere vormen aannemen, en zonnebloemen die vorig seizoen zijn ontsnapt en nog steeds groot en bont zijn.

Handbediende olie-expansie

Zonnebloemen worden voor vele doeleinden gebruikt. De zaden kunnen worden geroosterd en als tussendoortje worden gegeten of, rauw, tot meel worden vermalen om soepen en stoofpotten dikker te maken. Van geroosterde schillen kan een brouwsel worden gemaakt dat lijkt op koffie. Uit de schillen en bloemblaadjes kan kleurstof worden gewonnen en van gedroogde bloemblaadjes, vermengd met stuifmeel, kan schmink worden gemaakt. Gedroogde stengels kunnen ook worden gebruikt om schuilplaatsen te bouwen. De olie wordt gebruikt voor voedsel, koken, medicijnen en cosmetica. U kunt zelfs uw eigen olie maken met een verdamper. Een waarschuwing, sommige mensen hebben contact dermatitis met de zonnebloem.

Twee soorten zonnebloemen worden geteeld in de Verenigde Staten, oliezaden en suikerwerk. Oliehoudende zonnebloempitten zijn klein en zwart met een hoog oliegehalte. Ze worden verwerkt tot olie en meel. Snoepzaden zijn grote zwarte en witte zaden die worden geroosterd en voor snacks en broden worden gebruikt. Maar het aanbod houdt niet op bij de zaden,.

Helianthus strumosus heeft ook een eetbare wortel

Helianthus strumosus heeft, net als zijn neefje de aardpeer, Helianthus tuberosus, een eetbare wortel. Je kunt de strumosus van de rest onderscheiden door een sterk vertakte stengel. Hij heeft ook een wasachtige laag die zeer gemakkelijk schuurt. De bladeren zijn lichter gekleurd, vandaar de algemene naam, Bleke-bladerige Woodland zonnebloem. Hij komt voor in heel oostelijk Noord-Amerika. Helianthus betekent zonnebloem, annuus, eenjarig, tuberosus, knol groeiend, en strumosus een tumor of zwelling, in verwijzing naar die soort eetbare wortel.

Toevallig is de zonnebloem, H. annnuus, de staatsbloem van Kansas. Wees ook voorzichtig met waar je je wilde zonnebloem verzamelt. Ze nemen gifstoffen op in de bodem en werden na het ongeluk in Tsjernobyl zelfs gebruikt om de grond schoon te maken.

Green Deane’s “Itemized” Plant Profile