Orel Hershiser was een hoofdrolspeler in de competitieve teams van de Los Angeles Dodgers in de jaren tachtig en het begin van de jaren negentig.

In deze periode was hij een van de beste werpers in de gehele MLB.

Hij was een listige rechtshandige werper die vaak diep in de wedstrijd ging zonder veel slagmensen uit te slaan.

Hoewel zijn strikeout-aantallen laag waren, had hij nog steeds veel succes.

Tijdens zijn 18-jarige carrière was Hershiser drie keer All-Star, vestigde hij een record aan opeenvolgende scoreless innings gepitched en noteerde hij een relatief lage career ERA.

Los Angeles #Dodgers pitcher Orel Hershiser vestigt een nieuw record van 59 opeenvolgende puntloze innings, en breekt daarmee het record van voormalig Dodgers grootheid Don Drysdale! (1988) #MLB #Baseball #History pic.twitter.com/S7TI1EQyup

– Baseball by BSmile (@BSmile) November 11, 2020

Hij werd echter nooit verkozen tot de Hall of Fame door de Baseball Writers Association.

Nu is hij een van de spelers die door het comité van de Era’s in overweging wordt genomen voor een plek in Cooperstown.

Heeft Hershiser een Hall of Fame-case?

We nemen een kijkje op zijn resumé en zien of hij een plek verdient tussen de groten van de sport.

A Dominant Dodger

Hershiser brak in 1984 door op de MLB-scene en werd een starter tijdens het seizoen.

In 20 starts en 189.2 innings, plaatste hij slechts een 2.66 ERA op weg naar een derde plaats in de Rookie of the Year Award race.

Hij volgde een succesvol rookie seizoen met een nog beter tweede jaar.

In 1985 had hij een uitstekend 19-3 record met een 2.03 ERA.

Dit leverde Hershiser een derde plaats op in de Cy Young Award stemming, die eindigde achter een ongelooflijk seizoen van New York Mets pitcher Dwight Gooden.

Hij zou echter uiteindelijk zijn Cy Young krijgen, want het duurde slechts tot 1988.

In dat seizoen won hij 23 wedstrijden, gooide 15 complete games en noteerde een 2,26 ERA.

Tijdens dit seizoen gooide Hershiser 59,1 opeenvolgende puntloze innings, wat werkelijk een ongelofelijk aantal is.

Dit was goed genoeg voor hem om een welverdiende Cy Young Award mee naar huis te nemen, waarmee hij zijn plaats onder de beste werpers van die tijd verstevigde.

De Dodgers wonnen dat seizoen ook de World Series.

Orel Hershiser staat op de heuvel als de Los Angeles #Dodgers de 1988 World Series vs. de Oakland A’s winnen! (Vin Scully en Joe Garagiola in de broadcast booth!) #MLB #Baseball #History pic.twitter.com/A5smxEwtc6

– Baseball by BSmile (@BSmile) November 11, 2020

Hershiser volgde zijn Cy Young vervolgens op met nog een topseizoen in 1989, maar dit zou de laatste piek van zijn carrière blijken te zijn.

De ondergang voor Hershiser

In het seizoen 1990 onderging Hershiser een uitgebreide schouderoperatie die hem een heel jaar aan de kant zette.

In feite was dit de eerste volledige schouderreconstructie-operatie ooit uitgevoerd.

Na deze blessure was hij nooit in staat om hetzelfde niveau van dominantie te bereiken.

Van 1991-1995 noteerde Hershiser solide ERA’s in de drieën, maar had nooit helemaal dezelfde werkbelasting als voorgaande jaren.

Hij presteerde echter goed in de playoffs van 1995 in zijn eerste seizoen bij de Cleveland Indians en won MVP van de ALCS.

Na 1995 was het een gestage neergang voor Hershiser, want hij had nooit een ERA lager dan 4.

Dit bereikte zijn hoogtepunt in zijn seizoen 2000, waar hij terugging naar de Dodgers en 1-5 werd met een ERA van 13.14.

Helaas trekt dit stuk van zijn carrière zijn loopbaanstatistieken drastisch naar beneden, waardoor wordt verborgen hoe dominant Hershiser was.

Heeft Hershiser een HOF-case?

Met zijn carrièrestatistieken is Hershiser een randgeval voor een Hall of Famer.

Afgaande op wins above replacement (WAR), staat hij net onder enkele andere kandidaten die door het Era’s Committee verkozen willen worden.

Dit situeert hem direct op de rand van een lid van Cooperstown.

Er is zeker een plek daar, maar het hangt af van hoe bereid de groep is om hem in de HOF te verwelkomen.

Het zou moeilijk zijn om iemand uit te sluiten die zo dominant was als Hershiser tijdens de late jaren tachtig, met zo’n standout scoreless innings record.

Today In 1988: Los Angeles #Dodgers werper Orel Hershiser wint de NL Cy Young Award na 23-8, 2.26 ERA, 8 shutouts en een nieuw Major League record van 59 opeenvolgende scoreless innings! #MLB #Baseball #History pic.twitter.com/fngInymxHK

– Baseball by BSmile (@BSmile) November 10, 2020

Op de top van dit, Hershiser was 8-3 met een 2,59 ERA in het postseason.

Het is moeilijk om het oneens te zijn met de kwalificaties die hij naar de tafels brengt voor dit argument.

Als Hershiser nooit zijn schouderblessure had opgelopen, wie weet hoe zijn carrière er dan uit had kunnen zien met de gezonde arm die hij in de jaren 80 had.
Hoewel, hij had nog steeds een lage ERA in een tijd waarin de overtreding hoogtij vierde.

Zijn seizoen 1988 was ook een van de beste van zijn generatie.

Om die reden verdient hij zeker een plaats in de Cooperstown.