De vorm van de tepel is van cruciaal belang voor de esthetische uitstraling van de gehele borst. Tepelhypertrofie, veroorzaakt door aangeboren of verworven factoren, beïnvloedt de algehele vorm van de borst, wat kan leiden tot een ernstig gebrek aan zelfvertrouwen.1 Hoewel het relatief zeldzaam is, heeft mannelijke tepelhypertrofie een ernstige psychologische impact op patiënten. In de meeste gevallen zijn de mannelijke tepels zowel in diameter als in projectie kleiner dan de vrouwelijke.

Het doel van tepelverkleining is de diameter en de hoogte van de tepel te verkleinen door een deel van het weefsel te verwijderen. Voor tepelhypertrofie zijn verschillende tepelreductietechnieken gerapporteerd.2-5 Marshall et al6 behandelden tepelhypertrofie door excisie van het centrale tepelweefsel, Basile en Chang7 verwijderden het kerntepelweefsel door een complexe driehoekige flap te vormen, en Jin en Lee8 verminderden de tepeldiameter door wigresectie van het tepelweefsel en door de hoogte te verminderen met lusexcisie van de basishuid. Deze chirurgische methoden bieden ongetwijfeld uitstekende resultaten. Een probleem is echter de relatief complexe chirurgische opzet.3 Bij deze technieken werden flappen gebruikt. Het is moeilijker om dergelijke complexe chirurgische operaties uit te voeren op een mannelijke tepel met een relatief kleine omvang. Zoals hieronder gerapporteerd, werd in ons centrum een ideaal chirurgisch resultaat bereikt bij de behandeling van hypertrofie van de mannelijke tepel met behulp van een eenvoudige circulaire-flaptechniek.

Vermindering van de hoogte van de tepel is ook een van de doelen van tepelverkleining. Moliver et al9 behandelden tepelhypertrofie met een eenvoudige techniek door excisie van het bovenste deel van het tepelweefsel. De hoogte van de tepel werd met deze methode gemakkelijk verminderd; de diameter van de tepel bleef echter zoals voorheen. Voor mannelijke tepels is een kleine projectie bevredigend. Met de in deze studie beschreven tepelverkleiningstechniek met een cirkelvormige flap zijn geen aanvullende operaties nodig om de tepelprojectie door longitudinale excisie te verkleinen, en kan een normale tepelprojectie worden bereikt met het weefsel onder de flap.

Volgens de statistische gegevens van Lai en Wu10 en Fanous et al,5 lijkt tepelhypertrofie het meest voor te komen bij Aziatische patiënten, in volgorde gevolgd door Hispanic, Afro-Amerikaanse, en Kaukasische patiënten, zodat het postoperatieve litteken nog steeds een probleem is. In deze studie bedroeg het gemiddelde postoperatieve litteken ongeveer tweederde van de omtrek van de tepelbasis, en was verborgen onder de basisrand van de tepel en op de overgang van de tepel en de basis. Dit is een duidelijk voordeel voor Aziatische patiënten. De diameter van de tepelbasis werd verkleind door een purse-string hechting aan de basis aan te brengen, zodat de tepeldiameter tot de gewenste waarde werd verkleind. De diameter van de tepelbasis werd gereduceerd tot 0,4 cm, hetgeen voldoet aan de algemene esthetische tevredenheid voor mannelijke tepels.

OPERATIEVE DETAILS

Een cirkelvormige flap met een diameter van 0,4-0,5 cm wordt ontworpen op het bovenste gedeelte van de hypertrofische tepel. De pedikel van de flap bevindt zich op de 12-uurspositie van de tepelbasis. De breedte van de pedikel is niet minder dan een derde van de breedte van de flap om de bloedvoorziening van de flap te verzekeren. Onder plaatselijke verdoving wordt een incisie gemaakt langs de rand van de cirkelvormige flap nadat de tepelbasis is geïnfiltreerd met 0,5% lidocaïne en 0,0005% epinephrine. De dikte van het pedikel onder de flap is niet minder dan 0,2 cm. Het tepelweefsel wordt van de tepelbasis geëxcideerd, met uitzondering van de ronde flap. Aan de tepelbasis wordt een purse-string hechting geplaatst met 6-0 prolene hechtingen, met de knoop op een geschikte plaats. De tepelbasis wordt verkleind tot ongeveer 0,3-0,4 cm in diameter om overeen te komen met de flap. In feite hebben een niet-resorbeerbare hechtdraad en een resorbeerbare hechtdraad een vergelijkbaar effect om de basis van de tepel te verkleinen; wij hebben echter nooit resorbeerbare hechtingen uitgeprobeerd. De circulaire flap wordt vervolgens aan het wondoppervlak van de basis gehecht met onderbroken hechtingen, gevolgd door een steriel verband (figuur 1). De gemiddelde duur van de procedure was 16,5 minuten (bereik, 14-18,5 minuten). Postoperatief gebruik van hemostatica is niet nodig. De hechtingen worden na 7 dagen verwijderd. Voor deze ingreep is geen speciale apparatuur of buitengewone kost nodig. Een video van de chirurgische techniek, gedemonstreerd bij een 26-jarige mannelijke patiënt, is beschikbaar als aanvullend materiaal.

MIJN ERVARING EN UITKOMSTEN

Van april 2008 tot april 2012 werden 42 mannelijke patiënten, variërend in leeftijd van 17 tot 29 jaar (gemiddeld 22,5 jaar), behandeld voor tepelhypertrofie in het centrum voor borstchirurgie van het ziekenhuis voor plastische chirurgie van de Chinese Academie voor Medische Wetenschappen. In totaal hadden 36 patiënten bilaterale tepelhypertrofie en 6 patiënten unilaterale tepelhypertrofie. Geen van de patiënten was eerder chirurgisch behandeld voor tepelhypertrofie. Na de operatie werden bij alle patiënten poliklinische en telefonische follow-ups uitgevoerd.

Postoperatieve follow-ups varieerden van 6 maanden tot 2 jaar, met een gemiddelde van 9,8 maanden. De gemiddelde tepeldiameter en -hoogte waren respectievelijk 0,95 ± 0,14 en 0,89 ± 0,09 cm vóór de operatie, en 0,44 ± 0,02 en 0,38 ± 0,07 cm, respectievelijk, meer dan 6 maanden na de operatie. De tevredenheid van de patiënten met de resulterende tepelvorm werd geëvalueerd door middel van poliklinische evaluaties (Engelse en Chinese kopieën van het evaluatieformulier zijn beschikbaar als Aanvullend materiaal). Elke patiënt werd door senior chirurgen gevraagd naar hun mate van tevredenheid. In totaal waren 38 patiënten (90,5%) zeer tevreden over het chirurgische resultaat, 3 (7,1%) waren matig tevreden, en 1 (2,4%) was ontevreden over de tepelvorm vanwege hypertrofische littekens rond de incisie (figuren 2 en 3). Bovendien vonden 36 patiënten (85,7%) dat het gevoel in de tepels niet significant veranderde ten opzichte van het preoperatieve niveau, terwijl 6 (14,3%) in meer of mindere mate een verlies van gevoel ervoeren. Omdat alle procedures werden uitgevoerd bij mannelijke patiënten, hoeft men zich geen zorgen te maken over occlusie van de kanalen. Tijdens de follow-ups had geen enkele patiënt cysten of infecties. Vijf van de 42 patiënten (11,9%) hadden last van vertraagde genezing van een klein deel van de incisie, dat na verbandwisselingen weer genas. Er waren geen littekencontracturen die tot vernauwing van de tepelbasis leidden en er werden geen problemen met de tepelcirculatie vastgesteld.

CONCLUSIE

De circulaire-flap tepelverkleiningstechniek heeft een eenvoudig chirurgisch ontwerp, een kortere operatietijd (gemiddeld, 16.5 minuten), en maakt een verborgen litteken mogelijk; daarom is het een ideale techniek voor de behandeling van mannelijke tepelhypertrofie.

Aanvullend materiaal

Dit artikel bevat aanvullend materiaal dat online beschikbaar is op www.aestheticsurgeryjournal.com.

Disclosures

De auteurs verklaren geen potentiële belangenconflicten met betrekking tot het onderzoek, het auteurschap en de publicatie van dit artikel.

Funding

De auteurs ontvingen geen financiële steun voor het onderzoek, het auteurschap en de publicatie van dit artikel.