Ten eerste: de reactie van uw kinderen is volkomen normaal en volkomen begrijpelijk. Niet alleen zijn ze allebei te jong om zo’n ingewikkelde situatie te begrijpen, maar ze zijn ook op een leeftijd dat alles hetzelfde moet blijven. Zelfs kleine veranderingen in het schema kunnen hen van hun stuk brengen, dus veranderingen van deze omvang zullen hen hard raken. Maar kinderen zijn veerkrachtig, zolang er maar onvoorwaardelijk van hen gehouden wordt en ze zich veilig voelen in die liefde (zelfs als er niet veel anders is om zich veilig over te voelen). Probeer je dus geen zorgen te maken over hoe dit hun toekomst zal beïnvloeden. Focus je in plaats daarvan op het nu (kinderen leven sowieso in het moment).
Laten we eerst de regressie aanpakken die typisch opduikt bij echtscheiding en peuters (of wanneer er ook maar een grote gezinsverandering in het leven van een jong kind is). Push peutermijlpalen zoals zindelijkheidstraining nu niet, want de extra druk zal voor niemand in het gezin goed zijn. Wacht een paar weken (of zelfs een maand of twee) en als je de training opnieuw introduceert, doe het dan met positieve bekrachtigingskaartjes, stickers, enzovoort. Als je peuters zich als baby’s gedragen, schenk daar dan geen aandacht aan, maar maak er wel een punt van als ze zich als “grote kinderen” gedragen. Laat ze je meer “helpen” en laat ze weten hoezeer je het op prijs stelt dat ze hun steentje bijdragen (ook al levert dat voor jou meer werk op).
Wat hun buien betreft, blijf geruststellend, begripvol en zo geduldig mogelijk. Dat wil niet zeggen dat je moet laten huisregels vallen door de kant of laat je schuldgevoel (en moeders die scheiden met jonge kinderen altijd zeggen dat ze voelen genoeg) om te rechtvaardigen te toegeeflijk. Kinderen, in welke omstandigheden ze ook verkeren, hebben grenzen nodig en verlangen daar zelfs naar, zelfs als ze er met elke vezel van hun wezen tegen vechten. Bij de leeftijd passende grenzen die consequent worden gehandhaafd, geven hen een veilig en geaard gevoel en helpen hen te weten wat ze kunnen verwachten. Als ze zich misdragen, voer dan de nodige discipline op, maar op een kalme manier – als een manier om gedrag te corrigeren, niet om het te bekritiseren.
Meer over huwelijk en relaties
Om hen op hun gemak te helpen stellen, Probeer tijd vrij te maken (ook al is dat moeilijk tussen de scheiding en de peuters) om je schatjes te knuffelen, een liedje voor ze te zingen en te zeggen dat je zielsveel van ze houdt. Stel ze gerust dat papa hetzelfde voelt, ook al woon je niet meer bij hem. Als je beestjes je af en toe zien huilen, leg dan uit: “Mama voelde zich verdrietig,” en knuffel ze dan snel en zeg: “Maar jou knuffelen maakt me blij!” zodat ze weten dat het niet hun schuld was dat je overstuur was.
Voorlees ze ook voor. Zoek prentenboeken die gaan over ouders die niet samenwonen. Laat ze weten dat het oké is om boos en verdrietig te zijn. Moedig (heel eenvoudige) rollenspellen aan voor uw oudere kind, zodat hij zijn gevoelens kan uitwerken. Zorg ook voor veel veilige fysieke uitlaatkleppen, zoals een kussen om op te slaan of een stressbal om in te knijpen. (Een snelle demonstratie van mama kan je kleintjes zelfs aan het giechelen maken.) Het belangrijkste is dat je je aan alle mogelijke routines houdt en hun vader en andere verzorgers vraagt om die routines ook nauwgezet te volgen. De kleintjes moeten weten dat ook al veranderen sommige dingen, veel dingen hetzelfde blijven. Heb je niet zoveel routines? Begin er dan een paar. Als je de voogdij gaat delen met je ex, maak dan een “weggaan” routine en een “thuiskomen” routine, speciale activiteiten die ze zullen gaan associëren met weggaan en thuiskomen (een familiedans doen, bijvoorbeeld, of pizza eten).
En onthoud: Kinderen hebben scherpe stemming radars en wat ze op te pikken is uw stress niveau, dat begrijpelijk hoog is. Ze kunnen ook de spanning tussen jou en hun vader voelen, en dat is voor hen ook verontrustend. Jullie moeten allebei proberen te voorkomen dat jullie denigrerend over elkaar praten. Zelfs als je denkt dat je kinderen niet begrijpen wat je zegt, kunnen ze signalen opvangen van je gezicht, houding en stem.
Die je knuffels stuurt om je door deze moeilijke tijd te helpen, 