Bitwa o przełęcz Kasserine

Pierwsza poważna porażka USA w II wojnie światowej

Dzisiaj, w 1943 roku, niemiecki generał Erwin Rommel i jego Afrika Korps rozpoczynają ofensywę przeciwko alianckiej linii obronnej w Tunezji, w Afryce Północnej. Przełęcz Kasserine była miejscem pierwszej poważnej porażki bitewnej Stanów Zjednoczonych w tej wojnie.

Generał Erwin Rommel został wysłany do Afryki Północnej w lutym 1942 roku, wraz z nowym Afrika Korps, aby zapobiec utracie przez jego włoskiego partnera z Osi zdobyczy terytorialnych w tym regionie na rzecz Brytyjczyków. Pomimo swoich umiejętności, do tego momentu Rommel nie był w stanie zrobić nic więcej poza zarządzaniem odwrotem własnych sił, ale bitwa o przełęcz Kasserine miała w końcu pokazać strategiczny geniusz „Lisa Pustyni”.

W bitwie pod El Alamein w sierpniu 1942 roku, brytyjski generał Bernard Montgomery wypchnął Rommla z Egiptu do Tunezji, za Linię Mareth, fortyfikację obronną zbudowaną przez siły francuskie Vichy. Po kilku miesiącach przegrupowywania się, Rommel zdecydował się na śmiały ruch. Rommel obrał sobie za cel Tunis, stolicę Tunezji i kluczowy cel strategiczny zarówno dla sił alianckich, jak i sił Osi. Rommel ustalił, że najsłabszym punktem alianckiej linii obronnej jest przełęcz Kasserine, szeroka na 2 mile szczelina w tunezyjskich Górach Dorsalskich, broniona przez wojska amerykańskie. Jego pierwsze uderzenie zostało odparte, ale dzięki wzmocnieniom czołgowym Rommel przedarł się 20 lutego, zadając druzgocące straty siłom amerykańskim. Amerykanie wycofali się z pozycji, pozostawiając za sobą większość swojego sprzętu. W wyniku ofensywy Rommla zginęło ponad 1000 amerykańskich żołnierzy, a setki dostało się do niewoli. Stany Zjednoczone w końcu zaznały porażki w bitwie.