Francuski kolonializm zmienił gospodarkę Algierii w producenta upraw pieniężnych (pszenicy miękkiej, winorośli, oliwek, owoców cytrusowych, tytoniu i warzyw), które były eksportowane głównie do Francji. Wino stało się najważniejszym pojedynczym produktem eksportowym kraju. Zasoby mineralne Algierii (fosforany, ruda żelaza i ropa naftowa) były również eksploatowane, ale Algieria nie rozwijała się w kierunku uprzemysłowienia.

Większość Algierczyków została zmuszona do opuszczenia żyznych równin i udania się w góry. Zostali oni zastąpieni przez napływ kolonów z Europy. Niedobór żywności później przyniósł Algierczyków z powrotem do miast, gdzie szukali pracy, ale zostali zmuszeni do życia w bidonvilles (prawo) poza miastami.

Tradycyjnych przywódców politycznych i struktur zostały wyeliminowane i zastąpione przez francuską władzę. Chociaż Algieria stała się prowincją Francji, muzułmanie zostali tylko uznani za francuskich poddanych, a zatem nie otrzymali korzyści wynikających z obywatelstwa.

Społecznie, Algierczycy rozwinęli kompleks niższości w wyniku ciągłego ucisku ze strony Francuzów i Kolonów. Osadnicy mieli więcej władzy i wysokie dochody, podczas gdy algierska większość cierpiała z powodu utraty statusu, podporządkowania i ubóstwa. Znaczna część ich tradycyjnej i religijnej edukacji została wyeliminowana i zastąpiona przez chrześcijańską edukację francuską. Doprowadziło to do powstania klasy evolues, którzy później stali się głównymi rewolucjonistami podczas wojny o niepodległość.

.