Brygada jest główną taktyczną formacją wojskową, która składa się zazwyczaj z trzech do sześciu batalionów oraz elementów wspierających. Jest ona w przybliżeniu odpowiednikiem powiększonego lub wzmocnionego pułku. Trzy lub więcej brygad tworzy dywizję.

Brygady sformowane w dywizje są zazwyczaj piechotą lub bronią pancerną (czasami określane jako brygady broni połączonej), oprócz jednostek bojowych mogą zawierać jednostki lub pododdziały wsparcia bojowego, takie jak artyleria i inżynierowie, oraz jednostki lub pododdziały logistyczne. Historycznie takie brygady były czasami nazywane brygadami-grupami. Podczas operacji brygada może składać się zarówno z elementów organicznych jak i dołączonych, w tym niektórych tymczasowo dołączonych do konkretnego zadania.

Brygady mogą być również wyspecjalizowane i składać się z batalionów jednej gałęzi, na przykład kawalerii, zmechanizowanej, pancernej, artylerii, obrony powietrznej, lotnictwa, inżynierów, sygnalistów lub logistyki. Niektóre brygady są klasyfikowane jako niezależne lub wydzielone i działają niezależnie od tradycyjnej struktury dywizji. Typowa standardowa brygada Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) składa się z około 3 200 do 5 500 żołnierzy. Jednak w Szwajcarii i Austrii liczba ta może sięgać nawet 11.000 żołnierzy. Związek Radziecki, jego poprzednicy i następcy, w większości używają „pułku” zamiast brygady, i było to powszechne (np. w Niemczech) w dużej części Europy do czasu po II wojnie światowej.

Dowódca brygady jest zazwyczaj generałem brygady, brygadierem lub pułkownikiem. W niektórych armiach dowódca jest oceniany jako oficer generalny. Dowódca brygady posiada samodzielną kwaterę główną i sztab. Główny oficer sztabu, zwykle podpułkownik lub pułkownik, może być mianowany szefem sztabu, choć do końca XX wieku brytyjskie i podobne armie nazywały to stanowisko „brigade-major”. Niektóre brygady mogą mieć również zastępcę dowódcy. Kwatera główna posiada trzon oficerów sztabowych i wsparcia (urzędników, asystentów i kierowców), których liczebność może być różna w zależności od rodzaju brygady. Podczas operacji mogą zostać dołączone dodatkowe elementy specjalistyczne. Kwatera główna będzie zazwyczaj posiadać własną jednostkę łączności.

W niektórych siłach żandarmerii brygady są jednostką organizacyjną podstawowego szczebla.

Pochodzenie

Brygada została wynaleziona jako jednostka taktyczna przez szwedzkiego króla Gustawa Adolfa. Została wprowadzona podczas wojny trzydziestoletniej w celu przezwyciężenia braku koordynacji między normalną strukturą armii składającą się z regimentów poprzez wyznaczenie starszego oficera. Termin wywodzi się z włoskiego brigata, użytego na przykład we wstępie do Dekameronu, gdzie odnosi się tylko do grupy dziesięciu osób, lub starofrancuskiego brigare, oznaczającego „kompanię” o nieokreślonej wielkości, która z kolei wywodzi się z celtyckiego korzenia briga, który oznacza „spór”.”

Tzw. „brigada” była dobrze wymieszaną jednostką, składającą się z piechoty, kawalerii i zazwyczaj również artylerii, przeznaczoną do specjalnego zadania. Wielkość takiej „brygady” stanowiła wzmocnioną „kompanię” do dwóch pułków. Brygada” była starożytną formą współczesnej „grupy zadaniowej”.

Zostało to skopiowane we Francji przez generała Turenne’a, który uczynił z niej stałą jednostkę, wymagającą utworzenia w 1667 roku stałej rangi brigadier des armées du roi (w dosłownym tłumaczeniu brygadier wojsk króla), która z czasem została przemianowana na Général de brigade (ale nadal była okazjonalnie nazywana w skrócie brygadierem).

Poszczególne armie

Australia

W armii australijskiej brygada zawsze była najmniejszą formacją taktyczną, ponieważ pułki są albo administracyjnymi zgrupowaniami batalionów (w piechocie) albo jednostkami wielkości batalionu (w kawalerii). Typowa brygada może składać się z około 5.500 ludzi, którzy są podzieleni pomiędzy dwa bataliony piechoty zmechanizowanej, pułk pancerny, pułk artylerii pancernej oraz inne jednostki logistyczne i inżynieryjne. Brygada jest zwykle dowodzona przez oficera posiadającego stopień brygadiera, który jest określany jako „dowódca brygady”.”

Wielka Brytania

Brygady, o roli administracyjnej w terenie, a nie w regionie, były zwykle nazwanego typu i numerowane od XIX wieku (np. Brygada Kawalerii lub Brygada Piechoty). Po II wojnie światowej numery brygad są niepowtarzalne i nie zależą od rodzaju. Brygady w dywizjach zazwyczaj nie dowodzą swoimi jednostkami wsparcia bojowego i wsparcia obsługi bojowej. Pozostają one pod dowództwem dywizji, choć mogą być na stałe związane z daną brygadą (jako „grupa brygadowa”). Historycznie brygady piechoty lub kawalerii/pancerne składały się zazwyczaj z trzech lub czterech batalionów ramienia bojowego, ale obecnie normą są większe brygady, które stają się jeszcze większe po dodaniu powiązanych z nimi pułków artylerii i inżynieryjnych.

Do 1918 roku szef sztabu brygady był znany jako Brigade Major. Przed 1922 rokiem, brygady Armii Brytyjskiej były zwykle dowodzone przez oficerów generalnych posiadających „jednogwiazdkowy” stopień generała brygady; po tej dacie mianowanie stało się mianowaniem na stopień brygadiera, zwykle zajmowany przez oficera polowego z rangą pułkownika.

Od 1859 do 1938 roku, „brygada” („brigade-division” 1885-1903) była również terminem używanym dla jednostki wielkości batalionu Królewskiej Artylerii. Wynikało to z faktu, że w przeciwieństwie do batalionów piechoty i pułków kawalerii, które były organiczne, jednostki artylerii składały się z indywidualnie numerowanych baterii, które były „brygadowane” razem. Dowódcą takiej brygady był podpułkownik. W 1938 roku Królewska Artyleria przyjęła termin „pułk” dla tej wielkości jednostki, a „brygada” zaczęła być używana w swoim normalnym znaczeniu, szczególnie w odniesieniu do grup pułków artylerii przeciwlotniczej dowodzonych przez brygadiera.W II wojnie światowej Brygada Czołgów składała się z trzech pułków czołgów i była wyposażona w czołgi piechoty dla wsparcia dywizji piechoty. Brygady pancerne były wyposażone w czołgi krążownicze lub (US Lend-Lease) czołgi średnie i batalion piechoty zmotoryzowanej. Dywizje pancerne zawierały jedną lub więcej brygad pancernych.

Kanada

Siły Kanadyjskie mają obecnie 3 Grupy Brygadowe Sił Regularnych, znane jako Kanadyjskie Zmechanizowane Grupy Brygadowe: 1 CMBG, 2 CMBG, które zawierają jednostki anglofońskie armii regularnej, oraz 5e GBMC, regularną formację frankofońską. Każda z tych CMBG składa się z dwóch batalionów piechoty zmechanizowanej, jednego batalionu piechoty lekkiej, jednego pułku pancernego, jednego pułku artylerii zmechanizowanej, jednego pułku inżynieryjnego, jednego batalionu obsługi i wsparcia bojowego (CSS) oraz jednego plutonu żandarmerii wojskowej. Z każdą CMBG współpracuje ambulans polowy, batalion serwisowy oraz eskadra śmigłowców taktycznych. Siły regularne CMBG liczą 5,000 osób. Kanada posiada również 10 Brygad Rezerwy Pierwotnej (Kanadyjska Grupa Brygadowa), 31 CBG, 39 CBG i 41 CBG. Formacje CBG służą do celów administracyjnych.

Republika Chińska (1911-1947)

Brygada NRA, 旅, była formacją wojskową Narodowej Armii Rewolucyjnej Republiki Chińskiej. Brygady Piechoty i Kawalerii składały się z dwóch pułków piechoty. Po reformach z 1938 roku brygada została zlikwidowana w ramach dywizji piechoty na rzecz pułku w celu uproszczenia struktury dowodzenia.

Stany Zjednoczone

W armii Stanów Zjednoczonych brygada jest mniejsza od dywizji i w przybliżeniu równa lub nieco większa od pułku. Siła zazwyczaj waha się od 2500 do 4000 osób. Podczas Amerykańskiej Wojny Secesyjnej i w czasie I Wojny Światowej brygady składały się z dwóch lub więcej, a zazwyczaj z pięciu batalionów, ale ta struktura została zdezaktualizowana przez reorganizację armii przed II Wojną Światową. Ostatnio armia amerykańska przeszła na nowy rodzaj brygadowej grupy bojowej, w której każda brygada składa się z elementów bojowych i ich jednostek wsparcia. Formacja ta jest standardem w aktywnej Armii Stanów Zjednoczonych, Rezerwie Armii Stanów Zjednoczonych i Gwardii Narodowej Armii.

W Korpusie Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych, brygady są formowane tylko dla określonych misji. W przeciwieństwie do Armii Stanów Zjednoczonych, Marines mają nienaruszone struktury regimentowe. Morska brygada jest formowana tylko do specjalnych zadań ekspedycyjnych, do których jest wyposażona jak mniejsze Morskie Siły Ekspedycyjne (MEF). Przykładem jest TF TARAWA (2d MEB) podczas kampanii Operation Iraqi Freedom.

Dowódca brygady jest zazwyczaj pułkownikiem, chociaż podpułkownik może być wybrany do dowodzenia brygadą w miejsce dostępnego pułkownika. Typowa tura służby dla tego przydziału trwa od dwudziestu czterech do trzydziestu sześciu miesięcy.

Dowódca brygady cieszy się odpowiednio dużym sztabem i personelem, który pomaga mu w dowodzeniu brygadą i podległymi jej jednostkami batalionowymi. W skład typowego sztabu wchodzą:

• oficer wykonawczy brygady, zwykle podpułkownik (jeśli dowodzi nim pułkownik)
• sierżant major dowództwa brygady
• oficer personalny (S1), zwykle major
• oficer wywiadu (S2), zwykle major
• oficer operacyjny (S3), zwykle podpułkownik
• oficer logistyki (S4), zwykle major
• oficer planów (S5), zwykle major
• oficer łączności (S6), zwykle major
• oficer medyczny, zwykle major
• oficer prawny (JAG), zwykle major
• kapelan brygady, zwykle major

W skład sztabu wejdą ponadto dodatkowi młodsi oficerowie sztabowi, podoficerowie i personel pomocniczy w specjalnościach zawodowych sekcji sztabowych; Personel ten będzie zwykle przydzielony do sztabu brygady i kompanii sztabowej.

Patrz także

• Brygada artylerii
• Brygada mieszana
• Brygady międzynarodowe
• Organizacja wojskowa

Uwagi i odniesienia