CAMP FIRE GIRLS. Pochodzenie Camp Fire Girls należy do większej, złożonej historii skautingu w Ameryce. Dwoma wczesnymi promotorami ruchu skautowego byli Earnest Thompson Seton i Daniel Beard. Seton założył organizację dla chłopców o nazwie Woodcraft Indians w 1902 roku, a Daniel Beard rozpoczął organizację dla chłopców o nazwie Sons of Daniel Boone w 1905 roku. Tematyka obu organizacji była różna, ale obie miały wpływ na powstanie Boy Scouts of America w 1910 roku. Siostrzaną organizacją dla Boy Scouts stał się Camp Fire Girls, początkowo rozwijający się z samotnego obozu w Nowej Anglii prowadzonego przez Luthera i Charlotte Gulick.

Dr Luther Gulick był znanym i szanowanym reformatorem młodzieży. Jego żona, Charlotte Gulick, interesowała się psychologią dziecięcą i była autorką książek i artykułów na temat higieny. Po konsultacji z Setonem, pani Gulick zdecydowała się wykorzystać jego indiańską opowieść jako temat obozu. Nazwa obozu i motto brzmiało „Wo-He-Lo”, indiańsko brzmiące słowo, które było skrótem od „Praca, Zdrowie i Miłość”. Podążając za modelem Woodcraft, pani Gulick skupiła się na badaniu przyrody i rekreacji. Tego pierwszego roku na obozie było siedemnaście młodych dziewcząt, które śpiewały piosenki i uczyły się rzemiosła. Rok później William Chauncy Langdon, poeta, pracownik socjalny i przyjaciel Gulicków, założył kolejny obóz dla dziewcząt w Thetford, Vermont, który podążał za modelem Woodcraft. Jako pierwszy użył nazwy „Camp Fire Girls.”

W 1911 roku Luther Gulick zwołał spotkanie w Horace Mann Teachers College, aby rozważyć sposoby i środki stworzenia krajowej organizacji dla dziewcząt na wzór harcerzy. Żona Setona, Grace, i siostra Bearda, Lina, były zaangażowane we wczesną organizację i lobbowały za programem, który przyjął tematykę indiańską i pionierską. W 1912 roku organizacja została zarejestrowana jako Camp Fire Girls, a jej oddziały wkrótce zaczęły powstawać w miastach w całym kraju. Latem 1914 roku w organizację zaangażowanych było od 7000 do 8000 dziewcząt, a półtorej dekady później było ich już prawie 220 000 i spotykały się w 9000 lokalnych grupach. Camp Fire Girls pozostały ważną częścią ruchu skautowego przez cały XX wiek. Nazwa została zmieniona na Camp Fire Boys and Girls w latach siedemdziesiątych, kiedy do uczestnictwa zaproszono chłopców, a w 2001 roku organizacja stała się znana jako Camp Fire U.S.A.

BIBLIOGRAFIA

Deloria, Philip. Playing Indian. New Haven, Conn.: Yale University Press, 1998.

Eells, Eleanor. History of Organized Camping: The First 100 Years. Martinsville, Ind.: American Camping Association, 1986.

Schmitt, Peter J. Back to Nature: The Arcadian Myth in Urban America. New York: Oxford University Press, 1969.

TimothyBawden

Zobacz teżGirl Scouts of the United States of America .

.