ABSTRACT

BACKGROUND: Outpatient management of symptoms from acute alcohol withdrawal usually includes a tapering regimen of a benzodiazepine such as lorazepam (Ativan). Stosowanie benzodiazepin jest jednak zwykle ograniczone ze względu na możliwość nadużywania leku i działania niepożądane, takie jak upośledzenie czynności ośrodkowego układu nerwowego. Ponieważ badania wykazały, że karbamazepina może być skuteczna w leczeniu objawów odstawienia alkoholu, w tym badaniu porównano skuteczność karbamazepiny ze skutecznością lorazepamu.
BADANA LUDNOŚĆ: 136 pacjentów było samodzielnie skierowanych i spełniało kryteria Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 4th Edition (DSM-IV) dla uzależnienia od alkoholu i odstawienia alkoholu. Pacjenci mieszkali w promieniu 50 mil od miejsca badania i mieli przy przyjęciu poziom alkoholu we krwi < 0,1 g/dL, wynik Mini Mental State Examination 26 oraz wynik przy przyjęciu w skali Clinical Institute Withdrawal Assessment-Alcohol, revised (CIWA-Ar) 10 na 20 możliwych punktów. Pacjenci zostali wykluczeni, jeśli mieli zespoły uzależnienia od substancji innych niż uzależnienie od alkoholu, uzależnienie od nikotyny lub nadużywanie konopi; główne zaburzenie psychiatryczne osi I; stosowali benzodiazepiny, beta-blokery, blokery kanału wapniowego lub środki przeciwpsychotyczne w ciągu ostatnich 30 dni; uraz głowy w wywiadzie; chorobę neurologiczną; lub rażąco nieprawidłowe wartości laboratoryjne.
PROJEKT BADANIA I WARTOŚĆ: Było to randomizowane badanie z podwójnie ślepą próbą porównujące 2 różne metody leczenia odstawienia alkoholu. Przydział do grupy leczenia był ukryty przed lekarzami zapisującymi. Pacjenci otrzymywali 5-dniową dawkę lorazepamu 6-8 mg, zmniejszaną do 2 mg lub karbamazepiny 600-800 mg, zmniejszaną do 200 mg. Objawy odstawienia były mierzone przy użyciu zwalidowanego narzędzia CIWA-Ar. Pacjenci wypełniali również dzienniczek picia alkoholu w celu oceny używania alkoholu przed rozpoczęciem badania, w jego trakcie i 7 dni po jego zakończeniu. W badaniu oceniano 89 pacjentów po okresie leczenia pod względem liczby drinków przyjmowanych dziennie.
MIAR WYNIKÓW: Pierwszorzędowymi wynikami były objawy odstawienia alkoholu i używanie alkoholu po leczeniu, mierzone skalą CIWA-Ar. Działania niepożądane były zgłaszane jako wynik wtórny.
WYNIKI: Oba leki były równie skuteczne w zmniejszaniu objawów odstawienia alkoholu. Z czasem wystąpienie objawów odstawienia alkoholu było bardziej prawdopodobne w przypadku leczenia lorazepamem (P = .007). Po zakończeniu leczenia, nawracający pacjenci otrzymujący karbamazepinę wypijali mniej drinków dziennie niż ci otrzymujący lorazepam (1 vs 3; P = .003). Skuteczność różniła się w zależności od tego, czy pacjenci podejmowali w przeszłości próby detoksykacji alkoholowej. Spośród pacjentów, którzy zgłosili wcześniejszą wielokrotną detoksykację, ci otrzymujący karbamazepinę pili mniej niż 1 drinka dziennie w porównaniu z 5 drinkami dziennie w grupie leczonej lorazepamem (P = .004). Ogólna częstość występowania działań niepożądanych była taka sama w obu grupach; jednakże klinicyści odnotowali zawroty głowy i brak koordynacji u większej liczby pacjentów przyjmujących lorazepam niż karbamazepinę (22,7% vs 6,9%; P = .02). Świąd występował częściej w grupie karbamazepiny niż w grupie lorazepamu (18,9% vs 1,3%; P = .004).

.