350 MacCorkle Avenue – Southeast
Charleston, WV 25314

Godziny pracy stacji

Roczny przychód z biletów (FY 2020): $382,543
Annual Station Ridership (FY 2020): 5,120

Stacja Charleston została zbudowana dla Chesapeake & Ohio Railway (C&O) w 1905 roku i znajduje się na południowym brzegu rzeki Kanawha, naprzeciwko centrum Charleston. Głównymi architektami byli J.C. i A.L. Pennock. Stacja znajduje się u podnóża mostu South Side Bridge, a sam tor znajduje się na dnie wyniesionego wcięcia w zbocze wzgórza wzdłuż rzeki. Dwupiętrowy budynek w stylu neoklasycznym zbudowany jest z cegły i kamienia. Na fasadzie znajduje się płytki, jednopiętrowy portyk z połączonymi rzymskimi kolumnami doryckimi, zwrócony w stronę rzeki. Niski, czterospadowy dach pokryty terakotową dachówką ma głębokie okapy wsparte klamrami. Budynek ten jest jedynym zachowanym w Charleston obiektem kolejowego dworca pasażerskiego. Budynek został wpisany na listę National Register of Historic Places w 1984 roku i gruntownie odnowiony w 1987 roku. Obecnie mieszczą się w nim biura i powierzchnie handlowe.

Przedsiębiorcy i geodeci dotarli do doliny rzeki Kanawha już w 1760 roku. Aby chronić osadników przed atakami Indian, które w tamtych czasach były powszechne, pułkownik George Clendenin zorganizował fort na części swoich ziem nad Kanawha. Ochrona zapewniona przez Fort Lee sprawiła, że okolica stała się dość popularna, a do roku 1794 Zgromadzenie Wirginii podzieliło posiadłości Clendenina na działki. Kiedy w 1818 roku nadano miastu prawa miejskie, nazwano je na cześć ojca Clendenina, Charlesa. Skrócona forma została zarejestrowana, aby odróżnić ją od Charles Town w północnej części stanu.

Naturalne studnie solankowe zostały odkryte wzdłuż rzeki Kanawha wcześnie, a pierwszy piec solny zbudowany w Malden w 1797 roku. Podczas wiercenia w poszukiwaniu solanki, kapitan James Wilson w 1815 roku dokonał pierwszego odwiertu gazu ziemnego na tym obszarze. Dwa lata później odkryto węgiel, który stanowił paliwo dla warzelni soli. Sól z Kanawha Valley była głównym towarem eksportowym z Charleston do 1861 roku, kiedy to rynek się skurczył. Jednak zapotrzebowanie na chlor i wodorotlenek sodu, które można łatwo uzyskać z solanki, ożywiło przemysł podczas I wojny światowej.

Poza tym, że Charleston jest centrum rządu stanowego, jako stolica, rozwinęło się również w XX wieku dzięki rozwojowi przemysłu węglowego, gazu ziemnego i kolejowego. Współczesny rozwój po wojnie opierał się na sektorze rządowym, kulturalnym, medycznym i usługowym. Działania rewitalizacyjne w centrum miasta również przyczyniły się do wzrostu po 1980 r.

Regaty Charleston Sternwheel Regatta zostały założone w 1970 r., aby zaprezentować prywatne łodzie rzeczne, a przez pewien czas przybrały proporcje głównego festiwalu jesiennego w mieście, odbywającego się w weekend Labor Day.

.