W eseju dla magazynu Out, francuski projektant Jean Paul Gaultier przywołał jeden przykład z trasy koncertowej pana Bowiego w 1978 roku.

„Na początku pokazu pojawił się jako rodzaj Marleny Dietrich, ale w białej kurtce kapitańskiej i czapce”, napisał pan Gaultier. „Było oczywiste, że to nie Bowie grający kapitana, ale Bowie grający Marlenę Dietrich grającą człowieka.”

Długowieczność pana Bowiego jako gwiazdy rozszerzyła jego wpływ. „Kiedy ludzie dorastają, na ogół szukają czegoś w kulturze, co odzwierciedla ich podświadome tęsknoty”, napisał Grayson Perry w The Guardian. „Bowie z pewnością zrobił to dla mojego pokolenia. W rzeczywistości, prawdopodobnie zrobił to dla dwóch lub trzech.”

Although Mr. Bowie swobodnie eksperymentował z płynnością w muzyce, płci i modzie, był często proszony o sklasyfikowanie swojej seksualności za pomocą etykiety.

„Jestem gejem”, powiedział dziennikarzowi Michaelowi Wattsowi w 1972 roku, „i zawsze byłem, nawet kiedy byłem Davidem Jonesem,” jego imię przy urodzeniu.

Siedem lat później, w artykule dla Rolling Stone zatytułowanym „Straight Time,” Pan Bowie nazwał tę deklarację „największym błędem, jaki kiedykolwiek popełniłem.”

.