Dengue jest zakażeniem wirusowym przenoszonym przez komary. Infekcja powoduje chorobę grypopodobną, a czasami rozwija się w potencjalnie śmiertelne powikłanie zwane ciężką dengą. Globalna zapadalność na dengę wzrosła dramatycznie w ostatnich dekadach. Obecnie zagrożona jest około połowa ludności świata. Denga występuje w klimacie tropikalnym i subtropikalnym na całym świecie, głównie na obszarach miejskich i półmiejskich. Nie ma specyficznej metody leczenia dengi lub ciężkiej postaci dengi, ale wczesne wykrycie i dostęp do odpowiedniej opieki medycznej obniża śmiertelność poniżej 1%. Zapobieganie dendze i jej zwalczanie zależy od skutecznych środków kontroli wektorów. Szczepionka przeciwko dendze została dopuszczona przez kilka Krajowych Urzędów Regulacyjnych do stosowania u osób w wieku 9-45 lat żyjących w środowisku endemicznym.

Komar Aedes aegypti jest głównym wektorem dengi. Wirus jest przenoszony na ludzi poprzez ukąszenia zakażonych samic komara. Po inkubacji wirusa przez 4-10 dni, zakażony komar jest zdolny do przenoszenia wirusa przez resztę swojego życia. Zakażeni ludzie objawowi lub bezobjawowi są głównymi nosicielami i multiplikatorami wirusa, służąc jako źródło wirusa dla niezakażonych komarów. Pacjenci, którzy są już zakażeni wirusem dengi, mogą przenosić zakażenie (przez 4-5 dni; maksymalnie 12) za pośrednictwem komarów Aedes po wystąpieniu pierwszych objawów.

Dengę należy podejrzewać, gdy wysokiej gorączce (40°C/104°F) towarzyszą 2 z następujących objawów: silny ból głowy, ból za oczami, bóle mięśni i stawów, nudności, wymioty, obrzęk gruczołów lub wysypka. Objawy utrzymują się zwykle przez 2-7 dni, po okresie inkubacji trwającym 4-10 dni od ukąszenia przez zakażonego komara. Ciężka denga jest potencjalnie śmiertelnym powikłaniem z powodu wycieku osocza, nagromadzenia płynów, zaburzeń oddychania, ciężkiego krwawienia lub upośledzenia narządów.

Nie ma specyficznego leczenia gorączki denga. W przypadku ciężkiej dengi, opieka medyczna sprawowana przez lekarzy i pielęgniarki doświadczonych w zakresie skutków i postępu choroby może uratować życie – zmniejszając śmiertelność z ponad 20% do mniej niż 1%. Utrzymanie odpowiedniej objętości płynów w organizmie pacjenta ma kluczowe znaczenie w opiece nad chorym na ciężką postać dengi.

Główną metodą kontroli lub zapobiegania przenoszeniu wirusa dengi jest zwalczanie komarów-wektorów. Staranne wykrywanie kliniczne i zarządzanie pacjentami z dengą może znacznie zmniejszyć śmiertelność z powodu ciężkiej dengi.

Recent Outbreaks in Africa