Kiedy słyszymy słowo „kanibal,”, pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl wielu ludziom, jest złoczyńca z Milczenia owiec, Hannibal Lecter, seryjny morderca, który zjadał organy swoich ofiar z kieliszkiem wina. Ale podczas gdy Lecter jest postacią fikcyjną, jest on oparty na kilku prawdziwych mordercach, którzy posilali się swoimi ofiarami po zabiciu.

Kanibale zawsze istnieli w całej historii ludzkości, według antropologów: Jako lekarstwo na przeludnienie, środek przetrwania podczas głodu, a nawet sposób radzenia sobie z żalem, prawie każda kultura spożywała istoty ludzkie z jakiegoś powodu w pewnym momencie.

Ale to, co nie jest tak powszechne, to mordercy, którzy zabijają dla sportu, a następnie pożerają swoje ofiary. Spośród około 2000 aktywnych seryjnych morderców w Stanach Zjednoczonych, od pięciu do dziesięciu jest prawdopodobnie również kanibalami, mówi dr Eric Hickey, profesor psychologii sądowej na Walden University.

Kanibale, mówi Hickey, prawie nigdy nie są prawdziwymi psychopatami, którzy mają problemy z nawiązywaniem znaczących relacji z innymi ludźmi. Ogólnie rzecz biorąc, mają tendencję do rozwijania ekstremalnych przywiązań do ludzi i cierpią z powodu potrzeb i niskiej samooceny.

„Kanibale zazwyczaj czują się naprawdę niepewnie i nie mogą mieć normalnych związków”, mówi Hickey. „Jedzenie swoich ofiar daje im poczucie władzy, ponieważ ich ofiary nigdy nie mogą odejść.”

Ponieważ kanibale mogą mieć emocjonalne przywiązanie, śmierć ich ofiar jest zazwyczaj szybka, chcąc oszczędzić drugiej osobie bólu. „Nie są zainteresowani cierpieniem swojej ofiary, jak to było w przypadku Teda Bundy’ego. Nie szukają sadyzmu. Po prostu chcą mieć dostęp do ciała” – mówi Hickey.

Co więcej, kanibalizm jest zazwyczaj aktem seksualnym: „Kiedy mordercy jedzą innych ludzi, odgrywają fantazje na temat związków i intymności” – mówi Hickey. „Zaczynają eksperymentować z fantazjami seksualnymi na temat voyeuryzmu i nekrofilii, a w trakcie fantazjowania badają te zachowania. Zazwyczaj ludzie nie przechodzą od zabijania do jedzenia. Zaczyna się od patrzenia, jak ludzie śpią, potem odurzania ofiar narkotykami, potem chce się być z kimś, kto jest pogrzebany lub nieprzytomny – i to się rozwija.”

Oto sześciu morderców, którzy prześladowali, mordowali i w końcu zjedli swoje ofiary. Uwaga, poniższe treści zawierają niepokojące opisy skrajnej przemocy i przemocy seksualnej. Zalecana jest dyskrecja.

Jeffrey Dahmer
Zbrodnie Dahmera były tak ohydne, że trafiły na pierwsze strony gazet na całym świecie. Przez ponad dekadę Dahmer zwabiał mężczyzn do swojego mieszkania, obiecując im seks lub pieniądze, a następnie odurzał swoje ofiary narkotykami i rozczłonkowywał je. Kiedy policja zrobiła nalot na jego mieszkanie w lipcu 1991 roku, znalazła różne części ciała jego 17 ofiar, takie jak odcięte głowy, ramiona i torsy, przechowywane w jego zamrażarce. Dahmer przyznał się później do zjadania ud, serc i organów wielu swoich ofiar.

Podczas odbywania kary w więzieniu Dahmer podobno modyfikował swoje jedzenie w odcięte kończyny – wraz z „krwią” z keczupu – aby zaszokować innych więźniów. To „szyderstwo” doprowadziło do współwięźnia, Christophera Scarvera, który pobił Dahmera na śmierć w 1994 roku.

Albert Fish
W styczniu 1936 roku Albert Fish został stracony za morderstwo 10-letniej Grace Budd, którą zwabił od rodziców dwa lata wcześniej pod pretekstem pójścia na przyjęcie urodzinowe. Fish zabrał Grace do opuszczonego domu, udusił ją na śmierć i rozczłonkował jej ciało – ale nie poprzestał na tym.

Po zabójstwie Grace, Fish wysłał list do jej pogrążonej w żałobie rodziny, szczegółowo opisując, jak zjadł części jej ciała po śmierci. Kiedy policja dogoniła Fisha, przyznał się do dwóch innych morderstw i powiedział policji, że zjadł również części ciała 4-letniego chłopca o imieniu Billy Gaffney. W liście do swojego adwokata Fish wyznał, że wypił krew Gaffneya i zrobił gulasz z jego organów.

Boone Helm
Urodzony w 1828 roku, Levi Boone Helm spędził swoje nastoletnie lata na podjudzaniu ludzi do bójek i uciekł do Kalifornii na początku lat 20-tych po zamordowaniu swojego kuzyna. W Kalifornii, a później w Oregonie, Helm zaczął rozwijać upodobanie do ludzkiego mięsa, kanibalizując przyjaciela, który zmarł śmiercią samobójczą, a następnie zabijając i zjadając ranczerów i innych uciekinierów, gdy uciekał przed organami ścigania.

Ale Helm twierdzi, że miał moralny obowiązek pozbycia się szczątków swoich ofiar w tak makabryczny sposób. Przed schwytaniem i egzekucją 14 stycznia 1864 roku, Helm wyznał przyjaciołom, że zabił kilku mężczyzn i „był zmuszony żywić się niektórymi z nich.”

Gregory Scott Hale
Przed aresztowaniem 8 czerwca 2014 roku, Gregory Scott Hale z Summitville, Tennessee zamieszczał niepokojące rzeczy na swojej osobistej stronie na Facebooku. Według raportów, Hale rutynowo żartował o zabijaniu, jedzeniu i zakopywaniu ludzi na swoim podwórku.

Ale rozmyślania Hale’a szybko stały się rzeczywistością: Po odebraniu kobiety w lokalnym sklepie monopolowym, Hale przyprowadził ją z powrotem do swojego domu, zamordował ją, a następnie przyznał się później policji, że zjadł część jej ciała.

Gdy funkcjonariusze przeszukali podwórko Hale’a, znaleźli zdekapitowaną głowę, ręce i stopy jego ofiary, 36-letniej Lisy Marie Hyder. Serce ofiary znaleziono później na podwórku sąsiada, gdzie Hale wyrzucił je przed aresztowaniem.

Andriej Czikatiło
Nazywany „Rzeźnikiem z Rostowa” i „Czerwonym Rozpruwaczem”, Andriej Czikatiło był jednym z najbardziej płodnych morderców na Ukrainie, przyznając się do 56 morderstw (choć oskarżony tylko o 53) podczas swojej 12-letniej zbrodni.

Niektórzy eksperci uważają, że Czikatiło, który zaczął zabijać w późnych latach 70-tych, zainteresował się kanibalizmem w młodym wieku. Twierdził, że jego matka opowiadała mu o starszym bracie, który został zabity i poddany kanibalizacji przez ich sąsiadów. Chociaż historia ta nigdy nie została zweryfikowana, pasowałaby do następstw wielkiego ukraińskiego głodu z lat 30-tych, w którym udokumentowano powszechny kanibalizm.

Jako dorosły, Czikatiło zwabiał młode kobiety do lasu, gwałcił je i okaleczał, a następnie zjadał ich organy płciowe, a także usuwał inne części ciała, takie jak nos i oczy. Chikatilo został aresztowany w 1990 roku i stracony za swoje zbrodnie w 1994 roku.

Issei Sagawa
Urodzony w Japonii w 1949 roku, Issei Sagawa doświadczył „kanibalistycznych popędów” w młodym wieku. W wywiadzie dla Vice News, Sagawa opisuje patrzenie na swoje koleżanki z klasy w szkole podstawowej i tęsknotę za zjedzeniem ich ciała, stwierdzając, że miał obsesję na punkcie jedzenia „wysokich, zdrowo wyglądających zachodnich kobiet” z powodu kompleksu niższości.

W wieku 27 lat Sagawa przeniósł się do Paryża, aby studiować na Sorbonie, gdzie później poznał koleżankę z klasy Renee Hartevelt i przekonał ją, aby wróciła do jego mieszkania i przetłumaczyła dla niego poezję. Tam Sagawa zastrzelił i zabił Hartevelt, zgwałcił jej zwłoki i zjadł części jej ciała w ciągu następnych kilku dni.

Sagawa, później nazwany „Paryskim Kanibalem”, został w końcu złapany i deportowany do Japonii, gdzie został umieszczony w zakładzie dla umysłowo chorych, ale ze względu na techniczne aspekty, Sagawa nie mógł być legalnie zatrzymany i został uwolniony. Sagawa pozostaje wolny do dziś i żyje na własną rękę w Kawasaki, w Japonii.

Powiązane tematy:

Życie i podejrzana śmierć Jeffreya Dahmera od lokalnego reportera, który jako pierwszy opisał jego makabryczne zbrodnie

Dlaczego niektórzy seryjni mordercy znęcają się nad zwierzętami w młodym wieku?

Niezawodowe zajęcia seryjnych morderców

„Good Luck Sleeping Tonight”: Seryjni mordercy plagą prawie wszystkich miast

Albert Fish i inni mordercy, którzy zostawili notatki

Przyp. tłum.