Literatura Referencje: Dekstrorotacyjny kwas winowy o konfiguracji levo. Szeroko rozpowszechniony w przyrodzie, zaliczany do kwasów owocowych. Występuje w wielu owocach, w postaci wolnej lub w połączeniu z potasem, wapniem lub magnezem. W starożytności obserwowany jako kwaśna sól potasowa odkładająca się w postaci drobnokrystalicznej skorupy podczas fermentacji soku winogronowego lub tamaryndowego, przez Rzymian nazywany faecula (małe drożdże). Pochodzenie od Tartaru jest średniowieczne, alchemiczne. W nowoczesnych procesach kwaśny winian potasu otrzymywany podczas produkcji wina jest najpierw przekształcany w winian wapnia, który jest następnie hydrolizowany do kwasu winowego i siarczanu wapnia: Metzner, Chem. Eng. Prog. 43, 160 (1947); kilka zmian, np. IT 490221 (1954 do Procedimenti Chimici), C.A. 50, 11607c (1956). Ekstrakcja z miazgi tamaryndowca z wydajnością około 10%: IN 52167 (1955), C.A. 50, 5249g (1956). Synteza przez hydroksylację kwasu maleinowego: Church, Blumberg, Ind. Eng. Chem. 43, 1780 (1951). Praktycznie cały sprzedawany obecnie kwas L-winowy jest produktem ubocznym przemysłu winiarskiego. Monografia: U. Roux, La Grande Industrie des Acides Organiques (Dounod, Paris, 1939). Przykład nowoczesnego procesu: Dabul, US 3114770 (1963 do Orandi & Massera).

.