Bez odważnych czynów i determinacji kobiet, które odegrały niezwykłą rolę w historii praw i równości kobiet, świat byłby znacznie innym miejscem – zwłaszcza świat pracy.

Jedną z tych niesamowitych kobiet, którą powinniśmy uczcić, zbliżając się do Międzynarodowego Dnia Kobiet, jest kobieta, która rozpoczęła jedną z najsłynniejszych kampanii w miejscu pracy.

We wschodnim Londynie, fabryka zapałek Bryant & May zatrudniała ponad 1000 młodych kobiet i dzieci. Cierpiały one z powodu 14-godzinnych zmian, strasznych warunków pracy, kar płacowych i oszpeconych twarzy, a wszystko to za zaledwie kilka szylingów tygodniowo.

Za tak małą płacę, kobiety te musiały zanurzać końce zapałek w paście z białego fosforu i były karane grzywną, jeśli upuściły zapałkę.

Pasta zatruwała pracowników, powodowała topnienie skóry i rozkład kości, a bez operacji organy zawodziły i śmierć była nieunikniona.

Podobnie jak w przypadku innych historii o złym traktowaniu i nieszczęściu klasy robotniczej, był znaczący brak publicznej uwagi lub oburzenia.

Jego okropne warunki, jednak, zostały szczegółowo opisane przez Annie Besant w The Link, gazecie kampanijnej. Jak coraz więcej kobiet opowiedział swoje historie, Bryant & May zwolniony „ringleaders” i kobiety wyszedł z fabryki i ostatecznie poszedł na strajk. Wszystkie 1400 kobiet było na linii pikiety.

Bez żadnej reprezentacji, udały się do Annie Besant po pomoc.

Kobiety maszerowały ulicami zbierając pieniądze dla swoich rodzin, a Annie zabrała kampanię do parlamentu i lobbowała posłów, a także zwiększyła presję poprzez prasę.

Byrant & May zostali w końcu zmuszeni do przeglądu procesów w swoich fabrykach, a niebezpieczna biała pasta do zapałek została zakazana i zastąpiona czerwoną, która działała tak samo i nie zagrażała życiu pracujących kobiet, to jest to, co nadal widzimy replikowane na zapałkach dzisiaj.

Co najważniejsze, firma uznała związek utworzony przez kobiety, a 27 lipca 1888 roku odbyło się inauguracyjne spotkanie Związku Kobiet Producentów Zapałek.

Strajk zapałczarek w 1888 roku i ich osiągnięcia odegrały ogromną rolę w brytyjskiej historii przemysłu, zainspirowały związkowców na całym świecie i zwiększyły reprezentację niewykwalifikowanej siły roboczej, co miało długotrwały wpływ na ruch związkowy.

Nie jest przypadkiem, że zaledwie pięć lat później powstała Partia Pracy jako partia dla ludzi pracy. Należy przypisać zasługi Annie Besant i kobietom, które broniły swoich praw, a czyniąc to zainspirowały partię polityczną, która stanęła w obronie wszystkich ludzi pracy.

W nowoczesnym ruchu związkowym jest tak wiele niesamowitych kobiet, a obraz przeciętnego związkowca nie jest już tak męski, blady i nieświeży jak kiedyś.

Kobiety w ruchu stoją na ramionach kobiet związkowców, takich jak Annie Besant, i pamiętamy, aby budować na ich dziedzictwie w dzisiejszym świecie pracy.

Istnieje ogromna rola dla kobiet do odegrania w przyszłości związków zawodowych i kobiet w pracy.

W sektorach, w których kobiety stanowią coraz większy odsetek siły roboczej, takich jak samozatrudnienie, istnieją wyzwania obejmujące urlopy macierzyńskie, równe płace, emerytury i molestowanie seksualne. Nie znikną one z dnia na dzień.

W szerszym świecie pracy widzimy więcej kobiet w pracy niż kiedykolwiek wcześniej, więcej młodych ludzi w niepewnej sytuacji zawodowej, ludzi coraz częściej zmieniających pracę, karierę i sektory, technologię szybko zmieniającą charakter pracy oraz upadek tradycyjnego przemysłu w niektórych obszarach Wielkiej Brytanii.

W obliczu tych wyzwań ważne jest, aby przyznać, że członkostwo w związkach zawodowych spada, zwłaszcza w sektorze prywatnym. Taki spadek nie jest nieunikniony, a wszyscy związkowcy mają jeszcze wiele do zrobienia, aby związki zawodowe stały się istotne dla wszystkich pracowników w szybko zmieniającej się gospodarce.

Zważywszy, że członkostwo w związkach zawodowych wśród kobiet jest wyższe niż wśród mężczyzn, istnieje dodatkowy obowiązek działania. Kobiety były kluczowe w tworzeniu związków i to one są kluczowe dla przetrwania związków.

Kobiety związkowcy muszą pamiętać o Annie i dziewczynkach z zapałkami. Musimy zapewnić, że pójdziemy w ich ślady i pomożemy wychować kolejne pokolenie wspaniałych kobiet związkowców. Jeśli zrobimy to dobrze, to wierzę, że siostrzana wspólnota może stawić czoła wyzwaniom stojącym przed ruchem związkowym i zapewnić kolejny wiek postępu dla pracujących kobiet.