Jer 51:16 Gdy On wyda swój głos – Jest mnogość wód w niebiosach: „On sprawia, że wznoszą się opary z krańców ziemi; On czyni błyskawice na deszcz; On wyprowadza wiatr ze swoich skarbców.”

Jako pilot linii lotniczych, jestem dobrze zaznajomiony z konstrukcją burzy. Burza buduje się, gdy gorące powietrze unosi się do góry. Gdy burza się rozwija, gorące powietrze zaczyna oddziaływać z zimniejszym powietrzem na dużych wysokościach. Co idzie w górę, musi przyjść w dół! Gorące powietrze unosi się, a zimne opada. Gdy zimniejsze powietrze powyżej schładza gorące powietrze, zimne powietrze opada. Kolumny gorącego unoszącego się powietrza zaczynają oddziaływać z kolumnami zimnego powietrza, które opadają. Z czasem tarcie tych kolumn wznoszących się i opadających mas powietrza powoduje naładowanie powietrza elektrycznością. Następuje błyskawica. Błyskawica następnie produkuje grzmot z powodu ekstremalnego ciepła błyskawicy w połączeniu z szybkością jej ruchu.

Piorun uderza w jednym miejscu, ale jego oślepiające światło i grzmot są widziane i słyszane na mile wokół.

I chociaż w locie unikamy ich z całym pośpiechem, istnieje duchowe znaczenie wiatrów i deszczy.

Wtedy spadają deszcze… i wieją wiatry… wtedy uderzają błyskawice… i następuje grzmot. A kiedy błyskawica uderza, to jest jak Duch Święty przychodzący w mocy!

Jest to, co wydaje się być chaosem podczas burzy; silne wiatry, silne deszcze, a potem zmiana! Wiatry zwiastują nadchodzące objawienie, ziemia zostaje podlana Jego prawdą. Następnie manifestuje się Jego energia, gdy burza ustępuje miejsca zmianie. Niestabilne powietrze ustępuje miejsca stabilnemu powietrzu. Chaos ustępuje miejsca celowi. Religia ustępuje miejsca intymności i prawdzie!

Błyskawica jest jak moc Ducha Świętego objawiająca się natychmiast. Grom staje się jej świadectwem, które następuje.

On jest błyskawicą…. My jesteśmy Jego grzmotem…

Musimy być gotowi, aby zostać gwałtownie przeniesieni z martwej i pozbawionej życia religii! Tak się dzieje, kiedy pojawia się Duch Święty. To, co było, ustępuje miejsca temu, co nowe. Nasze powietrze zostaje przesunięte, nasze grunty zostają nawodnione, a my rzucamy Jego świadectwo w umierający świat!

Job 36:26-33 „Oto Bóg jest wielki, a my Go nie znamy; nie można też odkryć liczby Jego lat. On bowiem czerpie krople wody, które destylują jak deszcz z mgły, które chmury spuszczają i obficie wylewają na człowieka. Zaiste, czy ktoś może pojąć rozprzestrzenianie się chmur, grzmoty z Jego czasz? Spójrz, On rozprasza na nie swoje światło i zakrywa głębiny morskie. Bo przez to On sądzi ludy; daje pokarm w obfitości. On pokrywa swe ręce błyskawicą i rozkazuje jej uderzyć. Jego grom oznajmia to…

.