Piotr Wielki (1672 – 1725) był złym człowiekiem do gniewu. Piotr był postacią, która odmieniła historię Rosji, był większy niż życie, zarówno w przenośni, jak i dosłownie – mierzył 6 stóp i 8 cali, co w dzisiejszych czasach czyniłoby go niezwykle dużym mężczyzną, a w swojej epoce – prawdziwym gigantem. Jest on najbardziej znany z tego, że przejął zacofaną Rosję i wyciągnął ją – często kopiąc i krzycząc – ze średniowiecznej koleiny, w której ją znalazł, i do głównego nurtu kultury europejskiej.

Człowiek, który szedł przez życie pełną parą, Piotr nie wydawał się rozumieć koncepcji półśrodków i umiaru w czymkolwiek, co robił. To rozciągało się na jego urazy i mściwość, którą Piotr doprowadzał do skrajności, tak jak wszystko inne w swoim życiu. Ilustrującym tego przykładem było potraktowanie przez Piotra Willema Monsa, o którym krążyły pogłoski, że był kochankiem jego żony. Cesarz kazał ściąć Monsa, a następnie podobno kazał marynować głowę w alkoholu i umieścić ją w sypialni żony.

Peter, Catherine, and the Mons Family

Peter po raz pierwszy zetknął się z rodziną Monsów w 1691 roku, podczas jednej ze swoich częstych wizyt w moskiewskiej Dzielnicy Niemieckiej. Poznał tam Annę Mons, córkę holenderskiego handlarza winem, i mocno się w niej zakochał. Anna została wieloletnią kochanką Piotra, a majątek jej rodziny wzrósł, gdyż z pospólstwa awansowali do rosyjskiej elity. Jej siostra Matryona została wydana za generała majora i gubernatora Rygi, podczas gdy jej młodszy brat, Willem Mons, został w końcu osobistym sekretarzem przyszłej żony Piotra, Katarzyny I.

Przez pewien czas, zwłaszcza po tym, jak Piotr zraził się do swojej ówczesnej żony, Eudoksji Łopuchiny, wydawało się, że Anna poślubi Piotra i zostanie kolejną rosyjską cesarzową. Anna została quasi oficjalną królewską kochanką cesarza, a on obsypał ją prezentami i posiadłościami, w tym 295 farmami i moskiewską rezydencją. Jednak po dwunastu latach Piotr zaczął tracić zainteresowanie Anną. Próbowała więc rozbudzić jego uczucia poprzez wywołanie zazdrości i zaczęła flirtować z pruskim ambasadorem.

To się nie sprawdziło, gdy ambasador, nieświadomy swojego statusu rekwizytu w machinacjach Anny, zaproponował małżeństwo. Piotr, zamiast na nowo odkryć swoje uczucia do Anny, wpadł w szał. Skonfiskował majątek, który jej podarował, i umieścił ją w areszcie domowym, wraz z matką, siostrą i dziesiątkami przyjaciół. Piotr w końcu ustąpił, uwolnił Annę i tych, których aresztował razem z nią, i pozwolił swojej byłej kochance poślubić pruskiego męża.

W międzyczasie Piotr zakochał się w innej prostytutce, polsko-litewskiej służącej i córce chłopa, grabarza, rękodzielnika lub zbiegłego chłopa, w zależności od źródeł. Niezależnie od tego, czym zajmował się jej ojciec, Piotr poślubił ją w 1707 roku i uczynił swoją cesarzową, Katarzyną I. Tymczasem siostra Anny Mons, Matryona, nie traciła czasu po zwolnieniu z aresztu domowego, by zbliżyć się do nowej cesarzowej i już wkrótce stała się powierniczką Katarzyny i jedną z jej najlepszych przyjaciółek. Trzecie z rodzeństwa Monsów, Willem Mons (1688-1724), walczył za Piotra w bitwie pod Połtawą w 1709 roku i nie ucierpiał zbytnio z powodu upadku siostry swego starszego brata jako kochanki Piotra. Gdy jego druga siostra, Matryona, przedstawiła go nowej cesarzowej, Willem wywarł na Katarzynie dobre wrażenie, a dzięki jej poparciu awansował i objął zarząd nad wieloma posiadłościami Piotra. Został też osobistym sekretarzem Katarzyny i zaczął jej towarzyszyć w podróżach zagranicznych. Jego szybki wzrost wzbudził zazdrość wielu rosyjskich elit.

.