Mój ojciec próbował nauczyć mnie pływania, wrzucając siedmioletniego mnie do mętnego stawu na wsi z dwumetrowego gzymsu. Przed wrzuceniem mnie do stawu wrzucił rurkę do pływania, która była przywiązana do jakiejś poręczy i kazał mi do niej dopłynąć.

Nawet wtedy nie był zadowolony ze swojego spartańskiego treningu. Jak tylko zostałem wrzucony do wody (tak, dosłownie podniesiony i wrzucony), zaczął zwijać rurę pływacką z dala ode mnie, gdy tylko się zbliżałem, nie mówiąc mi o tym, w nadziei, że popłynę dalej.

Skończyło się na tym, że połknąłem rybią kupę i zobaczyłem węgorza, który prześlizgnął się obok mnie, gdy gorączkowo miotałem się dookoła.

The Swimming Trip

Od tego czasu nie pływałem ponownie, i miałem opóźnioną eksplozję emocji w wieku jedenastu lat, kiedy dzieci przyjaciela mojego taty były w odwiedzinach, a on zaplanował wycieczkę pływacką.

Odmówiłem, a on nie chciał przyjąć odmowy. O człowieku, przeklinałem mojego tatę najgorszym słownictwem, jakie mogłem wydobyć w wieku jedenastu lat i dosłownie walczyłem z moim tatą.

Skończyło się na tym, że zabarykadowałem się w drzwiach mojego pokoju i waliłem w nie wszystkim, co miałem. Nawet nie wiedziałam, że takie emocje we mnie istnieją.

Learning to „Swim” on My Own

Kolejny raz poszłam popływać, kiedy przeniosłam się do nowej szkoły średniej i zapisałam się do klasy gimnastycznej w wieku 16 lat, gdzie mieliśmy obowiązkowe lekcje pływania. Byłem chudy i byłem jedynym w klasie, który nie umiał pływać.

Nauczyciel klasy nie bardzo się tym przejmował, ponieważ była to klasa gimnastyczna w publicznej szkole średniej, więc skończyło się na tym, że zostałem w kącie.

W końcu nauczyłem się sam, jak „pływać” wokół basenu, ale nadal nie mogłem unosić się na wodzie lub chodzić w wodzie prawidłowo. Nauczyciel nie pozwolił mi pływać na głęboką wodę, bo nie umiałam chodzić po wodzie.

Więc zapytałam, czy ktoś mógłby mnie nauczyć, ale dostałam tylko „po prostu ćwicz na płyciźnie.”

Miałam tak mało tkanki tłuszczowej, że jedynym sposobem na utrzymanie się na powierzchni było wstrzymanie oddechu, a ja tonęłam jak tylko wydychałam. Nigdy nie dowiedziałem się, czy był to problem techniczny, czy po prostu bycie zbyt gęstym.

Klasa pływania trwała tylko dwa tygodnie, ale faktycznie cieszyłem się uczuciem bycia w basenie. To było w tym samym czasie, że zacząłem uczyć się medytować.

Medytowanie pod wodą i kopanie delfinów

Kiedy sprawdziłem lokalny basen sam, zdolność do zatopienia się tak łatwo doprowadziła mnie do odkrycia medytowania pod wodą – co było naprawdę miłe.

Brałem głęboki oddech nad wodą, powoli wydychałem i tonę, trzymałem przez 40 sekund i powoli wyskakiwałem z powrotem – i powtarzałem.

W końcu, stałem się jeszcze bardziej wygodny będąc w wodzie i jakoś odkryłem, że pomimo tego, że nie byłem w stanie pływać prawidłowo, byłem naprawdę dobry w podwodnym kopnięciu delfina, mimo że nawet nie wiedziałem, że to coś takiego.

Podwodna medytacja bardzo pomogła mi w wstrzymaniu oddechu i udało mi się wykonać delfinowe kopnięcie wzdłuż basenu olimpijskiego w jednym oddechu, i czułam się świetnie przez całą drogę.

To również wynikło z tego, że ratownik wystraszył się kiedyś, że ciągle tonę podczas medytacji.

Myślenie końcowe

Prawdopodobnie nigdy nie będę w stanie być przyzwoitym pływakiem, ale nadal znalazłem swój sposób na cieszenie się wodą.

Podsumowując, byłem i nadal jestem kiepski w pływaniu z powodu predyspozycji do tonięcia, będąc wychowywanym przez spartańskiego ojca. Mimo to lubiłem pływać.

Komentarze Christophe’a

Poniżej kilka myśli na temat historii nevergonagiveyouup i dlaczego uważam ją za tak fascynującą.

Perspektywa osoby bojącej się wody

Dla kogoś, kto nie boi się wody, może być trudno identyfikować się z kimś, kto ma ten strach.

Nie dotknięta osoba szybko odrzuca takie lęki jako irracjonalne i może myśleć, że mogą one być po prostu kontrolowane przez siłę woli.

Jednakże tak nie jest. Strach przed wodą, który jest ściśle związany ze strachem przed utonięciem, jest napędzany przez nasz instynkt przetrwania i może łatwo obezwładnić nasze emocje.

Eksperyment z wycieczką pływacką zaplanowaną przez ojca nevergonagiveyouup’a dobrze to ilustruje, ponieważ nevergonagiveyouup dostaje doświadczenie emocji, o których nie wiedział, że w nim istnieją.

Przyczyny strachu przed wodą

Historia ta ilustruje również jedną z przyczyn prowadzących do strachu przed wodą.

Nevergonagiveyouup’s well-meaning father tries to teach him how to swim at a young age.

But his father’s approach is wholly inadequate, as he dosally throws the young boy in the water without any preparation whatsoever.

Całkiem zrozumiałe, jest to przerażające doświadczenie, które kończy się traumatyzacją młodego chłopca, zamiast nauczyć go pływać.

To złe doświadczenie ma trwały efekt i wyzwala gwałtowne emocje, które wykluczają wszelkie rekreacyjne zajęcia w wodzie przez wiele lat.

Niestety, nie jest rzadkością dla ludzi, którzy zostali poddani złemu podejściu do nauki pływania, aby rozwinąć strach przed wodą.

Poznanie i zaufanie do wody

Na szczęście, nevergonagiveyouup jest odważny i nie poddaje się.

Jako nastolatek, wykorzystuje fakt, że jest pozostawiony samemu sobie podczas lekcji pływania, aby nauczyć się podstaw pływania samemu w płytkiej części basenu.

Potem, stosując techniki medytacyjne, pozwalając sobie zatonąć na dnie, a następnie wskakując z powrotem, uczy się relaksować i ufać wodzie, co jest bardzo przyjemne.

Jako uwaga poboczna, powód, dla którego ratownik wpadł w panikę, gdy nevergonagiveyouup pozwolił sobie zatonąć w wodzie, wstrzymując oddech, jest wyjaśniony w niebezpieczeństwach pływania pod wodą.

W końcu odkrywa, że jest dobry w podwodnym kopnięciu delfina i jest w stanie czuć się swobodnie pływając w poprzek basenu.

Bardzo podoba mi się sposób, w jaki nevergonagiveyouup pokonał swój strach przed wodą i nauczył się pływać. Stopniowo przyzwyczaił się do wody w basenie, następnie nauczył się ufać wodzie i w tym procesie nabył kilka podstawowych umiejętności pływania.

Nawiasem mówiąc, proponujemy podobne podejście dla ludzi, aby pokonać ich strach przed wodą. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, zajrzyj do naszego artykułu o pokonywaniu strachu przed wodą.

Bad at Swimming Forever?

W swoich końcowych przemyśleniach nevergonagiveyouup stwierdza, że chociaż nauczył się cieszyć przebywaniem w wodzie, najprawdopodobniej nigdy nie będzie dobry w pływaniu, ponieważ jest chudy i łatwo tonie.

Jednakże nie jestem przekonany, że nie może się poprawić, ponieważ elita męskich pływaków ma około 10-12% tkanki tłuszczowej, co jest dość niskie, a co za tym idzie, niekoniecznie pływają tak dobrze, ale pływają bardzo dobrze.

Podsumowanie

Jeśli masz lęk przed wodą, historia nevergonagiveyouup pokazuje nam, że nie musi być on ostateczny i że możliwe jest pozbycie się tego lęku przy odpowiednim podejściu.

Powiązane strony

Mogą Cię również zainteresować następujące artykuły, które dotyczą podstawowych technik pływania:

.