Assignment to termin prawny, w którym osoba fizyczna, „cedent”, przenosi prawa, własność lub inne korzyści na inną osobę, znaną jako „cesjonariusz”. Koncepcja ta jest używana zarówno w prawie kontraktowym, jak i majątkowym. Termin ten może odnosić się do aktu przeniesienia lub praw/własności/korzyści, które są przenoszone.

Prawo umów

W ramach prawa umów, cesja umowy jest zarówno: (1) cesją praw; i (2) przekazaniem obowiązków, w braku dowodów, że jest inaczej. Na przykład, jeśli A zawarł umowę z B na nauczanie B gry na gitarze za 50 dolarów, A może scedować tę umowę na C. Oznacza to, że ta cesja jest zarówno: (1) cesją praw A wynikających z umowy do kwoty 50 dolarów; oraz (2) delegacją obowiązku A do nauczania gry na gitarze na rzecz C. W tym przykładzie A jest zarówno „cedentem”, jak i „delegee”, który deleguje obowiązki na innego (C), C jest znany jako „obligor”, który musi wykonać obowiązki wobec cesjonariusza, a B jest „cesjonariuszem”, który jest winien obowiązki i jest odpowiedzialny wobec „obligora”.

(1) Cesja praw/obowiązków w ramach prawa kontraktowego

Istnieje kilka godnych uwagi zasad dotyczących cesji w ramach prawa kontraktowego. Po pierwsze, jeśli osoba nie zabezpieczyła jeszcze kontraktu na wykonywanie obowiązków na rzecz innej osoby, nie może ona scedować swojego przyszłego prawa na cesjonariusza. To znaczy, jeśli A nie zawarł jeszcze umowy z B na uczenie B gry na gitarze, A nie może przenieść swoich praw na C. Po drugie, prawa nie mogą być przeniesione, jeśli w istotny sposób zmieniają obowiązek i prawa zobowiązanego. Po trzecie, dłużnik może pozwać cesjonariusza bezpośrednio, jeśli ten mu nie zapłaci. Podążając za poprzednim przykładem, oznacza to, że C (dłużnik) może pozwać B (cesjonariusza), jeśli C uczy B gry na gitarze, ale B nie płaci C 50$ w zamian.

(2) Delegacja obowiązków

Jeśli przyrzeczone świadczenie wymaga rzadkiego geniuszu lub umiejętności, wtedy spadkobierca nie może delegować go na dłużnika. Można je przekazać tylko wtedy, gdy przyrzeczone świadczenie jest bardziej powszechne. Ponadto, dłużnik może pozwać, jeśli cesjonariusz nie wykona zobowiązania. Jednakże cesjonariusz jest odpowiedzialny w drugiej kolejności, chyba że nastąpiło wyraźne zwolnienie cesjonariusza. To znaczy, jeśli B chce, aby C uczył gry na gitarze, ale C odmawia, wtedy B może pozwać C. Jeśli C nadal odmawia wykonania, wtedy B może zmusić A do wypełnienia obowiązków w ramach odpowiedzialności wtórnej.

Na koniec, pokrewną koncepcją jest nowacja, która jest wtedy, gdy nowy dłużnik zastępuje i zwalnia starego dłużnika. Jeżeli nowacja ma miejsce, wówczas obowiązki pierwotnego dłużnika zostają zniesione. Nowacja wymaga jednak zgody pierwotnego dłużnika.

Prawo własności

W ramach prawa własności, cesja zazwyczaj pojawia się w sytuacjach właściciel-najemca. Na przykład, A może wynajmować od właściciela B, ale chce, aby inna strona (C) przejęła nieruchomość. W tym scenariuszu A może mieć do wyboru cesję lub podnajem nieruchomości na rzecz C. W przypadku cesji A przekazałby C całe saldo okresu najmu, bez prawa powrotu do kogokolwiek, podczas gdy w przypadku podnajmu A przekazałby C ograniczony okres pozostałego okresu najmu. Co istotne, w przypadku cesji C miałby podmiotowość majątkową z wynajmującym, podczas gdy w przypadku podnajmu C nie miałby takiej podmiotowości.