Główne wyzwania diagnostyki i leczenia nowotworów są dlatego, że objawy kilku nowotworów, w tym w przypadku raka piersi są łatwo ignorowane, lub błędnie przypisywane innym dolegliwościom. Broń do ataku na te nowotwory można znaleźć w monitorowaniu nieprawidłowości lub zmian w funkcjach receptorów. Predykcyjne oznaczenia biomarkerów wydają się być złotym standardem dla współczesnych interwencji terapeutycznych, ponieważ umożliwiają wgląd w środowisko molekularne i pozwalają na ilościowe oznaczanie interesujących nas gatunków. Receptor estrogenowy (ER) nie jest wyjątkiem od tej koncepcji, ponieważ obserwacja aktywności tego receptora pozwala na wgląd we wzrost i proliferację oraz umożliwia różnicowanie pomiędzy różnymi środowiskami międzykomórkowymi. Złożone reakcje biochemiczne wykazywane przez receptor estrogenowy są niezbędne do pośredniczenia w interakcjach komórkowych w odpowiedzi na różne czynniki zmieniające komórki, w tym ligandy, kofaktory i inne kompleksy symulacyjne.
Monitoring Tumor Development with the Estrogen Receptor TestEdit
Receptor estrogenowy jest głównym regulatorem funkcji komórkowych, w tym wzrostu komórek, proliferacji i może służyć jako środek różnicowania międzykomórkowego. Monitorowanie aktywności ER poprzez ERT jest konieczne, ponieważ odgrywa on istotną rolę w prawidłowym rozwoju i funkcji piersi, jak również w sytuacjach nowotworowych. Dokładne pomiary aktywności ER mają kluczowe znaczenie w leczeniu i monitorowaniu progresji raka piersi, ponieważ ER może służyć jako orientacyjny biomarker, będący potencjalnym predyktorem odpowiedzi klinicznej pacjentki na leczenie przeciwnowotworowe. Udowodniono, że u chorych na raka piersi, u których występuje ER-dodatni status, istnieje największe prawdopodobieństwo odpowiedzi na leczenie nowotworu poprzez terapię endokrynologiczną. Pomiar aktywności ER jest niezbędny w opiece nad pacjentkami z rakiem piersi, ponieważ badanie receptora estrogenowego pozwala na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących przyszłych najlepszych metod leczenia pacjentów z rakiem.
Badanie receptora estrogenowego w raku nabłonka sutkaEdit
W około 70% zdiagnozowanych przypadków raka piersi, aktywność ER jest nadmiernie wyrażona. Rosnąca ekspozycja nabłonka sutka na estrogeny jest związana z ryzykiem zachorowania na raka piersi, ponieważ wiązanie estrogenów z HER2 (receptor komórek nowotworowych sutka) w komórkach sutka powoduje wzrost podziału i syntezy komórek. To ostatecznie prowadzi do zwiększenia ryzyka wystąpienia błędów replikacji, a zaburzenia normalnych procesów komórkowych skutkują błędami w apoptozie, proliferacji komórkowej lub naprawie DNA.
Proponowano ERT jako predyktor poziomu sukcesu stosowania terapii endokrynologicznej w leczeniu nowotworów. Wiele z terapii endokrynologicznych w leczeniu raka piersi obejmuje stosowanie selektywnych modulatorów receptora estrogenowego (SERMs). SERMs, na przykład lek tamoksyfen, są antagonistami ER w tkance piersi. Są one wykorzystywane w określaniu wrażliwości zmian raka piersi na tamoksyfen. Pacjentki, których guzy są ER-dodatnie, prawdopodobnie dobrze zareagują na te terapie endokrynologiczne.