Stosujemy Russia Longitudinal Monitoring Survey-Higher School of Economics (RLMS-HSE), badanie 6,000 osób, oraz strategię estymacji difference-in-differences do zbadania wpływu oblężenia moskiewskiego teatru w 2002 roku na poziom samo-relacjonowanych oczekiwań dotyczących życia w przyszłości populacji rosyjskiej. Podłużny charakter danych pozwala nam badać zarówno krótko-, jak i długoterminowe skutki terroryzmu dla tej populacji, jak również przyczynić się do ograniczonej liczby quasi-eksperymentalnych badań w tym obszarze. Skupiając się na oczekiwaniach dotyczących życia w przyszłości, poszerzamy nasze zrozumienie społecznych konsekwencji terroryzmu. Kontrolując szereg zmiennych socjodemograficznych, w tym samoocenę względnego dochodu, nasze ustalenia sugerują, że wpływ terroryzmu na dobrobyt jest złożony, a efekt netto incydentu terrorystycznego na dobrobyt niekoniecznie musi być negatywny. Można to wyjaśnić, przynajmniej częściowo, za pomocą teorii wzrostu pourazowego – teorii, która odnosi się do pozytywnych zmian psychologicznych doświadczanych w wyniku przeciwności losu, przy czym incydenty terrorystyczne nieumyślnie promują bardziej znaczące relacje interpersonalne, nowe spojrzenie na siebie i nowe spojrzenie na świat. Nie sugeruje to, że terroryzm jest zjawiskiem pozytywnym, ale raczej, że jednostki są przez całe życie plastyczne, co czyni je zdolnymi do odradzania się po przeciwnościach losu. Jest więc mało prawdopodobne, by główne cele terrorystów zostały w pełni osiągnięte. Mamy nadzieję, że nasze badania pozwolą na opracowanie bardziej wyrafinowanej polityki, której celem będzie wspieranie rozwoju pourazowego przy jednoczesnej próbie zminimalizowania zespołu stresu pourazowego. Może to obejmować współpracę ze środowiskiem psychologicznym w celu opracowania polityki i programów, które będą skierowane do tych grup społecznych, które są najbardziej narażone i dla tych grup opracują strategie w celu zwiększenia ich odporności psychicznej po wydarzeniu terrorystycznym (lub innym traumatycznym).