Podsumowanie

Każde miasto otoczone jest ziemią uprawną, a każdy członek każdego miasta spędza okazjonalne dwuletnie staże na wsi, wykonując prace rolnicze. Miasta nie starają się rozszerzać swoich granic; myślą o otaczających je terenach jak o ziemi do uprawy, a nie jak o posiadłościach, które należy posiadać. Kiedy jedno miasto ma nadwyżki rolne, eksportuje je bez opłat do swoich sąsiadów. Ci sąsiedzi robią to samo w zamian. Kiedy nadchodzi czas zbiorów, z miasta wysyłani są dodatkowi mężczyźni do pomocy. Zbiory zajmują zazwyczaj niewiele więcej niż jeden dzień.

Miasta różnią się od siebie tylko tymi różnicami, które wynikają z położenia geograficznego i topografii. Hythloday opisuje je wszystkie opisując jedno z nich, wybierając na swój temat stolicę, Amaurot. Amaurot rozciąga się wzdłuż pływowej rzeki, która jest mostkowana tylko w najdalszym punkcie od morza, dzięki czemu statki mogą dostać się do wszystkich miejskich nabrzeży. Przez miasto przepływa drugi strumień słodkiej wody. Źródło tego strumienia jest zamknięte w obrębie murów miejskich, tak że miasto nigdy nie będzie pozbawione źródła wody pitnej.

Miasto jest otoczone grubym murem. Jego ulice są racjonalnie rozplanowane, aby umożliwić swobodny przepływ ruchu. Budynki są dobrze utrzymane. Każdy dom ma drzwi wejściowe, które wychodzą na ulicę i drzwi tylne, które wychodzą na ogród. Żadne drzwi nie mogą być zamknięte na klucz, nie ma przestrzeni prywatnej. Domy są dobrze zbudowane, trzypiętrowe, z fasadami z cegły lub krzemienia.

Gospodarstwa domowe podzielone są na grupy po trzydzieści osób, a każda z tych grup co roku wybiera zarządcę, zwanego filarchem. Co dziesiąty filar działa pod zwierzchnictwem wyższego urzędnika, zwanego starszym filarem. Starsi filarchowie spotykają się w komitecie pod przewodnictwem naczelnika. Pod groźbą śmierci nikt nie może dyskutować o sprawach państwowych poza komitetem, tak aby nikt nie mógł spiskować przeciwko rządowi i ustanowić tyrańskie rządy. Działają zgodnie z zasadą, że żadna sprawa wniesiona do komitetu nie może być rozstrzygnięta do następnego dnia, aby wyeliminować możliwość zbyt pochopnego działania.

Komentarz

Komunalna metoda pracy w rolnictwie była rewolucyjną ideą dla swoich czasów z wielu powodów. W Anglii i Europie praca na roli była zajęciem ubogich, pogardzanym przez tych, którzy posiadali jakiekolwiek bogactwo lub stanowisko. W Utopii te różnice klasowe zostają przełamane, praca na roli staje się niezbędnym elementem życia, a piętno tej pracy zostaje usunięte. Zdanie stwierdzające, że Utopianie myślą o ziemi jako o czymś, co należy uprawiać, a nie posiadać, jest oczywistym nawiązaniem do ruchu wyodrębniania, który Hythloday zaatakował w Księdze 1. Ruch wyłączeń w Wielkiej Brytanii przekształcił rynek wełny i rolnictwa w oligopol, który jednocześnie podniósł ceny i pozbawił drobnych posiadaczy ziemskich środków do życia. Rolnictwo utopijne nie działa w oparciu o żaden system rynkowy. Zamiast sprzedawać swoje nadwyżki, miasto swobodnie je rozdaje. Jak widać w polityce rolnej, struktury ekonomiczne rynków i pieniądza po prostu nie istnieją w Utopii. More już wcześniej twierdził, że bez konkurencji inspirowanej przez rynek utopijna produktywność nie dorówna tej z gospodarki rynkowej. Odpowiedź Hythloday’a będzie widoczna później w jego opisie Utopii.

Amaurot jest rozplanowany podobnie jak Londyn. Rzeka pływowa Amaurot znajduje swoje następstwo w Tamizie, a obie rzeki są przecinane mostami w najdalszym możliwym punkcie od morza, aby zapewnić jak największą liczbę dostępnych nabrzeży. Thomas More z pewnością zdawał sobie sprawę z podobieństwa Amaurot do Londynu i bez wątpienia stworzył to podobieństwo celowo. Tworząc Amaurot jako podobieństwo do Londynu, to prawie tak, jakby chciał, aby te dwa miejsca były porównywane w umyśle czytelnika. Należy zauważyć, że opisy budynków utopijnych miast, jakie przedstawił Hythloday, nie były dalekie od miast Flandrii, gdzie Thomas More napisał i osadził część książki. Podróżujący do tych miast byli często zdumieni ich czystością i jakością budynków. Jest to interesujący fakt, ponieważ sugeruje możliwość, że niektóre aspekty ideału mogą być osiągnięte w ułomnym świecie, że być może More ma rację w swoim sporze z Hythlodayem.