Jeśli jesteś fanem Led Zeppelin, sama muzyka może ci wystarczyć. A kiedy mówisz o zespole z takimi utworami jak „Whole Lotta Love” i „When the Levee Breaks” na koncie, nie możesz się kłócić z tym podejściem.

Jednakże, kiedy zespół ma tyle legend wokół siebie, widzisz dlaczego fani mogą przenieść swoją miłość do Zeppelinów na inny poziom. To może obejmować czytanie opowieści o Zep w trasie, zagłębianie się w pracę Jimmy’ego Page’a w Yarbirds, lub poznawanie podejścia Page’a do produkcji zespołu.

Po drodze możesz zacząć zastanawiać się nad charakterystyczną dla Page’a gitarą Gibson double-neck. Dla krytyków, ten instrument może symbolizować nadmiar (być może czystą bombastyczność) hard rocka lat 70-tych. Dla fanów Zepów, może on po prostu przypominać o występach zespołu na żywo.

Pewnie, Page nie zaczął grać na swojej podwójnej szyjce, ponieważ wyglądała fajnie lub reprezentowała „więcej”, z czego Zep stali się znani. Page dostał swoją niestandardową czerwoną podwójną szyjkę, ponieważ potrzebował jej do wykonania „Stairway to Heaven”.”

Jimmy Page nie mógł wykonać 'Stairway to Heaven’ na żywo na swoich starych gitarach

RELATED: 'When the Levee Breaks’: How Jimmy Page Recorded John Bonham’s Epic Drum Part

Dzięki Led Zeppelin IV (1971), Page i jego koledzy z zespołu stworzyli definitywny album hard-rockowy. Rozpoczął się od wybuchowego bluesa „Black Dog”, kontynuował „Rock and Roll” i zbliżył się do eteryczności w „The Battle of Evermore”. Ale oni dopiero się rozgrzewali.

Przed końcem strony pierwszej słuchacze otrzymali również „Stairway to Heaven”, który pozostaje najbardziej ikonicznym hymnem gatunku. W tym utworze Page grał zarówno na 6-strunowej i 12-strunowej gitarze akustycznej, jak i na elektrycznym modelu, którego użył do solówki w „Stairway”.

Podczas gdy była to standardowa procedura operacyjna w studio, Page nie mógł przełączać się pomiędzy trzema gitarami podczas występu na żywo. (Pamiętaj, że Zep to nie byli The Beatles, którzy zrezygnowali z koncertowania do czasu, gdy ich muzyka stała się bardziej złożona.)

„Podwójna szyjka była tam jako konieczność”, powiedział Page w 2014 roku Teleramie. „Pomyślałem, że jedynym sposobem, aby zreplikować to poprawnie, aby oddać mu jakąkolwiek sprawiedliwość, było zdobycie gitary, która da ci 12 strun na jednej szyjce, sześć strun na drugiej. Więc dostałem podwójną szyjkę w wyniku nagrywania 'Stairway to Heaven.'”

Page przyznał, że podwójna szyjka to 'imponujący instrument’

Gdy Gibson produkował gitary z podwójną szyjką od końca lat 50-tych, zaprzestał produkcji w czasie, gdy Zep nagrywali „Stairway”. Page zamówił więc niestandardowy model EDS-1275 do występów na żywo. Oczywiście, będąc wielkim showmanem, jakim był Page, wiedział, że double-neck oferuje więcej niż tylko brzmienie.

„To imponujący instrument,” powiedział Teleramie z uśmiechem. „Wygląda świetnie. To seksowna kobieta z dwoma szyjkami”. Po obejrzeniu Page’a thrashującego i stylowego ze swoim Gibsonem z podwójną szyjką, wygląda na to, że kolega z zespołu John Paul Jones zdecydował, że też potrzebuje upgrade’u.

Pewnego razu w tym okresie (circa ’71), Jones dostał własną gitarę custom multi-neck. W jego przypadku, Jones miał 6-strunową, 12-strunową i mandolinę na tym samym korpusie. (Jeśli trzymasz w domu wynik, tak, to jest potrójna szyjka.)

Od czasu Led Zeppelin III, Jones musiał również często zmieniać gitary. (Zep zaczęli wtedy grać akustyczny mini-set podczas występów na żywo.) A ponieważ „duża” była jedyną drogą do celu w tym zespole, potrójna szyjka musiała wydawać się oczywistym wyborem.

RELATED: Jak inżynier Jimiego Hendrixa zareagował na usłyszenie Led Zeppelin po raz pierwszy

.