Freddy Got Fingered jest powszechnie uważany za jeden z najgorszych filmów w historii. Roger Ebert powiedział, że „nie skrobie dna beczki… Ten film nie zasługuje na to, by wymieniać go w tym samym zdaniu z beczkami”. Leonard Maltin nazwał go „dzieckiem z plakatu dla wszystkiego, co złe w komedii filmowej”. Krytyk filmowy CNN Paul Clinton powiedział, że był to „po prostu najgorszy film, jaki kiedykolwiek został wypuszczony przez duże studio w historii Hollywood.” The Toronto Star dosłownie dał mu negatywną jedną gwiazdkę na pięć.

Było trochę sprzeciwu w czasie – przede wszystkim od AO Scotta, który napisał, że „komiczne serce filmu składa się z serii nieopisanie zapętlonych, misternie wymyślonych wydarzeń, które są jednocześnie rygorystyczne i chaotyczne, idiotyczne i błyskotliwe” – i od tego czasu, w tym jarząca retrospektywa Nathana Rabina w The AV Club. Ale to musi jeszcze osiągnąć masę krytyczną kultowego następstwa, aby uzyskać cięcie reżysera wydany, więc jestem tutaj, aby zrobić swoją część.

Freddy Got Fingered jest arcydziełem.

Tom Green jest komikiem, który przez krótki blip w późnych latach dziewięćdziesiątych do początku 2000s, był rodzajem wielkiej sprawy. Miał show na MTV o nazwie Tom Green Show („to jest The Tom Green Show, to nie jest The Green Tom Show, to jest mój ulubiony show, bo to jest mój show”), który był na tyle popularny wśród młodzieży, że pozwolili mu zrobić film. „Proponowano mi te inne filmy. Nie bardzo chciałem je robić, ale widziałem możliwość zrobienia tego filmu” – powiedział Green. Więc współtworzył Freddy Got Fingered ze swoim przyjacielem Derekiem Harvie, a następnie wyreżyserował i zagrał w nim główną rolę.

Gra Gorda, dwudziestoośmioletniego aspirującego animatora. Niewiele mogę dać jako opis fabuły, ponieważ jeśli widzieliście jakikolwiek film, wypełnicie puste miejsca tam, gdzie nie powinniście: jeśli napiszę, że Freddy Got Fingered rozpoczyna się przeprowadzką Gorda do Los Angeles, by realizować swoje marzenie o byciu animatorem, wyobrazicie sobie, że będzie miał kształt filmu typu „wyjeżdża do Los Angeles, by realizować swoje marzenie”. Ale Gord wraca z LA w ciągu pierwszych piętnastu minut. Gdybym ci powiedział, że Gord fałszywie oskarża swojego ojca (Rip Torn) o molestowanie swojego brata Freddy’ego, mógłbyś sobie wyobrazić, że to czarna jak smoła komedia o niewiarygodnych konsekwencjach tego kłamstwa. Ale to się po prostu dzieje. Gdybym ci powiedział, że Gord zaczyna chodzić z dziewczyną na wózku inwalidzkim, a później musi ją odzyskać, mógłbyś pomyśleć, że to romans, a nawet, że uczy się lekcji o niepełnosprawności lub coś, ale gdybym ci powiedział, że głównym elementem fabuły jest to, że ona wysiada na posiadanie jej nogi bambusowym kijem, możesz nie być taki pewien. Ona jest również, dla zapisu, naukowiec amator rakiet, który marzy o zrobieniu wózka inwalidzkiego napędzanego rakietą.

Jeśli film jest o czymś, to jest o Gord chcąc odnieść sukces w animacji, więc jego tata będzie z niego dumny. Jedna z pierwszych scen w filmie – gdzie Gord deskorolki z domu rodziców, aby spotkać się z rodzicami na dworcu autobusowym, a następnie idzie do autobusu z biletem jego rodzice kupili go, aż ujawniają, że kupili mu samochód – przezabawnie podkreśla to, kiedy Gord i jego tata po prostu powiedzieć słowo „dumny” tam i z powrotem do siebie na trochę. Subplot jest o nim coraz razem z Betty, dziewczyna w wózku inwalidzkim. To jest, na pierwszy rzut oka, 1990s Farrelly Brothers film, lub jeden z ich bardziej słabo wykonane imitatorów: historia obiboków, który kończy się z coraz dziewczynę i sen przeplatane dużych komediowych setpieces, mieszanie gross-out komedii i słodkie sentymentality.

Ale Freddy Got Fingered jest również jednym z najdziwniejszych rzeczy, jakie kiedykolwiek zobaczysz. Oglądając go, jak napisał Nathan Rabin, jest się „świadkiem pojawienia się olśniewająco oryginalnego głosu komicznego”. To rodzaj filmu, w który nie możesz uwierzyć, że go oglądasz, nie możesz uwierzyć, że w ogóle powstał: W pewnym momencie Gord dostrzega z drogi wyprostowanego konia w stadninie i zatrzymuje się, krzycząc, by móc go sobie zwalić. Rozcina kozła i nosi jego skórę. Przykleja pępowinę do swojego pępka („Czy ty, uh, nigdy nie miałeś tego… usuniętego?”). Robi to:

Są oznaki ingerencji studia, w nieuniknionej panice uświadomienia sobie, na co wydali swoje pieniądze. Dokonano poprawek, aby uzyskać ocenę R zamiast NC-17. (Na DVD znajduje się „cięcie PG”, które trwa trzy minuty.) Trudno określić, co zostało usunięte, ponieważ materiał został wycięty, a co zostało usunięte, ponieważ jest to część dowcipu, ale wątek Freddy’ego był prawie na pewno bardziej rozwinięty w oryginalnym cięciu, scena w fabryce kanapek z serem prawdopodobnie zawierała Green’owskie ujęcie sceny z linii montażowej I Love Lucy, a kiedy dzieciak zostaje rozerwany na strzępy przez śmigło samolotu – jego wnętrzności spadają na tłum – na pewno nie byłoby ADR dzieciaka mówiącego ojcu, że nic mu nie jest.

To trochę niesamowite, że Freddy Got Fingered przetrwał te edycje w nienaruszonym stanie. To film tak rozkosznie dziwny, że szczere próby uczynienia go sympatycznym i mniej ekstremalnym pozostawiły nas z filmem tak dziwacznym i ekstremalnym, że spędziłem cały czas myśląc, że nie mogę uwierzyć, że to istnieje.

„To nie ma żadnego sensu, ok? To jest kurewsko głupie, ok?” mówi dyrektor generalny studia animacji (Anthony Michael Hall) o rysunkach Gorda, „Musi być coś, co się dzieje, co jest naprawdę zabawne. Co tu się kurwa dzieje?”

Gord próbuje wyjaśnić, że to banan przywiązany sznurkiem do torby z pawianimi oczami, ociekający sosem. Wiele osób zwróciło uwagę na to, jak łatwo można sobie wyobrazić taką samą rozmowę między Tomem Greenem a szefami studia podczas kręcenia Freddy Got Fingered, cholernie głupiego filmu, który nie ma sensu. I tak jak rysunek Gorda przedstawiający banana przywiązanego sznurkiem do worka z pawianimi oczami, jest przezabawny.

„Może nadejść dzień, kiedy Freddy Got Fingered będzie postrzegany jako kamień milowy neo-surrealizmu” – napisał wtedy Roger Ebert – „Może nigdy nie nadejść dzień, kiedy będzie postrzegany jako zabawny”. I tak, wiele przewartościowań Freddy Got Fingered skupia się na nim jako surrealistycznym, dadaistycznym wybryku studia. Wszystko to jest absolutną prawdą: jednym z głównych żartów filmu jest to, że on w ogóle istnieje. Jest w nim mnóstwo metakomentarzy i „błędów”, które mają to uświadomić: pod koniec ktoś dosłownie trzyma w górze napis „Kiedy, kurwa, ten film się skończy?”. Freddy Got Fingered to szalona, szalona rzecz, która prześlizgnęła się przez szczeliny tylko na tyle, by Tom Green mógł dać wszystkim palec, zanim na zawsze wygnany zostanie z Hollywood. To satyra na obrzydliwe komedie z lat 90. i dzieło sztuki surrealistycznej. Nigdy nie widziałem czegoś takiego i wy też nie.

Ale również sprawił, że śmiałem się tak mocno, że bolał mnie brzuch. To ma kawałki tak natychmiast klasyczny jak backwards man i jak, cała scena w restauracji, ale jeśli mam wybrać coś tutaj jest Gord przynosząc nonsensowne wykresy na swojej randce. Jest tak bardzo potrzebuje ponownej oceny, ponieważ jego pieprzony absurd, jego antyhumor, jego szczególny odcień brutto (z nary shit lub fart w zasięgu wzroku), a sposób jego gagi się dzieje znikąd i bez konsekwencji, stały się zakorzenione części krajobrazu komedii, zwłaszcza dla millenialsów. Widzę jego surrealistyczny antyhumor w Timie i Eryku i pokoleniu rip-offów. Widzę jego absurdalne styczne w starych kawałkach Lonely Island (zwłaszcza scena „cool beans” z Hot Rod) i pokolenie rip-offów. Jest też Jackass, który w zasadzie tylko skopiował schtick Greena, i legion naśladowców, który wyruszył.

Ale nic nie przyćmiewa mocy Freddy Got Fingered, aby twoja szczęka opadła. I co ważniejsze, nic nie przyćmiewa tego, jak szalenie zabawny jest to film: rodzaj filmu, który mógłbyś cytować i odnosić się do niego cały dzień i nie zabrakłoby ci materiału, mimo że ma tylko 83 minuty.

„Myślę, że wielu ludzi by się przewróciło… Nie kłócisz się ze studiem. Po prostu mówisz „tak”. Wykopaliśmy nasze pięty i zrobiliśmy to.” Green powiedział: „To była idealna burza możliwości i chęci zrobienia szalonego filmu.”

.