De keuken van Argentinië verschilt van die van andere Latijns-Amerikaanse landen doordat zij Europese invloeden heeft, vooral uit de Spaanse en Italiaanse keuken. Argentinië is ook een van ’s werelds grootste landbouwproducenten van tarwe, maïs en rundvlees. In wat volgt laten we u de belangrijkste gerechten, zoetigheden en dranken zien die typisch zijn voor dit land.

Hieronder vindt u een index met alle punten die we in dit artikel gaan behandelen.

Hoofdgerechten

De smaken van de hoofdgerechten van de Argentijnse keuken weerspiegelen zowel Italiaanse als Spaanse invloeden. Om die reden komen veel van de hieronder genoemde gerechten oorspronkelijk uit Italië. Evenzo hebben Argentijnse asados wereldwijde faam verworven vanwege hun eigenaardige bereidingswijze.

Asado

Wanneer men het over de Argentijnse keuken heeft, is het eerste gerecht dat genoemd moet worden ongetwijfeld de beroemde Argentijnse asado. Dit is een parrillada waarbij verschillende delen van het rundvlees op de grill of in de hitte van het vuur worden gegaard.

Wanneer een asado wordt gemaakt, wordt de persoon die hem maakt een asador of parrillero genoemd en moet hij rekening houden met een aantal aspecten van het vlees, nl:

De stukken vlees worden gewoonlijk horizontaal geplaatst, hoewel er ook andere methoden bestaan, zoals de espiedo, die bestaat uit een metalen stok waaraan het voedsel wordt gespiest en die ook in de Braziliaanse keuken wordt gebruikt.

Een variant op deze methode is de espiedo en cruz of asado a la cruz, waarbij het vlees in de vorm van een kruis op de grill wordt gelegd. Braadstukken worden meestal bereid met rund-, lams- of geitenvlees. Dit gerecht is ook zeer populair in de gastronomie van onder andere Ecuador of de Mexicaanse keuken.

Gepekelde aubergines

Gepekelde aubergines zijn een huisgemaakt gerecht en vergen een aanzienlijk lang proces van voorbereiding. Er is minstens 1 kg aubergines nodig, die in plakken van minstens 1 cm breed moeten worden gesneden.

Daarna moeten ze enkele minuten worden gekookt en vervolgens in een glazen pot met veel olie worden bewaard, vergezeld van fijngehakte knoflook, peterselie en oregano en opnieuw een half uur worden gekookt.

Ten slotte moeten ze minstens 10 dagen op een donkere, droge plaats worden bewaard. Dit gerecht wordt meestal gegeten als voorgerecht met een glas wijn en kaas.

Carbonada

Carbonada is een soort stoofpot die zeer populair is in de Latijns-Amerikaanse keuken, met name in de Chileense, Boliviaanse en Zuid-Peruaanse keuken, waar het ook bekend staat als locro.

Carbonada wordt traditioneel bereid in een braadpan of pot boven een houtgestookt fornuis. Het klassieke recept bevat onder meer de volgende ingrediënten:

• Zapallo
• Zachte maïs of choclo
• Vlees van kalfsvlees, lam of geit
• aardappelen
• gedroogde perziken

Dit alles wordt gekookt tot de bouillon een dikke consistentie krijgt en vervolgens op smaak gebracht met oregano, paprika, ui, tijm, aji quitucho, enz.

Italiaans eten

Italiaanse immigratie was de grootste migratiebeweging die Argentinië heeft gekend, en het is momenteel de Europese gemeenschap met de grootste aanwezigheid in de Argentijnse Republiek.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de keuken van Argentinië sterk beïnvloed is door de Italiaanse keuken.

Mogelijk het meest geconsumeerde Italiaanse voedsel is pizza, gevolgd door fainá (farinata in het Italiaans), pasta in het algemeen, milanesa, kazen en pasta frola.

Chimichurri

De saus die chimichurri wordt genoemd, heeft een vloeibare consistentie waarin verschillende ingrediënten zijn verwerkt om de smaak te verbeteren:

• Parsley
• Garlic
• Vinegar
• Oregano
• Milled garlic
• Olive oil
• Salt

Hoewel het veel gegeten wordt in Argentinië, wordt het ook in Paraguay en Uruguay genomen. Het wordt algemeen gebruikt als smaakmaker voor hoofdgerechten zoals asado, choripán en salades, maar ook voor het marineren van vis. Het moet in de koelkast worden bewaard in een luchtdichte verpakking.

Chinchulines

De term chinchulines komt uit het Oudmiddeleeuws Engels en wordt gebruikt om te verwijzen naar de ingewanden of de dunne of dikke darm van runderen.

Het geheim is dat de chinchulines knapperig en goed geroosterd zijn.

Chinchulines gekookt met de dunne darm worden gewoonlijk in de vorm van een vlecht gepresenteerd, terwijl als de dikke darm (in Argentinië ocote of tripa gorda genoemd) wordt gebruikt, deze op soortgelijke wijze wordt gekookt, maar dan gevuld met dezelfde ingrediënten als chorizo.

Choripán

Choripán is een van de stergerechten van de Argentijnse keuken en valt vooral op door de eenvoud van de bereiding, maar ook door de smaak. De term choripán is eigenlijk een acroniem voor chorizo, dat vaak wordt afgekort als chori en pan.

Het gerecht bestaat in wezen uit een chorizoworst die wordt gegrild en geserveerd tussen twee stukken brood, meestal stokbrood of marraqueta, vergelijkbaar met een sandwich of bocadillo.

De gebruikte soort chorizo is chorizo criollo, ook wel parrillero genoemd, met een zachte consistentie en rauw uiterlijk, gemaakt van 70% rundvlees en 30% varkensvlees. Het wordt gewoonlijk gekruid met chimichurri saus of pebre.

Empanadas

Empanadas zijn, samen met asado en choripán, een ander Argentijns gerecht bij uitstek. In feite zijn empanadas populair in veel andere Latijns-Amerikaanse landen, evenals onder de Spaanse tapas.

Empanadas in Argentinië zijn halfrond van vorm, niet groter dan 20 cm in diameter, en worden gesloten met een zogenaamde repulgue, die met de hand of met een vork kan worden gemaakt en waarvan de vorm vaak een indicator is van de ingrediënten die in de vulling zitten.

De vulling van empanadas staat bekend als recado of carbonada. Hoewel de ingrediënten per streek verschillen, zijn de populairste empanadas die uit o.a. Tucuman, Buenos Aires, Catamarca, Chaco en Córdoba.

Visempanada

De visempanada is een variant van de beroemde empanadas die hierboven zijn besproken. Voor de vulling kan elke soort vis worden gebruikt, altijd naar de smaak van het diner, hoewel de meest voorkomende tonijn (vers of in blik), sardines en heek zijn.

Meerdere soorten vis kunnen zelfs worden gemengd. Er is zelfgemaakt of kant-en-klaar hartig taartdeeg voor nodig, en ook andere ingrediënten worden in het mengsel verwerkt: tomaten, ui, paprika’s, olie, ei, olijven…

Fainá

Fainá is een bewerking van de term farinata, die uit het Genuese dialect komt en met bloem gemaakt betekent.

Zoals hierboven vermeld, is fainá een ander gerecht dat deel is gaan uitmaken van de Argentijnse gastronomie en dat tussen de 19e en 20e eeuw door Italiaanse immigranten naar het land werd gebracht.

Fainá wordt gewoonlijk gegeten als bijgerecht bij pizza en wordt in feite bovenop elk stuk pizza gelegd, zodat ze tegelijk worden gegeten.

Locro

Locro (uit het Quechua ruqru of luqru), bekend als locro argentino of locro criollo, is in Argentinië eerder een traditie dan een gewoon hoofdgerecht dat deel uitmaakt van de Argentijnse gastronomie.

Deze maaltijd wordt gewoonlijk gegeten op 25 mei, een dag die als feestdag wordt beschouwd om de Dag van het Vaderland van Argentinië te vieren, en op 9 juli, de Onafhankelijkheidsdag van Argentinië.

Daarom is locro een symbool van familiefeest of feest met de naasten. De basisingrediënten van dit gerecht zijn: maïs, pompoen, ui, bonen, laurierblad, komijn, varkens- en/of rundvlees en zout.

Milanesa

Milanesa is een ander stergerecht in de keuken van Argentinië en dankt zijn oorsprong aan Italië, meer bepaald aan de stad Milaan, vandaar de naam.

Sinds de 19e eeuw, toen Italiaanse immigranten in Argentinië begonnen te arriveren, is het een veel voorkomend gerecht in de gastronomie van Argentinië, Paraguayaanse, Uruguayaanse en Boliviaanse keuken.

Milanesa bestaat uit een dunne ossenhaas die wordt bestreken met gekneusd ei en paneermeel, en vervolgens in olie wordt gebakken. Het wordt gewoonlijk op een bord gegeten, d.w.z. opgediend met aardappelpuree, frieten of salade.

Het is echter ook gebruikelijk om het op een sandwich te eten, een gerecht dat bekend staat als sandwich a la milanesa of milanesa al pan, die sla, ei, tomaat, kaas… kan bevatten. Als al deze ingrediënten erin zitten, wordt het completo genoemd.

Picada

Picada is een typisch voorgerecht in Argentinië en ook in de keuken van Uruguay. In Spanje wordt het meestal fiambre genoemd en wordt het ook gegeten als voorgerecht of tapa. Het lijkt echter erg op de Italiaanse antipasto.

Het is een gerecht dat verschillende ingrediënten in kleine hoeveelheden bevat, waaronder gewoonlijk de volgende: ham, kaas, brood, bloedworst, mortadella, salami, stukjes Milanese worst, pizza, paté, vis, kikkererwten, ingelegde augurk, champignons…

Polenta

Polenta is een gerecht dat oorspronkelijk uit de noordelijke regio van Italië komt, maar tegenwoordig in het grootste deel van Europa wordt gegeten (Oostenrijk, Bosnië, Portugal, Slovenië, Zuid-Frankrijk…) en in Latijns-Amerika, vooral in Argentinië, waar het vooral in de koudste maanden van het jaar wordt gegeten.

De meest gebruikelijke bereidingswijze is met tuco (een saus van tomaat, ui en rundvlees) en geraspte kaas (meestal Parmezaanse kaas). Argentijnse polenta heeft meestal een vrij dikke consistentie, zo dik dat het soms nodig is om het te snijden met een zeer dun touwtje, piolín genaamd.

Provoleta

Provoleta is eigenlijk de naam van een commercieel merk kaas dat verwijst naar Argentijnse gesponnen provolone kaas.

Het is een kaas die gemaakt is om te worden gegrild of gebraden, zodat hij er dik en goudkleurig uitziet.

Het wordt gewoonlijk gegeten als bijgerecht bij vleeswaren, worst en gehakt. Eenmaal gesmolten wordt het bestrooid met een beetje oregano en wordt er olijfolie overheen gegoten. Het wordt ook vaak met brood gegeten.

Sorrentinos

Sorrentinos zijn een ander van de gerechten die een erfenis zijn van de Italiaanse invloed binnen de Argentijnse keuken.

Dit is een soort gevulde pasta vergelijkbaar met Italiaanse ravioli die meestal ham, kaas en ricotta bevat, hoewel deze ingrediënten kunnen variëren naargelang de regio waar ze worden bereid.

Er zijn ook spinazie, zalm, brie, mozzarella, prosciutto, garnalen, courgettes, uien, tomatensaus…

Vitel toné

Vitel toné is een gerecht dat oorspronkelijk uit Italië komt, meer bepaald uit de regio Piemonte, waar het vitel tonné wordt genoemd in het Piemontese dialect of vitello tonnato in het Italiaans.

Zoals andere reeds genoemde gerechten, is het in Argentinië, en ook in Uruguay, zeer populair geworden. Het bestaat uit runderfilets vergezeld van een saus waarvan de ingrediënten zijn:

• tonijn
• hardgekookt ei
• Anchoa
• melkroom

Kappertjes kunnen ook worden toegevoegd. Dit gerecht wordt meestal gegeten bij kerstdiners, op feestdagen of bij familiefeesten. Het wordt koud gegeten als voorgerecht.

Gevulde courgettes

Squash is een groente die behoort tot de familie van pompoen, courgette en dergelijke. Meer bepaald is de pompoen (uit het Quechua: sapallu) de populairste variant in Amerika, waar hij ook auyama wordt genoemd.

De pompoenen, wanneer ze nog moeten rijpen en hun schil zacht is, worden zapallito genoemd. Het is een zeer gemakkelijk te bereiden gerecht en bestaat uit het vullen met ei, gekookte ham, paneermeel, geraspte kaas, ui, boter en olijfolie. Ze worden in de oven gebakken.

Zoetigheden en dranken

Argentinië heeft een grote verscheidenheid aan desserts en zoetigheden. Vooral de aanwezigheid van dulce de leche springt in het oog en wordt gebruikt in een groot aantal recepten, zoals onder meer flan met dulce de leche of pastafrola. Citrusvruchten en tropische vruchten zijn evenzeer aanwezig.

Maicena alfajores

Maicena alfajores zijn een typisch Latijns-Amerikaans snoepje, hoewel ze oorspronkelijk uit de Al-Andalus periode stammen (waar hun oorspronkelijke naam in het Spaans-Arabisch al-hasú was, wat gevuld betekent) en in de prekoloniale tijd in Amerika werden geïntroduceerd.

Alfajores zijn in de handel gebracht door verschillende merken, namelijk Jorgelín, Baglet, Suchard, Cachafaz… Het traditionele recept voor hun bereiding bevat echter de volgende ingrediënten in de vulling:

Gistmeel

Melkzoetstof voor de vulling

Gesneden kokos

Deze vulling wordt tussen twee of meer koekjes gelegd. In sommige varianten worden ze gedoopt in chocolade, suiker of glazuur.

Clericó of clericot

Clericó of clericot is een fruitige alcoholische drank die veel lijkt op Spaanse sangria. Behalve in Argentinië wordt het veel gedronken in Paraguay en andere Latijns-Amerikaanse landen.

Het wordt ook vaak gedronken op feestdagen, vooral met Kerstmis en Oud en Nieuw. Het is vergelijkbaar met het Ecuadoriaanse dessert dat bekend staat als come y bebe en wordt bereid met citrusvruchten en tropische vruchten.

Omdat alle ingrediënten met wijn worden gemengd, wordt de toevoeging van watermeloen tussen de vruchten vermeden, omdat men gelooft dat de combinatie van wijn en watermeloen nadelige bijwerkingen heeft op de gezondheid.

Bills

Bills in Argentinië zijn een traditie en een symbool van de gastvrijheid van de inwoners, want het is gebruikelijk dat bezoekers vergezeld worden door een bord bills als ze op bezoek komen.

Het zijn allerlei gebakjes die bij mate cocido, café con leche of mate horen. Ze kunnen worden gevuld met dulce de leche, dulce de batata, dulce de membrillo of custard.

De bekendste facturas zijn de medialunas, die we hieronder bespreken, de tortas negras, de berlinesas of bolas de fraile, de palmeritas en de cañoncitos de dulce de leche, onder andere.

Dulce de leche

Dulce de leche is een soort zeer dikke siroop of saus, met een bruinachtig uiterlijk en een smaak die sterk aan karamel doet denken. Het wordt beschouwd als een delicatesse en wordt daarom ook wel manjar, manjar blanco, cajeta of arequipe genoemd.

Het lijkt qua textuur op gecondenseerde melk en wordt in feite beschouwd als een gekarameliseerde variant van laatstgenoemde. De consumptie ervan heeft zich verspreid naar alle Latijns-Amerikaanse landen, Frankrijk (confiture de lait in het Frans), Spanje en de Verenigde Staten.

Het kan alleen worden gegeten of als begeleiding bij andere zoetigheden, zoals maïzena alfajores, ijs, gebak, gebakken cake, pannenkoeken, vlaai…

Martín Hierro

De zogenaamde Martín Hierro bestaat uit jam van kweepeer, zoete aardappel of guave, vergezeld van plakjes kaas. Het is een eenvoudig dessert dat geen bewerking behoeft.

Het is populair in Uruguay en ook in Argentinië, waar de manier waarop het wordt gegeten varieert naar gelang van de regio. In het noordwesten van het land wordt het gegeten met geitenkaas en cayote- of cactusvijgenjam, terwijl men in het noordoosten de voorkeur geeft aan verse kaas.

In het zuiden wordt schapenkaas gebruikt met vlierbessen-, frambozen- of maqui-jam, en in de kustgebieden wordt bittere sinaasappeljam gebruikt. De versie met zoete aardappel en verse kaas heet fresco y batata.

Mate

Het woord mate komt van het Quechua-woord mati, dat eigenlijk kalebas betekent, omdat deze infusie wordt gemaakt van de vruchten of bladeren van de yerba mate (ilex paraguariensis).

Deze plant wordt vooral geteeld in de bekkens van de rivieren Paraguay en Paraná, en is een zeer traditionele drank in de streek van Río de la Plata. Het heeft een bittere smaak omdat het tannines bevat, en het is ook schuimend en stimulerend, omdat het ook cafeïne bevat.

Het wordt beschouwd als digestief, zuiverend en lichaamsbehoudende eigenschappen, omdat het antioxidanten bevat. Het wordt traditioneel warm gedronken in een recipiënt genaamd mate, cuya, guampa of porongo, en met behulp van een rietje genaamd een bombilla.

Medialunas

Medialunas zijn de klassieke croissant die in Spanje en Frankrijk (in het Frans croissant) wordt gegeten als onderdeel van het ontbijt en zijn afkomstig uit Oostenrijk.

Medialunas worden eigenlijk in heel Latijns-Amerika gegeten, waar ze ook bekend staan als cuernitos, cangrejitos en cachitos, en zijn een soort gebak gemaakt van bladerdeeg, gist en boter.

Hoewel ze zonder vulling kunnen worden gegeten, bestaat de mogelijkheid om er verschillende crèmes aan toe te voegen, waaronder:

• Dulce de leche
• Chocolade
• Gemalen amandel
• Banketbakkersroom

Medialuna’s vallen onder de groep gebakjes die facturas worden genoemd. Er kan ook een hartige vulling worden toegevoegd, zoals kaas, ham of worst.

Pastafrola

Pastafrola, pasta frola, pasta flora of pastaflora, in het Italiaans pasta frolla, is een zeer populair ambachtelijk gebak in Argentinië, maar ook in Paraguay en Uruguay. Het is van oorsprong Italiaans, en daarom lijkt het erg op crostata.

Het belangrijkste verschil tussen pasta frolla en crostata is dat de eerste gevuld is met kweeperenjam en de tweede met jam, die aardbei, gedroogd fruit, perzik, abrikoos… kan zijn.

Er zijn Argentijnse varianten waarin de kweeperenjam vervangen is door de beroemde dulce de leche of ook door guave- of zoete-aardappeljam.

Een van de belangrijkste kenmerken van het uiterlijk van deze taart is dat de bovenste laag is versierd met stroken van hetzelfde deeg als waarmee de bodem is gemaakt. Het wordt in de oven gebakken en is een typische lekkernij voor bij de mate thee op elk moment van de dag.

Pastelitos de batata

Pastelitos de batata zijn een van de populairste desserts van Argentinië waarvan het deeg wordt gemaakt van meel, reuzel, eieren, een beetje zout, bakpoeder en vet om te bakken.

Ze zijn gevuld met zoete aardappelpasta, hoewel er varianten zijn waarin deze is vervangen door kweeperenpasta of dulce de leche.

Hoewel deze gebakjes het hele jaar door te vinden zijn in bakkerijen en banketbakkerijen, zijn ze vooral traditioneel tijdens het feest van 25 mei of de nationale feestdag van Argentinië. Het is gebruikelijk ze te eten met warme chocolademelk.

Tortas fritas

Tortas fritas zijn een klassieker in de Argentijnse keuken en worden meestal gegeten met mate. Dit nagerecht is zeer gemakkelijk te bereiden en wordt meestal zelf gemaakt.

Hoewel ze in het hele land worden gegeten, zijn ze vooral populair in de streek Río de la Plata. Ze worden ook traditioneel gegeten op regenachtige of stormachtige dagen, omdat sommige mensen dit beschouwen als een manier om de Maagd Maria te danken voor de regen, die gunstig is voor de landbouw.

Er zijn andere populaire overtuigingen die de consumptie van tortas fritas op regenachtige dagen herleiden tot de Argentijnse gauchos. Ze worden bereid met meel, fijn zout, varkens- of rundervet en melk. Tenslotte worden ze in veel olie gebakken.

Dit artikel is 1226 keer gedeeld. We hebben vele uren besteed aan het verzamelen van deze informatie. Als je het leuk vond, deel het dan: