Wasrotatie bestaat uit de organisatie van de opeenvolging van gewassen op een bepaald veld. De vruchtwisseling wordt georganiseerd in een regelmatige cyclus die min of meer lang kan zijn. Men spreekt van tweejaarlijks wanneer van het ene jaar op het andere twee soorten worden geteeld, van driejaarlijks voor drie soorten, enz. In een agro-ecologisch perspectief wordt ervan uitgegaan dat een vruchtwisseling gediversifieerd moet zijn in termen van geteelde plantenfamilies.

Met een gediversifieerde vruchtwisseling vinden plagen en ziekteverwekkers moeilijker hun gastheersoorten (1). Ook doorbreken heterogene groeiperioden van gewassen de ontwikkelingscyclus van onkruiden. Ten slotte kan, in vergelijking met een monocultuur, met een gediversifieerde vruchtwisseling de verarming van de bodem worden beperkt. De aanwezigheid van leguminosen in de vruchtwisseling zorgt voor stikstof in de bodem (2). De verschillende soorten gewasresten verbeteren de structuur en het leven van de bodem en bevorderen de voorraadvorming van voor de planten noodzakelijke voedingsstoffen. Ook de complementariteit tussen de wortelstelsels van de verschillende gewassen heeft een positief effect op de bodemstructuur (3). De vruchtwisseling levert de bodem dus drie soorten voordelen op : biologische (1), chemische (2) en fysische (3).

Om het gebruik van chemische inputs te verminderen, wordt de toepassing van langdurige en gediversifieerde vruchtwisselingen aangemoedigd door middel van vanggewassen, de aanplant van leguminosen, ondergezaaide gewassen, enz. De duur van de vruchtwisseling en de gekozen soorten hangen sterk af van de context. De duur van de vruchtwisseling en de gekozen soorten hangen sterk af van de context. Het opzetten van een vruchtwisseling vereist dan ook technische kennis en een grote deskundigheid. De voordelen van een vruchtwisseling zijn op lange termijn (5 tot 10 jaar) waarneembaar, maar hangen opnieuw af van de context (economisch, geografisch, klimatologisch…).