WPROWADZENIE

Mielina w obwodowym układzie nerwowym (PNS) i ośrodkowym układzie nerwowym (CNS) jest tworzona odpowiednio przez komórki Schwanna i oligodendrocyty. Mielina tworzona przez te dwa typy komórek glejowych izoluje elektrycznie aksony i ogranicza generowanie potencjałów czynnościowych do węzłów Ranviera, wolnych od mieliny regionów oddzielających segmenty mieliny, co pozwala na szybką propagację potencjałów czynnościowych wzdłuż aksonów. Chociaż istnieją uderzające ogólne podobieństwa w mechanizmach mielinizacji oraz strukturze i składzie molekularnym mieliny PNS i CNS, istnieją również istotne różnice pomiędzy tymi dwoma typami komórek glejowych. Na przykład komórki Schwanna wytwarzają pojedynczy segment mieliny wokół pojedynczego aksonu, podczas gdy oligodendrocyty mogą mielinizować do 60 różnych aksonów (ryc. 2.1). Co więcej, komórki Schwanna – ale nie oligodendrocyty – są otoczone blaszką podstawną, która jest ciągła z sąsiednim międzywęźlem. Ponadto, węzły Ranviera w PNS są pokryte wyrostkami komórek Schwanna, podczas gdy aksony w węzłach OUN są nagie. Charakterystyczną cechą mieliny OUN, niewystępującą w mielinie PNS, jest tzw. komponent radialny, czyli międzyblaszkowe pasma claudin-11-pozytywne, rozciągające się w obrębie mieliny. Istnieje również niewielka różnica w okresowości dojrzałej zwartej mieliny CNS i PNS, a także istotne różnice w składzie molekularnym mieliny CNS i PNS. Na przykład, białko proteolipidowe (PLP) jest głównym białkiem mielinowym w CNS, podczas gdy P0 i białko mieliny obwodowej 22 (PMP22) występują wyłącznie w mielinie PNS.

.