Dlaczego potrzebne są badania laboratoryjne w kierunku zakażeń wirusowych?

W celu ustalenia lub potwierdzenia rozpoznania wirusowego zakażenia skóry w laboratorium wykonuje się różne badania. Chociaż dokładny wywiad i badanie pacjenta mają zasadnicze znaczenie, badania laboratoryjne mogą pomóc klinicyście w postawieniu diagnozy.

Co to jest wirusowy wymaz skórny?

Wymaz skórny jest sterylnym narzędziem lekko pocieranym o widoczną zmianę skórną lub pęcherzyk. Wymaz jest następnie wysyłany do laboratorium w wirusowym podłożu transportowym w celu dalszej hodowli komórek wirusowych i identyfikacji wirusa.

Jakie organizmy mogą wykryć wymazy wirusowe?

Wymaz wirusowy z zewnętrznej zmiany skórnej lub powierzchni błony śluzowej może wykryć:

• Wirusa opryszczki zwykłej (HSV) typu 1 i 2 (przyczyna zakażeń herpes simplex, w tym opryszczki narządów płciowych)
• Wirusa Varicella-zoster (VZV) (przyczyna ospy wietrznej i półpaśca)

Dodatkowo, wymaz wirusowy z błony śluzowej skóry jamy ustnej może wykryć:

• Wirusa Epsteina-Barr (EBV) (przyczyna mononukleozy zakaźnej)
• Coxsackievirus A16 (jedna z przyczyn choroby dłoni, stóp i ust)

Wirusowy wymaz ze skóry

Co to jest wirusowa hodowla komórkowa?

Wirusowa hodowla komórkowa umieszcza próbki w odpowiednich hodowlach komórkowych, które badany wirus może zainfekować. Kiedy komórki wykazują określone zmiany, hodowla jest pozytywna. Wirusowa hodowla komórkowa może zidentyfikować HSV, VZV, morbillivirus (przyczyna odry) i inne wirusy.

Jakie badania krwi są potrzebne?

Badania krwi w celu zbadania zakażeń wirusowych obejmują:

• Pełna morfologia krwi – zakażenie wirusowe może spowodować podwyższenie lub obniżenie liczby białych krwinek; mogą być zgłaszane limfocyty atypowe
• Białko C-reaktywne (CRP) – jest podwyższone, ale zwykle mniejsze niż 50 w zakażeniu wirusowym (CRP jest markerem stanu zapalnego w dowolnym miejscu w organizmie i nie jest badaniem swoistym dla zakażeń wirusowych)
• Prokalcytonina – jest ujemna. Jest to marker badania krwi w przypadku uogólnionej sepsy spowodowanej zakażeniem bakteryjnym
• Serologia – dwie próbki krwi badane w odstępie 10 dni w celu określenia odpowiedzi immunologicznej na określony organizm.

Łańcuchowa reakcja polimerazy (PCR)

PCR polega na izolowaniu i wzmacnianiu odcinków DNA, a następnie wykrywaniu znanych sekwencji genetycznych mikroorganizmów. Wymazy skórne mogą być stosowane do identyfikacji:

• Wirusa opryszczki zwykłej (HSV)
• Wirusa ospy wietrznej (VZV)
• Wirusów kaszakowych
• Wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) (przyczyna brodawek wirusowych i niektórych rodzajów raka)
• Wirusa orf (wirus paragrypy pochodzący od owiec/kóz, który powoduje orf).

Test immunologiczny ELISA (Enzyme-linked immunosorbent assay)

ELISA może testować na określone organizmy albo poprzez wykrywanie antygenu podczas bieżącej infekcji, albo częściej, przeciwciała przeciwwirusowego. Wykrycie przeciwciał potwierdza kontakt z wirusem w jakimś czasie, ale niekoniecznie jest przyczyną aktualnej infekcji.

Najczęściej wykrywane przeciwciała wirusowe są przeciw:

• Wirusowi Varicella-zoster (VSV)
• Ludzkiemu wirusowi niedoboru odporności (HIV)
• Wirusowi zapalenia wątroby typu B i C (w surowicy), głównym przyczynom wirusowego zapalenia wątroby.

Biopsja skóry

Biopsja skóry może być przydatna w diagnostyce zakażenia wirusowego. W badaniu histopatologicznym lub rozmazie Tzancka można zaobserwować wirusowy efekt cytopatyczny, mogą też być obecne specyficzne cechy charakterystyczne dla danego zakażenia.

Co to jest mikroskopia elektronowa?

Mikroskopia elektronowa polega na skierowaniu wiązki elektronów na próbkę, co daje obraz. Może ona dostarczyć obrazów o znacznie wyższej rozdzielczości niż standardowy mikroskop świetlny. Jest ona rzadko stosowana w praktyce. Może być jednak przydatna do identyfikacji nietypowych i rzadkich infekcji wirusowych u pacjentów z immunosupresją, u których występują nietypowe zmiany skórne.

Co to jest badanie oporności wirusów?

Badanie oporności wirusów wykonuje się, aby pomóc klinicyście w ustaleniu, jakie leki przeciwwirusowe mogą być lub nie być skuteczne w leczeniu infekcji. Ponieważ wirusy mają potencjał do szybkiej mutacji, znacznie szybszej niż bakterie czy grzyby, stanowi to wyzwanie terapeutyczne dla klinicysty, ponieważ leczenie lekami przeciwwirusowymi może zacząć zawodzić. Najbardziej godna uwagi jest oporność HIV na leki antyretrowirusowe (ARV), która stwarza duże ryzyko dla pacjenta, jeśli leki przestaną działać.

Analiza sekwencji jest wykonywana najczęściej na poziomie genomu, który patrzy bezpośrednio na genom HIV, aby sprawdzić, na które leki antyretrowirusowe dany szczep HIV jest już oporny, a zatem które leki nie będą działać. Rzadziej analiza ta jest przeprowadzana na poziomie fenotypowym, gdzie wirus HIV pacjenta jest poddawany działaniu leków antyretrowirusowych w laboratorium, aby zobaczyć, jak dobrze reaguje.

.