Około cztery miesiące temu Bob Seger zszedł do Nashville’s Ocean Way studios, aby nagrać piosenkę, którą napisał o swoim zmarłym przyjacielu Glennie Freyu. „To oczywiście nie miał być przebój” – mówi. „Nie ma w niej refrenu, sekcji tytułowej ani niczego innego. Pomysł był taki, żeby uczcić jego pamięć i opowiedzieć, bardzo konkretnie, o moim wrażeniu o nim w 1966 roku, kiedy spotkaliśmy się po raz pierwszy.”
Skromny, delikatny „Glenn Song” wspomina ich długą przyjaźń. „Kiedy myślę o tobie, zawsze się uśmiecham” – śpiewa Seger. „Byłeś silny/ Byłeś ostry/ Ale miałeś najgłębsze serce”. Seger i profesjonaliści ze studia w Nashville bardzo szybko dostali piosenkę na taśmę. „Myślę, że było to ujęcie pierwsze lub drugie” – mówi Seger. „To była pierwsza piosenka, którą zrobiliśmy tego dnia. Powiedziałem do perkusisty: 'Uderz mocno, mimo że to ballada i jest to trochę niepasujące.’ Chciałem balladę z ciężkim bitem, bo tak właśnie zapamiętałem Glenna”. Zamiast wydać ją na przyszłym albumie, Seger postanowił po prostu rozdać ją na swojej stronie internetowej, aby uczcić roczną rocznicę śmierci Freya. Możecie go usłyszeć właśnie tutaj.
Popularne w Rolling Stone
Seger i Frey dorastali w Detroit i byli częścią tej samej lokalnej sceny rockowej połowy lat 60-tych. „Kiedy ukazała się płyta Are You Experienced, kupiliśmy ją i zabraliśmy do domu rodziców Glenna w Royal Oak” – mówi Seger. „Poszliśmy do jego pokoju i zagraliśmy ją. Spojrzeliśmy na siebie na końcu jak: 'O mój Boże, jesteśmy bez pracy'”. Nie było tak do końca, ponieważ już w następnym roku Seger zdobył swój pierwszy krajowy hit z „Ramblin’ Gamblin’ Man,” z udziałem Frey’a na wokalu w tle. Jednak Seger przez wiele lat walczył o kolejny wielki przebój, a gdy w 1976 roku udało mu się go zdobyć dzięki „Night Moves”, Frey był już członkiem zespołu Eagles. „Kiedy to się stało, zadzwonił do mnie i powiedział: 'OK, Bob, żadnych piosenkarek i króliczków playboya'”, wspomina Seger, śmiejąc się przy tym radośnie. „On był już przez to wszystko.”
They pozostały blisko nawet jak ich ścieżki kariery poszedł w różnych kierunkach. Seger ostatni raz widział go nie 24 lipca 2015 roku, kiedy trasa History of the Eagles przyszła do Detroit’s Joe Louis Arena. Frey powiedział mu za kulisami, że pisze sztukę z komikiem Robertem Wuhl, która może trafić na warsztaty na Uniwersytecie Michigan w Ann Arbor. Planowali spotkać się, gdy to się stanie, ale telefon Segera nigdy nie zadzwonił. Kiedy w listopadzie pojechał do Nowego Jorku, spotkał w holu żonę Dona Henleya, Sharon. Poprosiła o numer jego pokoju i powiedziała, że przyśle Dona. „Powiedział mi, że Glenn jest naprawdę chory” – mówi Seger. „Powiedziałem: 'Och, muszę się z nim zobaczyć’. Powiedział: 'Nie możesz się z nim zobaczyć. Jest na oddziale intensywnej terapii w Columbia Medical Center. Tylko dla rodziny.”
Frey odszedł zaledwie dwa miesiące później. Seger zaśpiewał „Heartache Tonight” (piosenkę, którą współtworzył dla Eagles w 1979 roku) podczas ceremonii upamiętniającej, występ, który wznowił podczas Kennedy Center Honors później w tym roku. „Mam nadzieję, że 'Glenn Song’ nie sprawi, że jego żona Cindy będzie płakać” – mówi Seger. „Ale prawdopodobnie tak się stanie”.
W 2016 roku pożegnaliśmy ikony – takie jak Glenn Frey, David Bowie i Muhammad Ali – oraz wielu innych utalentowanych i cenionych artystów, animatorów i sportowców.
.