Jeremy Lin nie jest krótki.

Tylko w koszykówce Lin jest uważany za krótkiego. Jest tam, „mały” 6’3″ facet dryblujący przez las siedmiostopowców, szukający tylko skrawka światła słonecznego, toczący tę samą walkę, którą przeciętny Azjata lub kobieta może stoczyć w zatłoczonym wagonie metra na Manhattanie.

Yao Ming, z drugiej strony, był wyższy nawet od siedmiostopowców. Przy 7’6″, Yao górował nad swoimi konkurentami i był najwyższym graczem w NBA przez większość swojej kariery.

Yao, rzeczywiście, zajmował penthouse wieży, obdarzony wzrostem, atletyzmem i rodowodem, który sprawił, że Lin wydawał się być pomocnikiem kelnera.

W ostatecznym rozrachunku jednak, Yao był zbyt niedostępny, zbyt nadludzki dla marzeń azjatyckiego dzieciaka. Który azjatycki dzieciak marzy o byciu 7’6″, zwłaszcza gdy twój ojciec ma 5’6″?

Ale 6’3″? Po prostu możliwe.

W rzeczywistości oboje rodzice Lina mają 5’6″.

Gdzieś, małe azjatyckie dzieci modlą się o skok wzrostu.

Gdzieś, biały lub czarny lub brązowy dzieciak myśli o zdobyciu koszulki „17”.

Gdzieś, Wilt Chamberlain wzdycha.

Kilka innych powodów: Oczywiście, Lin jest bardziej dostępny dla Azjatów-Amerykanów, ponieważ jest Amerykaninem. Jay Caspian Kang nawiązuje do tego. Jest również bardziej dostępny dla innych Azjatów, ponieważ prawdę mówiąc, niektórzy Azjaci są mniej otwarci na Chińczyków (w przeciwieństwie do Tajwańczyków), z różnych powodów społecznych i politycznych.

Houston Rockets wybrali Yao z pierwszym ogólnym wyborem w drafcie NBA w 2002 roku i spodziewali się, że stanie się on graczem uderzeniowym. Był jednak jeden szczególnie pamiętny wątpiący. Tamten rok draftowy okazał się dość słaby, tylko Amare Stoudemire, Caron Butler, Tayshaun Prince, Carlos Boozer i Luis Scola oceniani byli jako semi-impact lub lepsi gracze.